Στις 29 Ιανουαρίου 1996, έπειτα από το «φούντωμα» μιας κρίσης την οποία είχαν προκαλέσει πράκτορες των Τούρκων (μασκαρεμένοι σαν δημοσιογράφοι) στις βραχονησίδες Ιμια, η πολιτική ηγεσία, και συγκεκριμένα ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, δήλωνε ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδρούσε «άμεσα και δυναμικά».
Για τα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα από αυτή τη δήλωση το εθνικό φρόνημα του λαού μας παρέμενε υψηλό. Ουδείς χαιρόταν για την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά οι Ελληνες δεν ήθελαν να χαρίσουν ούτε σπιθαμή γης στους Τούρκους και ήταν έτοιμοι να κάνουν ό,τι απαιτείτο για να δοθούν οι πρέπουσες απαντήσεις στον προαιώνιο εχθρό.
Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων βεβαίωνε ότι η ισορροπία δυνάμεων Ελλάδος και Τουρκίας και η διάταξή τους στα διάφορα σημεία πιθανής εμπλοκής εξασφάλιζαν σημαντικό πλεονέκτημα στη χώρα μας.
Τελικά, οι Ειδικές Δυνάμεις, που εκπαιδεύονται για τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές, υποχρεώθηκαν από την πολιτική ηγεσία να προβούν στην ατιμωτικότερη των πράξεων: να υποστείλουν την ελληνική σημαία από εθνικό έδαφος. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εξωτερικών εκείνη τη μαύρη για το έθνος περίοδο, σκεφτόταν ως… καλή δικαιολογία για την υποστολή της σημαίας να ειπωθεί ότι την πήρε ο άνεμος.
Η χώρα έγινε διεθνώς ρεζίλι, οι Τούρκοι πανηγύρισαν έξαλλα τη νίκη που πέτυχαν στο πεδίο των εντυπώσεων, αλλά και το γκριζάρισμα του Αιγαίου, και τότε ακριβώς ο πολιτικός κόσμος και κατ’ επέκταση η κοινωνία μας έστειλαν το μήνυμα ότι εδώ είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τα πάντα, να ανεχθούμε τα πάντα και να μην τιμωρήσουμε οτιδήποτε προδίδει το έθνος και υπονομεύει το παρόν και το μέλλον του λαού.
Η χαμένη αξιοπρέπεια στα Ιμια προλείανε το έδαφος για την οικονομική χρεοκοπία και το συνολικό ξεχαρβάλωμα που ακολούθησε. Οι μόνες εξαιρέσεις στον κανόνα της ντροπής των Ιμίων ήταν ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Εκτορας Γιαλοψός, οι οποίοι έπεσαν την ώρα που εκτελούσαν το καθήκον τους. Ολοι οι υπόλοιποι, από τότε, μοιραζόμαστε την ντροπή.
