Το Σαββατοκύριακο απουσίαζα στην Κύπρο για να παρακολουθήσω την τελετή ενθρόνισης του νέου Αρχιεπισκόπου Γεωργίου και ως εκ τούτου δεν κατάφερα να παρακολουθήσω όπως θα ήθελα τις εξελίξεις γύρω από τον συντονιστή γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. Ανδρέα Κουτούπη.
- του Μανώλη Κοττάκη
Ερχονται στιγμές που η εσωκομματική κουζίνα της Ν.Δ. είναι, στη δική μου αντίληψη των πραγμάτων τουλάχιστον, έλασσον θέμα ενώπιον των μειζόνων εθνικών. Η πατρίδα προηγείται των κομματικών φιρφιρίκων. Και όσα είπε ο Γεώργιος θα έπρεπε να ταρακουνούν κόσμο και να ξυπνούν συνειδήσεις. Ιδίως εις ό,τι αφορά τον κίνδυνο καθολικής τουρκοποίησης της νήσου στο μέλλον, στον οποίο θα επικεντρωθούμε προσεχώς. Το τι ισχύει και τι δεν ισχύει γύρω από τις 420 αναθέσεις για τις οποίες καταγγέλλεται ο γραμματεύς από την αξιωματική αντιπολίτευση θα το δείξει η ίδια η ζωή. Πού θα πάει! Το φως θα λάμψει!
Με αφορμή όμως και αυτή την υπόθεση, δεν μπορώ παρά να μην κάνω τις εξής σκέψεις. Η πρώτη: Η θέση του γραμματέα πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. ήταν κάποτε σημαντική στην παράταξη. Κομβική. Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού επί Μιλτιάδη Εβερτ ήταν ο Κώστας Καραμανλής. Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού ήταν ο Μιχάλης Λιάπης στις καλές του μέρες, σε μια ηγετική ομάδα στην οποία περιλαμβάνονταν μητσοτακικοί, εβερτικοί και άλλοι. Ακολούθησε στην ίδια θέση ο Γιώργος Σουφλιάς μετά την επιστροφή του στο Συνέδριο του 2000. Και έπειτα ο Νίκος Καραχάλιος, καθώς στην τελική ευθεία για τις εκλογές του 2004 ο Σουφλιάς ανέλαβε το πρόγραμμα. Ολοι τους ήταν πρόσωπα με ιδιαίτερη κομματική βαρύτητα. Ιδίως ο Θεσσαλός, ο οποίος ήταν ένα από τα κορυφαία στελέχη της παρατάξεως και παρακολουθεί απ’ όσο μαθαίνω σήμερα με σκεπτικισμό και προβληματισμό την πορεία της, παρά τα προβλήματα υγείας που καιρό τώρα αντιμετωπίζει.
Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, λοιπόν, ήταν υψηλή θέση. Λυπάμαι που το ομολογώ, αλλά πληροφορήθηκα το όνομα του τρέχοντος γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. από τα δημοσιεύματα και τα αρνητικά σχόλια που συνόδευσαν τις αποκαλύψεις σχετικά με το πρόσωπό του. Μέχρι προχθές δεν τον γνώριζε, που λέει ο λόγος, ούτε η μάνα του. Στο παρελθόν, σε ανάλογες περιπτώσεις, πρόσωπο που βρίσκεται τόσο ψηλά στην κομματική ιεραρχία και κρεμόταν το όνομά του στα μανταλάκια έφευγε νύχτα. Φαίνεται ότι οι καιροί έχουν αλλάξει, είναι πιο κυνικοί.
Το κόμμα είναι απλώς το «ντελίβερι μπόι» της κυβέρνησης, με αντάλλαγμα την ασυλία. Οποιο κόμμα. Ο,τι απέμεινε από εκείνο το κόμμα που κινητοποιούσε χιλιάδες κόσμο στις συγκεντρώσεις. Διότι κανείς δεν ξέρει την ακριβή κατάσταση στην οποία ευρίσκεται η Ν.Δ. σήμερα. Η ΟΝΝΕΔ στην πρώτη τριετία της διακυβέρνησης της Ν.Δ. από αυτόνομη οργάνωση με άποψη για τους υπουργούς και αξιοπιστία στη νεολαία υποβαθμίστηκε σε οργάνωση που υπάγεται απευθείας στο γραφείο πρωθυπουργού. Υπάλληλος. Η ΔΑΠ, μετά τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων, έχασε σχολές-κάστρα πέρυσι.
Η ΔΑΚΕ, με την κατάσταση που επικρατεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και στις κλαδικές οργανώσεις (όπου η Πειραιώς διασπά την οργάνωση στο τέλος ηττάται), αναζητά να βρει τη διεκδικητική φυσιογνωμία της (κάτι ψήνεται στην ΑΔΕΔΥ). Η σύγκρουση που έκανε η Ν.Δ. με το συνδικάτο των ταξί για την Uber, παρά τις ύβρεις που δέχθηκε ο Λυμπερόπουλος, είχε εν τέλει ως αποτέλεσμα την ήττα της Ν.Δ. Νίκησαν οι συνδικαλιστές, προσαρμόστηκε στο τέλος η Uber στους κανόνες της ελληνικής αγοράς και σταμάτησε την πειρατεία. Ο,τι υπάρχει αυτή τη στιγμή ως Ν.Δ. είναι ένα κόμμα επικοινωνιακό. Των πάνελ. Το «τρέχουν» φιλότιμα ο Μαρινάκης και οι λοιποί, αλλά δεν έχει ειδικό βάρος. Αποτύπωμα.
Τα στελέχη του -με εξαιρέσεις- είναι άγνωστα και όσα γίνονται γνωστά είναι γιατί συμπεριφέρονται ως κοκοράκια στις τηλεοράσεις. Είναι τυχαίο ότι ο πιο επιτυχημένος κυβερνητικός εκπρόσωπος αυτής της περιόδου διακυβέρνησης είναι ο Γιάννης Οικονόμου, τέως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, που προέρχεται από τα σπλάχνα του κόμματος; Και ξέρει να το εκφράζει; Ποιος πολιτικός και ποιος σχεδιασμός, λοιπόν; Και ποιος Κουτούπης και ποιος Ανδρέας; Εδώ… κουτουπώθηκε ολόκληρο κόμμα!
Η δεύτερη σκέψη που μπορεί να κάνει κανείς μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τις αποκαλύψεις για βουλευτές, κομματικά στελέχη και δεν ξέρω ποιους άλλους που κάνουν δουλειές με το Δημόσιο είναι η εξής: ολο και περισσότερο σε ένα κομμάτι της κοινωνίας κρίσιμο για την αυτοδυναμία γίνεται σαφές ότι για κάποιους σήμερα «Ν.Δ.» δεν είναι κομματική ιδιότητα. «Ν.Δ.» είναι επάγγελμα.
Επάγγελμα Ν.Δ. «Κλίκα», όπως μου την αποκάλεσε ο ταξιτζής που με πήγε στο αεροδρόμιο. Χωρίς να σκέπτονται ότι με όσα κάνουν αυτοί που τα κάνουν προσβάλλουν εκατομμύρια προκομμένους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, οι οποίοι πάνε μια ζωή με τον σταυρό του νόμου στο χέρι και δεν το διανοούνται ότι ως επιχειρηματίες θα μπορούσαν να έχουν έναν και μοναδικό πελάτη: Το κράτος! Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και αποκαλυφθούν κι άλλα τέτοια, σε λίγο οι φιλελεύθεροι θα αναδειχθούν στους πρωταθλητές του κρατισμού. Οι αριστεροί θα ομοιάζουν με αρσακειάδες. Λυπηρό αν συμβεί.
Στη δεκαετία του 1990 είχαμε ένα σύνθημα μέσα στα πανεπιστήμια και το πιστεύαμε όταν κολλούσαμε αφίσες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στους τοίχους της Κομοτηνής: «Οι Φιλελεύθεροι πιο πολλοί, η ανανέωση ακόμη πιο κοντά!» Σήμερα έχει μεταβληθεί σε «…η ανανέωση ακόμη πιο μακριά». Αντί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να μετρά τους μήνες και τις μέρες που κυβερνά την Ελλάδα για να πανηγυρίσει (χθες) ότι ξεπέρασε τον πατέρα του σε θητεία, καλό είναι να μελετήσει πώς πολιτεύτηκε μια ζωή, μήπως πάρει κάτι από τη σοφία του. Γιατί, εκτός από ελαττώματα, είχε και σοφία ο επίτιμος.
ΥΓ.: Και κάτι για την Κύπρο. Το να ηγείσαι αυτής της παράταξης ως πρωθυπουργός σημαίνει ότι απαγορεύεται, είναι αδύνατον να λείπεις από εκδηλώσεις όπως η ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου. Εντάξει, δεν πήγες στην κηδεία του μακαριστού Χρυσοστόμου επειδή ήσουν απασχολημένος με τις υποκλοπές, τώρα όμως; Τι σε εμπόδισε; Μας βλέπουν και μας σχολιάζουν στη Μεγαλόνησο, Κυριάκο!
