Οταν ο Νόμος προστατεύει περισσότερο τον κακοποιό από τον πολίτη έχουμε πρόβλημα. Προχθές, περιμένοντας τη σειρά μου για να δικάσω σε ένα από τα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων των Αθηνών, παρακολούθησα μια υπόθεση εμβληματική του προβλήματος της εγκληματικότητας και της απονομής Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Διαβάστε και μη σπάσετε ό,τι κρατάτε.
Τρεις αλλοδαποί κακοποιοί είχαν διαπράξει δεκάδες ληστείες μπουκάροντας σε σπίτια. Κατηγορούνταν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και ληστεία κατ’ εξακολούθηση, γεγονός που προκάλεσε την απορία και του Δικαστηρίου, αφού κανονικά η δεύτερη κατηγορία θα έπρεπε να είναι ληστείες κατά συρροήν.
Να σας κάνω ψιλά τη διαφορά: Ήταν πολλές, δεκάδες ληστείες με χρήση βίας σε ανθρώπους που κοιμόντουσαν στα σπίτια τους. Τους δένανε, τους απειλούσαν, τους καταλήστευαν, τα γνωστά. Θα έπρεπε λοιπόν να τους επιβληθεί μια ποινή για την εγκληματική οργάνωση και, αν οι ληστείες ήταν, π.χ., 30, και άλλες 30 ποινές, μία για κάθε ληστεία, και μετά να γίνει η επιμέτρηση – τουτέστιν να πάρει το δικαστήριο ως ποινή βάσης τη μεγαλύτερη και να προσθέσει μέρος από καθεμιά από της υπόλοιπες ποινές.
Ετσι θα έπρεπε να τους επιβληθεί μια τελική τεράστια ποινή, που όμως θα ήταν και πάλι ονομαστική μόνο, αφού και 300 χρόνια να επιβληθούν το μάξιμουμ που θα εκτίσουν είναι 20 χρόνια κάθειρξη με τα ισχύοντα. Εδώ είχαμε δεκάδες διαφορετικές ληστείες σε διαφορετικούς τόπους, χρόνους και διαφορετικά πρόσωπα.
Κλασική περίπτωση αληθινής συρροής, αφού έχουμε δεκάδες εξατομικευμένα έννομα αγαθά που προσβάλλονται, μερικοί όμως Εισαγγελείς και Δικαστήρια δέχονται το «κατ’ εξακολούθηση» – το κάνουν, υποτίθεται, για εξορθολογισμό των ποινών και στη βάση της γενικής, αποτυχημένης, ευρωπαϊκής κατεύθυνσης ολοένα επιεικέστερων ποινών.
Σου λέει: «Κρίμα… Γιατί ο κατσαπλιάς κοινωνικός λύκος να φύγει με 200-300 χρόνια κάθειρξη, που δεν θα εκτίσει; Ας το κάνουμε μία πράξη κατ’ εξακολούθηση, ώστε να επιβληθεί μία ποινή, που όμως τελικά ούτε αυτή θα την εκτίσει, και σε λίγα χρόνια θα βγει να ξαναληστέψει και ίσως να πάει στην επόμενη πίστα, να σκοτώσει κιόλας ο απρόσκλητος μουσαφίρης».
Κρατήστε το αυτό, διότι υπάρχουν άλλα, πιο ωραία. Του πότε ήταν οι πράξεις, οι δεκάδες ληστείες της εγκληματικής οργάνωσης των αλλοδαπών; Του 2006. Ναι, σωστά διαβάσατε, του 2006, και δικάστηκαν πρωτόδικα στις 3/2/2023! Επί 17 χρόνια, με άγνωστο τρόπο, η εκδίκαση της υπόθεσης συνεχώς αναβαλλόταν.
Και όμως, ακόμη και έπειτα από 17 χρόνια εμφανίστηκε κάποιος ως «άγγελος» να ζητήσει αναβολή, οι δε κατηγορούμενοι ήταν απόντες και φυσικά ελεύθεροι, αφού δεν μπορείς να μείνεις προφυλακισμένος χωρίς δίκη πάνω από 18 μήνες, όχι 17 χρόνια! Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα και προχώρησε στην εκδίκαση.
Μοναδική μάρτυς, ένα από τα θύματα, που τραβολογιόταν 17 χρόνια στις αναβολές, παντρεμένη πια με παιδί στη Λάρισα, στην οποία ούτε οδοιπορικά πληρώνει το κράτος. Είχαν εισβάλει στο σπίτι της, την είχαν δέσει νύχτα στο κρεβάτι, τη φίμωσαν, της έβαλαν μαχαίρι στον λαιμό, απειλώντας να τη σκοτώσουν, και σήκωσαν κλοπιμαία αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ.
Τους επιβλήθηκε 10 χρόνια κάθειρξη για την εγκληματική οργάνωση και άλλα 10 για ληστεία κατ’ εξακολούθηση, αφού δεν μπορεί να γίνει μεταβολή του κατηγορητηρίου επί τα χείρω. Ο πρόεδρος επεσήμανε πως πρόκειται για διαφορετικά προσωποπαγή έννομα αγαθά και κανονικά θα έπρεπε να δικάζονταν για ληστείες κατά συρροή, αλλά η επισήμανση απλά έμεινε στα πρακτικά.
Τελική ποινή, 15 χρόνια κάθειρξη και η έφεση δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, που σημαίνει πως, αν τους πιάσουν -διότι τώρα κόβουν βόλτες, μπορεί να τρώνε δίπλα σας και το βράδυ να μπουκάρουν στο σπίτι σας και να σας δέσουν, να σας βιάσουν, βασανίσουν, σηκώνοντας ό,τι πολύτιμο έχετε-, θα εκτίσουν μέρος μόνον αυτών.
Προσέξτε, για να μην κάνετε λάθος: Το δικαστήριο δεν έκανε κάποιο λάθος, ουδείς ήταν επιλήσμων του όρκου του. Εφήρμοσε τους Νόμους που ψηφίζουν αυτοί που ψηφίζετε, νόμους που ακολουθούν τις πολιτικές μόδες εξ Εσπερίας. Και θα σας πω πάλι πως ό,τι έρχεται απέξω δεν είναι ντε και καλά καλό και λογικό.
Οι Αμερικανοί, ας πούμε, αν έκανες δεκάδες τέτοιες πράξεις με χρήση βίας, και ειδικά αν σκοτώσεις κανέναν, εάν δεν σε ψήσουν ζωντανό ή δεν σε στείλουν εις τόπον χλοερόν με θανατηφόρα ένεση, θα σου ρίξουν στο κεφάλι 200 χρόνια, όπου δικαίωμα αίτησης για πρόωρη απόλυση θα έχεις μετά το μνημόσυνο για τα σαράντα σου.
Εν ολίγοις, ή θα φας χώμα ή θα σε κλείσουν μέσα και θα πετάξουν το κλειδί μέχρι να φας χώμα. Δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο και για ποιους λόγους έφτασε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, με θύματα δεκάδες οικογένειες, να αναβάλλεται επί 17 ολόκληρα χρόνια για να δικαστεί έστω στον πρώτο βαθμό.
Το συμπέρασμα είναι πως το έγκλημα συμφέρει, δεν υπάρχει σοβαρός αποτρεπτικός φόβος από την ποινή. Και, όταν η δικαιοσύνη απονέμεται ύστερα από 17 χρόνια, δεν είναι δικαιοσύνη, είναι αρνησιδικία, είναι στρέβλωση, όπου ο Νόμος και η εφαρμογή του δεν προστατεύει τον πολίτη, αλλά προστατεύει και ενθαρρύνει τον κακοποιό.
Εφαρμόζοντας λοιπόν την κοινή λογική και την επίγνωση πως η ασφάλεια είναι το πρώτο καθήκον της πολιτείας προς τους πολίτες, λέμε πως αυτό πρέπει να τελειώσει, διότι είναι νομιμοφανής, θεσμοθετημένη ανομία. Σε τέτοια ειδεχθή εγκλήματα με κατά συρροήν πράξεις ενάντια σε τόσους πολίτες που έζησαν τον τρόμο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι -που εμείς λέμε πως πρέπει να θεσπιστεί ως οικογενειακό άσυλο, «το σπίτι μου, το κάστρο μου»-, οι ποινές και η έκτισή τους θα πρέπει να είναι τέτοιες που να εξουδετερώνουν τον εχθρό της κοινωνίας, το κοινωνικό αρπακτικό, και όχι να είναι ονομαστικές.
Και όταν έχουμε βιασμούς, δολοφονίες από επαγγελματίες κακοποιούς, που βιοπορίζονται ανάλγητα καταστρέφοντας ζωές ή ικανοποιώντας τις διαστροφές τους, τα ισόβια να είναι ισόβια. Θα σε βγάζουν έξω οι τέσσερις. Και να φτιάξουμε αμιγώς ορκωτά δικαστήρια, με διεύθυνση της διαδικασίας από τακτικό δικαστή, πολλές συνθέσεις, ώστε οι υποθέσεις να δικάζονται γρήγορα, χωρίς αναβολές λόγω ωραρίου, έλλειψης αιθουσών, για ψύλλου πήδημα.
Και στα πλημμελήματα, όπου κι εκεί πρωταθλητές είναι οι γνωστοί ψευτοευπαθείς επιδοματίες, που λεηλατούν ιδιωτική και δημόσια περιουσία, κλέβουν προτομές, καλώδια, σίδερα, πομόνες, ηλιακούς θερμοσίφωνες, μπουκάρουν σε σπίτια και λυμαίνονται πόλεις και χωριά, πρέπει να πέσει τσεκούρι, να υπάρξει διαβάθμιση. Οι υπότροποι να γονατίσουν στη φυλακή, να τους παίρνει η Πρόνοια τα παιδιά τους, που τα εκμεταλλεύονται, να εφαρμοστεί παντού, αδιάκριτα, σε όλους, μια πολιτική ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΝΟΧΗΣ.
Αν δεν συμμορφώνονται, να γίνουν φιλόνομοι, εργαζόμενοι πολίτες, να εξουδετερώνονται πίσω από τα κάγκελα, ώστε να μην μπορούν να απλώσουν τα βρομόχερα τους σε οποιονδήποτε και στην περιουσία του. Χρειαζόμαστε μια μακρά περίοδο εφαρμογής αυστηρών νόμων με απόλυτη ισονομία.
Αν συνεχιστεί αυτή η παρωδία, η διακωμώδηση της δικαιοσύνης και της νόμιμης καταστολής, η δυστοπία που χτίσαμε, θα διευρυνθεί και ο πάτος θα πηγαίνει όλο και χαμηλότερα. Χρειαζόμαστε καινούργιους νόμους, καινούργιο σύστημα δικαιοσύνης, καινούργια, αμιγώς ορκωτά δικαστήρια και καταστολή που να κάνει τους παρανόμους να γονατίσουν.
Γι’ αυτό προσέξτε ποιους ψηφίζετε. Αυτοί που ψηφίζατε ως τώρα ψήφισαν αυτούς τους νόμους, που προστατεύουν και ενθαρρύνουν τον κλέφτη, τον ληστή, τον φονιά, τον βιαστή, και όχι εσάς, τους νομοταγείς πολίτες.
