Είμαι ευαίσθητος
κοιτάξτε με πως κλαίω
δάκρυ κορόμηλο, καυτό
δημόσιο το αναφιλητό.
Είμαι ανθρώπινος,
σαν ένας από εσάς
κι ολίγον ψεύτικος
σαν γιαλαντζί ντολμάς.
Κλέβω μονάχος μου.
Πονώ μπροστά σε όλους
Συχνά εκλέγομαι
Σε Λάρισες και Βόλους
Στην Αθήνα με ψηφίζουν
και στη Θεσσαλονίκη
σ’ εμέ ποντάρουν και ελπίζουν
μα ύστερα τρώνε μεγάλη φρίκη.
Θα σας κάνω τούτο
θα κάνω και το άλλο
κι όλο τ’ αρπάζω
για κάτι πιο μεγάλο.
Δίνουν ένα; Θέλω δύο
Δύο προσφέρουν; Κάντα τρία!
για την αγία μου ιδεολογία
Χούγια πολλά και η ζωή μας μία.
Λαδώνομαι σε bitcoin
βουτώ και μετρητά
παίρνω τα πάντα,
αρκεί να ’ναι λεφτά.
Αμάξια με πολλά τα κυβικά
Και βίλες με μπόλικα μπετά
Ρολόγια, πίνακες, γλυπτά
κολιέδες, δαχτυλίδια, ασημικά
Ολα τα θέλω, τα ποθώ
Βαρεία ύλη ακούω
και πάω να τρελαθώ.
Μεθώ της πτώσης το πιοτό.
Κάποτε τα κρίματα πληθαίνουν
πάνω σε όλους σας βαραίνουν.
Γκρεμίζονται, πέφτουν σας πλακώνουν.
Κι οι ψηφοφόροι μου θυμώνουν.
Ψήφιζαν άχρηστο
μα θέλαν ικανό
Λαμόγιο σταύρωναν
ψάχνοντας για καλό.
Καλό δικό τους ήθελαν
κι οι άλλοι στον Καιάδα.
Κλαμπ για ολίγιστους
η ένδοξη Ελλάδα.
Τους κλέβω, τους σκοτώνω,
τα παιδιά τους εξοντώνω
κι έχω μούτρα και μιλάω.
Την ψήφο τους ξαναζητάω.
Βαπόρια, τρένα, τρόλεϊ ρημαδιό
τα πλήρωσαν για κούκλα
και παίρνουν γυφταριό.
Κυνοβούλιο αρρώστια σαν πανούκλα
Σαμίνες, Μάτια, Τέμπη ματωμένα
θα τύχουν στους πολλούς όχι σ’ εμένα
Εγώ εκλέχθηκα εκεί να τους οδηγήσω
Και στο φινάλε να τα κονομήσω.
Είμαι ευαίσθητος
κοιτάξτε με πως κλαίω
δάκρυ κορόμηλο, καυτό
δημόσιο το αναφιλητό.
