Η εκπομπή μας right2thebone ήταν αυτή που ενημέρωσε το ευρύ κοινό μέσω του twitter για αυτό το θεάρεστο θέαμα που επρόκειτο να λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί και πέρα πήρε τη σκυτάλη η Κατερίνα Λάσπα, όχι μέλος της Eκκλησίας, όχι μέλος της Kεντροδεξιάς, αλλά μέλος του αριστερίστικου ΠΑΣΟΚ. Θα μου πείτε, η κοινή λογική δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο. Iσως να συμφωνούσα, εάν δεν διάβαζα το διαδίκτυο, όπου η πλειονότητα των απόψεων στήριξε την εκδήλωση.
Μία εξ αυτών των απόψεων ήταν ότι το drag show είναι λιγότερο σοκαριστικό από το θέαμα των μικρών κοριτσιών να χορεύουν τσιφτετέλι σε παραδοσιακές, οικογενειακές συνεστιάσεις. Εκτός, φυσικά, ότι δεν είναι λιγότερο σοκαριστικό, παρατηρείτε ότι υπάρχει μία μανία αποδόμησης της παράδοσης και της κανονικότητας.
Μία άλλη ήταν ότι το drag show, ιδίως την περίοδο των Χριστουγέννων, ενδέχεται να παρομοιαστεί και με ένα θέαμα που συντελείται από ένα πλάσμα εξωτικό. Με λίγα λόγια, τι Drag Queen, τι Καλικάντζαροι. Το ίδιο και το αυτό. Και -συνεχίζει- η έκθεση ανηλίκων και νηπίων σε ένα τέτοιο θέαμα είναι εκπαίδευση στην αποδοχή του διαφορετικού.
Αυτή η αποθέωση της διαφορετικότητας, το diversity όπως με τόσο ωραία αγγλική προφορά προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μας περάσει και η κυρία Βίκυ Καγιά μέσω του ψυχαγωγικού σόου «Next Top Model» είναι απλώς το ξύσιμο της επιφάνειας. Ποια είναι στην πραγματικότητα η πρόθεση τέτοιων εκδηλώσεων;
Οι Drag Queens είναι στην πραγματικότητα οι «στρατιώτες» της «κουλτούρας της αφύπνισης», που προσέρχονται στα σχολεία για «να στείλουν ένα μήνυμα» όσο και για να διαβάσουν μια ιστορία.
Και είναι ένα αποπροσανατολιστικό μήνυμα. Ενα βασικό μέρος του σύγχρονου πολιτισμικού πολέμου κατά της λογικής, της αλήθειας και της εκπαίδευσης είναι να αποτινάξει από τους ανθρώπους τη φαινομενικά αμυδρή προσκόλλησή τους στις βιολογικές πραγματικότητες. Αντρες, γυναίκες, αγόρια, κορίτσια; Αυτοί οι όροι είναι τόσο παλιομοδίτικοι… Δεν ξέρετε ότι το φύλο είναι ρευστό τώρα; Οτι η ταυτότητα φύλου έχει προτεραιότητα έναντι της βιολογικής πραγματικότητας;
Πώς αποδομούμε πρακτικά την κοινωνία; Ξεκινώντας από τις ευαίσθητες ηλικίες. Η ανάγνωση ενός παραμυθιού από μία Drag Queen δεν είναι κάτι το απλό. Ρευστοποιεί στην εικόνα του παιδιού, πολλώ δε μάλλον του νηπίου, τη σταθερότητα της δυαδικής ανθρώπινης ταυτότητας, δηλαδή του ανδρός και της γυναικός, μεταλλάσσοντας την εικόνα στο παιδί του ίδιου του ακόμα του εαυτού. Πρόκειται για σκληρό εφαρμοσμένο μεταμοντέρνο προγραμματισμό. Ερχεται λοιπόν και στην Ελλάδα ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε Αφυπνισμένους και Κοιμισμένους. Η κουλτούρα της Αφύπνισης, η woke culture δηλαδή, ενεργοποιεί τη Φιγούρα του Νέου Ανθρώπου.
