Και ξαφνικά, μετά τη βοήθεια που παρείχε η Ελλάδα στους σεισμοπαθείς στην Τουρκία, ήλθε η φιλευσπλαχνία Ερντογάν – Τσαβούσογλου, με την έκδοση ενός φυλακισμένου του οποίου ο γιος σκοτώθηκε στο δυστύχημα των Τεμπών. Εδεσε το… γλυκό.
Αρχισαν πάλι τα χαριεντίσματα μεταξύ Δένδια και Τσαβούσογλου και οι φανφαρονισμοί για ένα ήρεμο καλοκαίρι. Λες και ο Ερντογάν είχε κατά νου, τώρα που είναι στο… καναβάτσο και σκέφτεται πιο πολύ την επόμενη ημέρα που θα είναι… συνταξιούχος, να κάνει κάτι εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.
Και είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς: Τι έπραξε η Τουρκία και μας έχει κάνει τόσο… χαρούμενους;
- Ανακοίνωσε απόσυρση των στρατευμάτων της από την Κύπρο και ακύρωση των σχεδίων της για εποικισμό της Αμμοχώστου;
- Ανακοίνωσε την ακύρωση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας»;
- Ανακοίνωσε την ακύρωση του τουρκολυβικού μνημονίου;
- Πήρε πίσω από τον ΟΗΕ τις επιστολές που είχε στείλει με, τις οποίες αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά, επειδή έχουμε αμυντικές δυνάμεις σ’ αυτά για να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις επιθετικές δυνάμεις της Τουρκίας, όταν αποφασίσει να εφαρμόσει τα επιθετικά σχέδιά της;
Οχι μόνο δεν έκανε τίποτε απ’ όλα αυτά, αλλά έχουμε έναν πόλεμο ΝΟΤΑΜ, με την Αγκυρα να συνεχίζει να θέτει θέμα αποστρατικοποίησης νησιών και εύρους του ελληνικού εναέριου χώρου. Εχουμε, επίσης, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «R/V BİLİM-2» για «επιστημονικές» έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ βορείως του νησιού, που είναι υπό τον παράνομο έλεγχο του ψευδοκράτους.
Σημειώνεται πως το Κέντρο της Λάρνακας με ΝAVTEX που εξέδωσε επισημαίνει ότι οι ενέργειες της Τουρκίας με σκάφος «R/V BİLİM-2» είναι παράνομες και συνιστούν παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και των διαδικασιών για την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Ομως, η προσέγγιση δεν περιορίστηκε μόνο στους χαριεντισμούς Δένδια – Τσαβούσογλου. Οι δύο πλευρές προχώρησαν σε συμφωνία να υποστηρίξει η μία την άλλη για επιδιώξεις που έχουν σε διεθνείς οργανισμούς.
Η Τουρκία θα στηρίξει την Ελλάδα για αιρετό μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η Ελλάδα θα στηρίξει την Τουρκία που επιδιώκει τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO).
Πάντως, είναι προφανές ότι η κίνηση αυτή δεν έχει κανένα νόημα για την Ελλάδα και δεν επηρεάζει θετικά σε καμία περίπτωση τις τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας. Και δεν σημαίνει τίποτε επί της ουσίας, αφού είναι πολύ πιθανόν μετά τις εκλογές να έχουμε άλλη κυβέρνηση στην Τουρκία.
Ομως, να σημειώσουμε ότι με την ανακοίνωση της στήριξης της Τουρκίας στο θέμα του μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας η Ελλάδα εξασφαλίζει μια θέση που είναι μάλλον διακοσμητική και δεν της προσδίδει σχεδόν κανένα πλεονέκτημα.
Αντίθετα, η Ελλάδα στηρίζοντας την Τουρκία να καταλάβει τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) πυροβολεί τα ίδια της τα πόδια. Είναι σαν να προτείνουμε την Τουρκία να γίνει επικεφαλής του «Διεθνούς Οργανισμού Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Καταδίκης των Γενοκτονιών», αν υπήρχε ένας τέτοιος οργανισμός.
Δηλαδή, προτείνουμε την Τουρκία «να αναλάβει τη θέση της γραμματείας ενός διεθνούς οργάνου που αντικειμενικά, μεταξύ άλλων, έχει την ευθύνη και αρμοδιότητα να ενεργεί και εξασφαλίζει την διεθνή έννομο τάξη στη θάλασσα για σκοπούς ασφαλείας των ναυτιλομένων», όπως σημειώνει ο Χρίστος Ζήνωνος, εμπειρογνώμων υδρογράφος – χαρτογράφος εκ Κύπρου.
Με άλλα λόγια, βάζουμε ένα κράτος-πειρατή, που παραβιάζει όποιον κανόνα του Διεθνούς Δικαίου βρει μπροστά του, και ένα κράτος που δεν έχει αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, τοποτηρητή στις θάλασσες του κόσμου. Κανονικό ξέπλυμα της Τουρκίας.
Αλήθεια, ποιος φωστήρας είχε αυτήν τη φαεινή ιδέα; Δεν άκουσε αυτό που λένε στα χωριά μας «βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα»; Και υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα.
Η Ελλάδα, σωστά πράττοντας, έχει προβεί σε συνομολόγηση συμφωνιών με μια σειρά από χώρες. Οι συμφωνίες αυτές εδράζονται στο κοινό συμφέρον. Εν προκειμένω, πρόκειται για χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία και μέσω της όποιας συμφωνίας με την Ελλάδα η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων καθίσταται ευκολότερη. Το ίδιο, φυσικά, σημαίνει και για την Ελλάδα.
Οταν αυτές οι χώρες βλέπουν τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών να κάνει αυτές τις… πιρουέτες, πόσο πιθανό είναι οι χώρες αυτές να εμπιστευθούν την Ελλάδα και να είναι εκεί όταν τις χρειαστούμε;
Σκεφθείτε, δε, να είναι κανείς στη θέση του Μενέντεζ, που καταγγέλλει την Τουρκία για τα αίσχη που διαπράττει εναντίον της Ελλάδας και την ίδια στιγμή βλέπει βλακώδεις, με την πολιτική έννοια, κινήσεις από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης, που την ξεπλένουν.
Συνέλθετε επιτέλους.
