Η υποκρισία της Αριστεράς πραγματικά δεν έχει όριο. Από χθες βουλευτές και στελέχη της ξιφουλκούσαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις κατά της κυβέρνησης για το θέμα της κηδείας του Κωνσταντίνου, καθώς δεν τους έφτασε η λανθασμένη απόφαση του Μαξίμου για ιδιωτική εξόδιο ακολουθία, ήθελαν κι άλλα.
- του Μανώλη Κοττάκη
Γιατί να διατεθούν χρήματα για να αναμορφωθεί ο περιβάλλων χώρος στο Τατόι για την κηδεία και την ταφή; Γιατί εκπροσωπήθηκε η κυβέρνηση σε επίπεδο αντιπροέδρου Παναγιώτη Πικραμμένου; Γιατί διατέθηκαν 1.000 αστυνομικοί για την περιφρούρηση της τελετής; Δεν ήταν ο Κωνσταντίνος εχθρός της δημοκρατίας; Αυτά λέγανε χθες όλη μέρα.
Στην απελπισία τους για το γεγονός ότι το ποτάμι της Ιστορίας τούς πήρε και τους σήκωσε, έφτασαν αυτοί οι κατά σύστημα αντικαραμανλικοί να επικαλούνται τα… Αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τις αποφάσεις του Γεωργίου Ράλλη για την κηδεία της Φρειδερίκης! Αρχεία τα οποία ουδέποτε διάβασαν για να δουν αν περιέχουν αυτά που λένε, όπως δεν τα διάβασαν, βεβαίως, και οι μεταρρυθμιστές κεντρώοι της Νέας Δημοκρατίας, που εμφανίζονταν στα κανάλια με το ίδιο ακριβώς σκονάκι.
Αν μη τι άλλο, επιμελείς οι φίλοι της Αριστεράς, αλλά σε κάθε περίπτωση ανιστόρητοι. Ανιστόρητοι διότι το Τατόι είναι δημόσιο κτήμα με νόμο του ελληνικού Κοινοβουλίου ο οποίος ψηφίστηκε το 1994 επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου με τη συναίνεση Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου της εποχής εκείνης. Από τη στιγμή που είναι λοιπόν δημόσιο κτήμα και η Πολιτεία θέλησε να της αποδοθεί, σε αυτήν ανήκουν οι δαπάνες για τις εργασίες αποκατάστασης στο κτήμα του Τατοΐου, το οποίο αφέθηκε ανυπεράσπιστο μαζί με όλες τις περιουσίες χιλιάδων Ελλήνων πολιτών στην πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης το καλοκαίρι του 2021.
Ειδικώς όταν σε αυτό το κτήμα υπάρχουν οι τάφοι των νικητών βασιλέων των Βαλκανικών Πολέμων, που έγραψαν το 1912 ένδοξες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Οσον αφορά τους αστυνομικούς, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Αν χιλιάδες πολίτες αποφάσισαν να προσπεράσουν και να αγνοήσουν αυτά που τους εισηγήθηκαν η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση για το πρόσωπο του Κωνσταντίνου και θέλησαν να δώσουν ηχηρό «παρών» στην εξόδιο ακολουθία και αν έξι αρχηγοί κρατών θέλησαν να παραστούν σε αυτήν, τι έπρεπε, άραγε, να κάνει η Πολιτεία; Να αφήσει τον χώρο πέριξ της Μητροπόλεως και του κέντρου των Αθηνών αφρούρητο για να ικανοποιηθούν τα κόμπλεξ της Αριστεράς που δεν ήθελε κηδεία του Κωνσταντίνου δημόσια δαπάνη;
Εξευτελιστήκαμε που εξευτελιστήκαμε μια φορά με το γεγονός ότι η Πολιτεία, φοβική και εκδικητική, δεν θέλησε να αποδώσει τιμές στον τελευταίο βασιλέα ενός πολιτεύματος το οποίο οι Ελληνες είχαν για 130 ολόκληρα χρόνια, έπρεπε να ξεφτιλιστούμε κι άλλο; Επειδή η Αριστερά θεωρεί τον Κωνσταντίνο εχθρό της δημοκρατίας αλλά λόγω του άκρατου σημερινού φιλοαμερικανισμού της δεν τολμά να πει ότι το πραξικόπημα το σχεδίασαν οι ΗΠΑ και όχι ο Κωνσταντίνος; Και ότι βασική ευθύνη για την εκτροπή είχαν κορυφαίοι πολιτικοί του Κέντρου, τους οποίους η Ελληνική Δημοκρατία κήδευσε με τιμές αρχηγού κράτους; Για αυτά σιωπή η Αριστερά, βεβαίως.
Το πλέον ενδιαφέρον όμως είναι η αντίδραση βουλευτών και στελεχών της Αριστεράς, όταν σε δημόσιες παρεμβάσεις μου τους θύμισα τα εξής: Πρώτον, ο Κωνσταντίνος με συνέντευξή του στους «Times» του Λονδίνου κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του 2015 για το Μνημόνιο έπλεξε το εγκώμιο του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τον χαρακτήρισε συμπαθέστατο, ενώ επιτέθηκε τότε με σφοδρότητα στους δανειστές για τα μέτρα με τα οποία ήθελαν να τιμωρήσουν – εξοντώσουν την Ελληνική Δημοκρατία.
Δεύτερον, ο κύριος Τσίπρας συνάντησε τυχαία σε αίθουσα VIP στο αεροδρόμιο Αθηνών τον Κωνσταντίνο, ο οποίος τον χαιρέτησε πρώτος και, μόλις τον αναγνώρισε, έσπευσε προς το μέρος του και έπιασαν συζήτηση για τα… ψέματα τα οποία λέγονται στις προεκλογικές εκστρατείες. Το περιστατικό μάλιστα έχει διηγηθεί σε συνέντευξή του ο ίδιος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Στο άκουσμα και των δύο αυτών περιστατικών, ειδικά του δεύτερου, από το οποίο προέκυψε η φιλική διάθεση του τέως πρωθυπουργού απέναντι στον «εχθρό της δημοκρατίας» βασιλέα, στο πλαίσιο ενός πολιτικού σαβουάρ βιβρ επικράτησε η πλήρης αμηχανία. Μου απαντούσαν αλλά αντί άλλων.
Αν λοιπόν η Δεξιά δεν είχε τα κόμπλεξ της απέναντι στην Αριστερά και υποστήριζε με επιχειρήματα τα «γιατί» και τα «διότι» της υποθέσεως, δεν θα βρισκόμασταν χθες στο ντροπιαστικό γεγονός να αποδίδει τιμές στον βασιλέα η συντηρητική βάση της ευρύτερης παράταξης και όχι η ελληνική Πολιτεία, ανώτατος αρχών της οποίας υπήρξε ο Κωνσταντίνος για μία δεκαετία. Κάποια παλιόπαιδα στο Μαξίμου, αντιθέτως, προτίμησαν να μας λένε θρασύτατα ότι δεν ετιμήθη επειδή δεν έχει ελληνική ιθαγένεια. Ενώ όταν σήκωνε την ελληνική σημαία στο υψηλότερο σημείο του ιστού στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, ήταν αλλοδαπός και όχι Ελληνας.
Ενα έχω να πω μόνον στους μυαλοπώληδες των κομμάτων που δεν αντιλαμβάνονται τα κοινωνικά ρεύματα και τα ερμηνεύουν με παλαιά σχήματα και παλαιά ιδιώματα. Συνεχίστε έτσι. Και η Αριστερά και η κεντρώα υποτιθέμενη Δεξιά. Θα βαρεθείτε να μετράτε άκυρα ψηφοδέλτια με το έμβλημα του κόμματός σας -ειδικά η Νέα Δημοκρατία- στις κάλπες που έρχονται. Θα «βασιλεύσετε» μαζί.
