To έλεγε κάπως απλοϊκά ο Ευάγγελος Παπανούτσος, αλλά ήταν ακριβής:
«Στον διάλογο δεν πάμε να σώσουμε τις ιδέες μας, την αλήθεια πάμε να σώσουμε».
Φοβάμαι πως αυτό δεν ισχύει πια. Αν ίσχυσε ποτέ στην πατρίδα μας. Οδεύουμε προς εκλογές χουλιγκανικού τύπου. Τις εκλογές των πεπεισμένων. Μόνον αυτοί εκπροσωπούνται στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Μόνον αυτοί έχουν θέση στον δημόσιο διάλογο. Οσοι έχουν περιέργεια, αμφιβολία, προβληματισμό για τα πράγματα και περιμένουν να ακούσουν επιχειρήματα, απόψεις, σκέψεις για το μέλλον αυτού του τόπου δύσκολα θα ανακαλύψουν τον εαυτό τους στα τηλεοπτικά πάνελ. Αγνοούνται. Και ας αποτελούν το 30% του εκλογικού σώματος αυτοί που βρίσκονται σε απόσταση από το τρέχον πολιτικό σύστημα και ψηφίζουν τον «κανέναν», σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Η τρίτη άποψη απαγορεύεται-απορρίπτεται, ακόμη κι αν αυτή έρχεται από τους πλέον ειδικούς: τους συνταγματολόγους. Η αμφιβολία, θεμελιώδες συστατικό του δημοκρατικού διαλόγου, διώκεται. Το σύστημα επιτρέπει μόνο βεβαιότητες. Το δικαίωμα να συμμετέχεις σε εκδηλώσεις με πολίτες που έχουν διαφορετική άποψη από εσένα καταγγέλλεται. Ακόμη κι αν είσαι ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ή είσαι από εδώ ή είσαι από εκεί. Ρωτάς αν η Ελλάδα είναι Δημοκρατία και κράτος δικαίου; Ρωτάς αν η Ελλάδα είναι Ευρώπη; Πώς τολμάς; Μας ζήτησες την άδεια για να ρωτάς; Με ποιο δικαίωμα ρωτάς; Οποιος «προοδευτικός» αμφιβάλλει για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιο θέμα θα καταγγέλλεται ως «πέμπτη φάλαγγα» και όποιος συντηρητικός διαφωνεί με τον εκφυλισμό της παράταξής του με τις υποκλοπές θα καταγγέλλεται ως συριζαίος. Στην πυρά η καλοπροαίρετος διαφωνία. Και όποιος τρίτος ελπίζει σε έναν διάλογο της προκοπής θα λοιδορείται.
Ποια αλήθεια, ποιος διάλογος, ποιες ιδέες, ποιος Παπανούτσος! Μακάρθι και ξερό ψωμί, αγαπητοί. Θα ζήσουμε τις εκλογές των ύβρεων, του αντιπερισπασμού και της ετικέτας. Σημασία στο επιχείρημα, καμία.
Αυτό τακτικά και στρατηγικά εκδηλώνεται ήδη ως εξής: Τακτικά με αριστερό σταλινισμό και με (νεο)φιλελεύθερο φασισμό. Στρατηγικά με τον συναγωνισμό του χειρότερου. Ηδη τα ζούμε. Στρατηγικά η κυβέρνηση αποφάσισε να υιοθετήσει το δόγμα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Φιλοδοξία της μετά το πόρισμα για παρακολουθήσεις στελεχών της είναι να πείσει ότι οι «άλλοι» είναι χειρότεροι από την ίδια. Κοριοί εσείς; Καλογρίτσα και μαύρο χρήμα εμείς! Απευθείας αναθέσεις και σκάνδαλα εσείς; «Προστατευόμενοι μάρτυρες», Ειδικά Δικαστήρια και Novartis εμείς! Τακτικά τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο αποκρουστικά.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τζανακόπουλος αποκάλεσε «αλήτη» τον βουλευτή της Ν.Δ. Γιώργο Κουμουτσάκο, όταν εκείνος τόλμησε να τον ρωτήσει -όχι προσωπικά- για τις φερόμενες βαλίτσες του Καλογρίτσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τακτικά ο γνωστός Αδωνις, το κόμμα του οποίου ψήφισε την εκλογή του Χρήστου Ράμμου στην προεδρία της ΑΔΑΕ τον Ιούνιο του 2019, ταύτισε χθες τον επί 38 χρόνια δικαστή του Συμβουλίου Επικρατείας και επικεφαλής της ανεξάρτητης Αρχής με τον… ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο να απαξιώσει τις καυτές αποκαλύψεις που περιέχονται στο πόρισμά του, σύμφωνα με τις οποίες πρώτη φορά κόμμα αξιοποιεί τον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας για να παρακολουθεί τους υπουργούς του και ανώτατους στρατιωτικούς αξιωματούχους. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι υποκλοπές έκαναν αξιωματούχοι του ΟΤΕ (Τόμπρας), απόστρατοι (Γρυλλάκης), ιδιώτες (Μαυρίκης). Ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να ξοδέψει πόρους των μυστικών υπηρεσιών που έχουν αποστολή να παρακολουθούν τους εχθρούς του έθνους για να παρακολουθήσει τις επικοινωνίες δικών του ανθρώπων.
Ετσι θα πορευτούμε, λοιπόν. Διά των καταγγελιών και διά των ακροτήτων. Ετσι θα προσπαθήσει να βγει από τη δύσκολη θέση η κυβέρνηση. Διά των συμφηφισμών. Το πολιτικό μας σύστημα βαδίζει πάνω σε κινούμενη άμμο. Και δεν καταλαβαίνει ότι απάντηση στη στρατηγική των συμψηφισμών ίσως είναι η… καταψήφιση και η αποδοκιμασία του. Με μέγα θύμα τη σταθερότητα και τη δημοκρατία.
