Να τες πάλι οι τροχήλατες βαλίτσες! Αυτή τη φορά όμως με σάρκα και οστά. Όχι όπως στις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων για τη Νovartis.
Του ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ
Και οι βαλίτσες αυτές, οι φωτογραφίες των οποίων με μίζες υπερχειλίζουσες «κατακλύζουν» από χθες το διαδίκτυο, δεν είναι παρά η ντροπή (και) του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η ντροπή του ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως, που δίστασε να διαγράψει την Εύα Καϊλή από τις τάξεις του όταν «ύμνησε» τους θανάτους εργατών στο Κατάρ, αλλά και της Ν.Δ. δευτερευόντως, η οποία (σύμφωνα με εγκυρότατη πηγή μας στη βελγική πρωτεύουσα) σε σύσκεψη που έγινε υπό τον πρωθυπουργό στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή του γραμματέα Διεθνών Σχέσεων της Ν.Δ. Τάσου Χατζηβασιλείου αποφάσισε την υπερψήφιση της ευρωβουλευτού για το αξίωμα της αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου και διέταξε τους ευρωβουλευτές του κόμματος να την ψηφίσουν (Ιανουάριος 2022).
Αυτή ήταν, δυστυχώς, η στρατηγική του κόμματος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που τώρα, υπό το κράτος των εντυπώσεων, αναθεωρείται: παρακολουθήσεις αντιπάλων, εισοδισμός με «χωσίες» -έτσι ονομάζουν την πέμπτη φάλαγγα στη Μάνη- σε άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), ευνοϊκό επικοινωνιακό περιβάλλον στα ΜΜΕ με χρηματοδότηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Και ιδού το «τέρας» που γεννήθηκε με την ευθύνη ΠΑΣΟΚ (πρωτευόντως) και Ν.Δ.: Οι υπερχειλίζουσες βαλίτσες με τα εκατομμύρια βρόμικα ευρώ που είναι λερωμένα με το αίμα 6.000 φτωχοδιάβολων εργατών από το Κατάρ και από άλλες χώρες. Τα βρόμικα ευρώ, που καταβλήθηκαν προκειμένου να σιγήσει για πάντα η Ευρώπη σε θέματα δημοκρατίας, ελευθερίας, εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικής συνοχής.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε όμως μεταξύ Βρυξελλών και Αθηνών υπάρχει μια τεράστια διαφορά κλίματος: Στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η συζήτηση αφορά το γεγονός ότι η Καϊλή θα διωχθεί τελικώς για ξέπλυμα χρήματος και όχι για δωροδοκία. Για όσο τουλάχιστον δεν αποδεικνύεται ότι η ΜΚΟ Παντσέρι για την οποία δρούσε (με την ιδιότητα του αντιπροέδρου) λάδωνε κορυφαία στελέχη της Κομισιόν, τα οποία έχουν την εκτελεστική εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις (βίζες).
Αυτή τη στιγμή η συζήτηση εκεί είναι αν όντως ερευνώνται (όπως ισχυρίζεται σε ειδικά newsletters του το Politico) και κορυφαία στελέχη της Κομισιόν. Η συζήτηση είναι γιατί η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν δεν κάλυψε ποτέ προσωπικά με την εμπιστοσύνη της τον αντιπρόεδρό της και επιλογή της Ν.Δ. Μαργαρίτη Σχοινά, αλλά μόνο γενικόλογα το «σώμα των επιτρόπων». Και γιατί ο κύριος Σχοινάς μετά τη στάση της αυτή ένιωσε την ανάγκη να εμφανιστεί ο ίδιος στα ΜΜΕ υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, επικαλούμενος μάλιστα τον Θεό, τον οποίο δόξασε επειδή όλα τα έκανε δημόσια.
Η συζήτηση είναι για το τι υποκρύπτεται πίσω από τη (ματαιωθείσα μάλλον) απόφαση της Ενωσης να ορίσει ειδικό ενεργειακό απεσταλμένο για τη Μέση Ανατολή, θέση που διεκδικούσαν Ελλάδα και Ιταλία. Η συζήτηση είναι για τις αποκαλύψεις που θα «κάνει» το κατασχεμένο κινητό Καϊλή.
Στην Ελλάδα δυστυχώς, από τις βαλίτσες και τις μίζες, η συζήτηση έχει αρχίσει να μετακινείται στο πώς θα πέσει στα μαλακά η κυρία Καϊλή με την έκδοσή της εδώ. Πώς θα δικαιολογηθούν οι εδώ παρακολουθήσεις με τη δική της «παρακολούθηση». Πώς θα αποδοθεί η δωροδοκία της σε ένα ευρύτερο σχέδιο για την εξεύρεση ενέργειας για την Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή (άρα αμάρτησε για την… Ενωση). Πώς θα διαδοθεί η υπερασπιστική της Καϊλή ότι την παρέσυρε ο άτιμος ο Ιταλός και τα λεφτά δεν τα πήρε αυτή αλλά αυτός. Ποιο κόμμα, τέλος, θα επωφεληθεί εκλογικά από το σκάνδαλο, η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Πρόκειται για ντροπή αντίστοιχη των υποκλοπών, η οποία άρχισε από την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα, όταν συστημικά μέσα μετέδιδαν ότι η ευρωβουλευτής απλώς «ανακρίνεται», ενώ φίλοι από τις Βρυξέλλες επέμεναν ότι συνελήφθη.
Ποια είναι όμως η αλήθεια επί των ανωτέρω;
Πρώτον, δεν παρακολουθείτο το κινητό της κυρίας Καϊλή, η οποία διαθέτει ασυλία, αλλά του συζύγου της και των συνεργατών της. Σε κάθε περίπτωση, όταν διακυβεύονται αγαθά όπως τα υπερεθνικά συμφέροντα ασφαλείας της Ε.Ε. και η διακίνηση μαύρου χρήματος, οι παρακολουθήσεις είναι θεμιτές γιατί αποτελούν παραβιάσεις του κοινού Ποινικού Δικαίου.
Δεν είναι θεμιτές, όμως, αν παρακολουθεί κανείς τους διαλόγους υπουργών – επιχειρηματιών και του Α/ΓΕΕΘΑ με τους επιτελείς του. Αυτό είναι παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών και κατάλυση της δημοκρατίας, όποια αυτόνομα ή μη κέντρα και αν τις έχουν κάνει.
Δεύτερον, η συζήτηση για την έκδοση της κυρίας Καϊλή στην Ελλάδα, την οποία άρχισε ο (κάποτε μέντοράς της) Ευάγγελος Βενιζέλος με το επιχείρημα ότι «και στην Ελλάδα υπάρχει κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο» (συνέντευξη στην «Ελευθερία» Καλαμάτας) και τη συνέχισε ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας (με τη φράση «θα δούμε»), δημιουργεί εύλογα υποψίες. Υποψίες ότι, μόλις καταλαγιάσει λίγο ο θόρυβος, θα μεθοδευτεί η δίκη της σε ελληνικό δικαστήριο, που θα κληθεί να εφαρμόσει τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Η ιδέα ότι η κυρία Καϊλή θα πίνει αμέριμνη τον καφέ της στο Κολωνάκι έπειτα από μερικά χρόνια έκτισης ποινής ή θα πηγαίνει σινεμά στην «Μπομπονιέρα» της Κηφισιάς όπως άλλοι κατηγορούμενοι για διαφθορά χωρίς να ερυθριά ανατριχιάζει κάθε σκεπτόμενο Ελληνα πολίτη.
Τρίτον, η σύνδεση του προβλήματος της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης με τη δωροδοκία Καϊλή, το ξέπλυμα και τις υπερχειλίζουσες με μίζες βαλίτσες είναι α-δια-νό-η-τη ! Οπως μας έλεγε και χθες ένας Ελλην ευρωβουλευτής, «επειδή πράγματι υπάρχει κατεύθυνση να τα βρούμε με το Κατάρ για να αγοράσουμε υγροποιημένο αέριο από εκεί, αυτό σημαίνει ότι λέμε σε κάθε ευρωβουλευτή ή κοινοτικό αξιωματούχο πήγαινε και χρηματίσου;».
Όσον αφορά, τέλος, τις ελληνικές πολιτικές προεκτάσεις: Αν και το κυρίαρχο θέμα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα μετά τα πολιτικά Ρίχτερ που προκάλεσε η Καϊλή είναι ο αναστοχασμός του για το ποιο είναι, πού πάει και αν θα έχει σύντομα υπαρξιακό πρόβλημα, ναι, πράγματι, υπάρχουν προεκτάσεις. Ναι, ο κύριος Μητσοτάκης θα δυσκολευτεί να κάνει τις μετεγγραφές εκσυγχρονιστών που προγραμμάτιζε στη Ν.Δ., όπως ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Γιάννης Μανιάτης και η Εύη Χριστοφιλοπούλου, έστω κι αν αυτοί δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με το «υπόδειγμα» Καϊλή, η οποία είχε «κλείσει» μετεγγραφή για το ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. (θα κάλυπτε το κενό της Μαρίας Σπυράκη που θα πολιτευτεί στις εθνικές εκλογές). Η πασοκοποίηση της Ν.Δ. τελειώνει εδώ.
Η σύλληψη της Καϊλή πλήττει επίσης το ΠΑΣΟΚ, όπως το έπληξε το 2012 και η σύλληψη Τσοχατζόπουλου. Το σενάριο διαρροής ψήφων από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως συνέβη και τότε, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αν επιβεβαιωθεί, ο άτολμος να διαγράψει την κυρία Καϊλή Ανδρουλάκης θα είναι μονοψήφιος στις κάλπες.
Τέλος, εννοείται ότι μέσα σε αυτό το κλίμα θα πρέπει να αποκλείεται η συγκρότηση δικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ.
