Πρόσφατο άρθρο του βρετανικού περιοδικού «The spectator» επιχειρηματολόγησε υπέρ της παραμονής των Γλυπτών του Παρθενώνα στη Βρετανία, ισχυριζόμενο ότι «οι σημερινοί Ελληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων και συνεπώς δεν έχουν δικαίωμα να διεκδικούν την επιστροφή των Μαρμάρων».
Το επιχείρημα άπτεται της ζωολογίας, επειδή αναφέρεται στο DNA, ενώ αποσιωπά το σημαντικότερο στοιχείο του θέματος, που άπτεται της πολιτιστικής συσχέτισης των Ελλήνων με τον αρχαίο κόσμο. Ανεξάρτητα από τη γονιδιακή συγγένεια του αρχαίου ελληνικού κόσμου με τη σύγχρονη Ελλάδα, ο βαθμός της πολιτιστικής συνάφειας και η συνείδηση της ελληνικότητας, καθώς και ο τρόπος που προβάλλονται από την επίσημη κρατική ιδεολογία στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας είτε ισχυροποιούν είτε ακυρώνουν τα ελληνικά επιχειρήματα.
Δοθέντος ότι η πολιτιστική συνέχεια ενός λαού με το παρελθόν τεκμηριώνεται αφενός από την αρχιτεκτονική, τη γλώσσα και τη θρησκεία και αφετέρου από τις κοινές πολιτισμικές αξίες, που για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο συνοψίζονται στο τετράπτυχο «κάλλος, επιστήμη, μέτρο και θείος νόμος», θα πρέπει να διερωτηθούμε μέχρι ποίου σημείου τα ως άνω κριτήρια ικανοποιούνται από την ελληνική κοινωνία ώστε να τεκμηριωθεί ηθικά η επιστροφή των Μαρμάρων.
Η συνέχεια του αρχαίου με τον νέο ελληνικό κόσμο αποτέλεσε την κυρίαρχη ιδεολογία του νεοσύστατου Ελληνικού Βασιλείου μετά το 1832 και κυρίως εκφράστηκε με τον αρχιτεκτονικό νεοκλασικισμό και την υιοθέτηση της αρχαίας κοινής γλώσσας στη διοίκηση. Το ιδεολόγημα της συνέχειας του αρχαίου ελληνικού κόσμου με το σύγχρονο απετέλεσε την αιχμή του δόρατος του εδαφικού πολλαπλασιασμού του Ελληνικού Βασιλείου για τα επόμενα 150 χρόνια. Η συνέχεια όμως ήταν τραγική. Πρώτα κατέρρευσε η νεοκλασική συνιστώσα της ιδεολογικής βάσης του Ελληνισμού εξαιτίας της αντιπαροχής που επιβλήθηκε τη δεκαετία του 1950 από τον Καραμανλή, ακολουθούμενη από τη διακοπή της γλωσσικής συνέχειας λόγω της επιβολής της δημοτικής και του μονοτονικού.
Η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και της κλασικής παιδείας είτε αφαιρέθηκε είτε περιορίστηκε στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι Νεοέλληνες να έχουν αποκοπεί από τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειάς τους με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι το 95% της γλώσσας που σήμερα μιλούν προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια ήταν έτη «πολιτιστικής αποελληνοποίησης», όπου οι ελίτ και οι πολιτικοί με όχημα τους ακαδημαϊκούς, τους καλλιτέχνες και τους διανοουμένους επέβαλαν την οριστική ρήξη του σύγχρονου με τον αρχαίο κόσμο.
Οι υπερβολές της πολιτιστικής αυτοχειρίας ήταν υπέρμετρες ώστε ακόμα και μέχρι το 2010 όποια αναφορά στον αρχαίο ελληνικό κόσμο αρκούσε ώστε να χαρακτηριστεί κάποιος φασίστας. Έτσι λοιπόν η χώρα σήμερα στερείται συνείδησης ιστορικής συνέχειας, όχι μόνο με τον αρχαίο κόσμο, αλλά και με το πρόσφατο παρελθόν της.
Αντιθέτως, ο Μεχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» επικαλείται την ιστορική συνέχεια των Οθωμανών στον χώρο και τον χρόνο τα τελευταία 600 χρόνια για να νομιμοποιήσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Αντί της ιστορικής συνέχειας και του εθνικού ιδεολογήματος που η χώρα θα έπρεπε να καλλιεργεί, ο κ. Μητσοτάκης, εκπροσωπώντας το σύνολο του πολιτικού κόσμου, δήλωσε ότι «είναι υπερήφανος που η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε πολυπολιτισμική κοινωνία», καθώς επίσης ότι «είναι κατά του νατιβισμού», δηλαδή ότι είναι κατά της αποκλειστικής κατοίκησης σε αυτή τη χώρα των Ελλήνων κατά γένος.
Η εικόνα και ο πολιτισμός της Ελλάδας «των επαγγελματιών κλεφτών» δεν έχουν τίποτα κοινό με τον αρχαίο κόσμο και συνεπώς η διεκδίκηση της επιστροφής των Μαρμάρων από το πολιτικό σύστημα και τους «επαγγελματίες κλέφτες» στερείται νομικού, ηθικού ή πολιτισμικού ερείσματος. Δικαιώνοντας το «Spectator», οι αντινατιβιστές εκπρόσωποι αλλοεθνών εποίκων και οι αποποιηθέντες την ελληνικότητα της Μακεδονίας δεν νομιμοποιούνται να διεκδικούν την επιστροφή των Μαρμάρων. Προφανώς η «διεκδίκηση» έχει προεκλογικό χρώμα.
