Εισαγωγική παρατήρηση: ο «Ριζοσπάστης» ένιωσε την ανάγκη να εξαπολύσει μία άνευ προηγουμένου επίθεση στο πρόσωπό μου μετά τη δημοσίευση του πρωτοσέλιδου άρθρου της Παρασκευής, με το οποίο απλώς αναλύαμε τη νέα στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας σε αυτές τις εκλογές. Με όχι αρνητικό τρόπο.
Και κατά την προσφιλή του τακτική, επειδή δεν μπορεί να απαντήσει με επιχειρήματα στα όσα αποκαλυπτικά δημοσιεύσαμε, η επίθεση αυτή με χαρακτηριστικά παραληρήματος (αλλά και απολογίας σε ορισμένα σημεία της, εκεί που επισημάναμε την ατολμία εκφώνησης επωνύμων όταν καταγγέλλει το κεφάλαιο στη Βουλή) χρησιμοποιεί την κλασική μέθοδο της ετικέτας για να απομειώσει την αξία των ισχυρισμών μας. Μάταιος κόπος.
Συμπάσχω με τους φίλους στον Περισσό. Πρέπει να πατήσαμε άθελά μας μεγάλο κάλο με το δημοσίευμά μας για να αντιδρούν κατ’ αυτόν τον τρόπο αφρίζοντες. Πρέπει να έχει πολύ μεγάλο λάκκο η φάβα, όπως λέει ο λαός μας. Τι άλλο να σκεφτούμε όταν εμείς σημειώσαμε το κολακευτικό ότι το ΚΚΕ είναι «ο κρυφός ρυθμιστής των εκλογών» και αυτοί μας καταγγέλλουν; Κάτι παίζει.
Κατά τη δική μου προσφιλή τακτική δεν θα χρησιμοποιήσω ούτε έναν επιθετικό προσδιορισμό για να χαρακτηρίσω τη στρατηγική του ΚΚΕ. Ακόμη κι αν αυτό σιώπησε στις αποκαλύψεις Αναστασιάδη για το εθνικό θέμα της Κύπρου που έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα μας. Καταλαβαίνω απολύτως. Τα αποκαλυπτήρια ενοχλούν. Γι’ αυτό άλλωστε και το άρθρο που μου επιτίθεται, αν κρίνω από τις ελληνικές ταινίες οι οποίες αναφέρονται σε αυτό, πρέπει να έχει γραφεί από τον ίδιο τον γραμματέα του ΚΚΕ, τον κ. Δημήτρη Κουτσούμπα. Είναι οι αγαπημένες του. Καμιά φορά τις αναφέρει και στις ομιλίες του, νομίζω. Μεγάλη μου τιμή αν μου απάντησε ο κ. Κουτσούμπας προσφεύγοντας σε ατάκες από… κωμωδίες.
Τα μόνα που περιορίζομαι να πω είναι ότι ο «Ριζοσπάστης» που μου επιτίθεται σήμερα για ένα κείμενο δημοσιογραφικής ανάλυσης στέλνει τακτικά τον τελευταίο χρόνο στο γραφείο μου απεσταλμένους για να ρωτά τι κατά την εκτίμησή μου συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία και όχι βεβαίως σε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και βεβαίως να επισημάνω ότι ουδείς είναι υπεράνω κριτικής. Ούτε εγώ ο ίδιος, αλλά ούτε και οι πολιτικοί αρχηγοί, μηδενός εξαιρουμένου.
Και τέλος: Την ατζέντα της εφημερίδας μας, η οποία για κακή τύχη του «Ριζοσπάστη», στο φύλλο του Σαββάτου εξαπέλυε σφοδρή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του στο Μεταναστευτικό και στον φράχτη την ορίζουμε εμείς και όχι η… Μόσχα. Αν έχει ένα δίκιο ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ πάντως, αυτό είναι τούτο: σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση μέχρι στιγμής συζητάμε ποιος θα πάει με ποιον και ποιος θα είναι εναντίον σε ποιον -απότοκη του συστήματος της απλής αναλογικής αυτή η συζήτηση-, αλλά δεν συζητάμε τι σχεδιάζει κάθε κόμμα ακριβώς. Ποιες πολιτικές. Τα κόμματα μέχρι στιγμής δίνουν γενικόλογες απαντήσεις για μείζονα ζητήματα του δημόσιου διαλόγου και δεν απαντούν επί του συγκεκριμένου.
Στη δική μας αντίληψη των πραγμάτων, έρχομαι στην ουσία του σημερινού σημειώματος, η εκλογική αυτή αναμέτρηση έχει δύο τεράστια διακυβεύματα: τα εθνικά θέματα, ειδικώς του Αιγαίου, και το μέγα ζήτημα της αναδιανομής ιδιοκτησίας, γης και πλούτου που συντελείται αυτή τη στιγμή στο πλαίσιο του βίαιου εκσυγχρονισμού της οικονομίας. Αυτά είναι τα μεγάλα θέματα που θα κυριαρχήσουν μετά τις εκλογές, ό,τι κι αν συζητάμε στις εκλογές. Ξεκινώ από το δεύτερο με δύο παραδείγματα και θα επεκταθούμε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας.
Το περασμένο Σάββατο συντόνισα στο ΕΒΕΑ εκδήλωση της ανώτατης ομοσπονδίας πολυτέκνων για το δημογραφικό κατόπιν παρακλήσεως του αγαπητού προέδρου της Βασίλη Θεοτοκάτου, παρουσία εκπροσώπων όλων των κομμάτων. Και εκεί πληροφορήθηκα ότι χιλιάδες δάνεια πολύτεκνων οικογενειών είναι «κόκκινα» και αυτές κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Γι’ αυτά θα μιλήσει κανείς;
Επίσης πληροφορήθηκα στο πλαίσιο άλλων επαφών μου ότι αυτόν τον καιρό funds βγάζουν στο σφυρί μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους ελληνικής ιδιοκτησίας, οι οποίοι, αφού βυθίστηκαν από δυσβάσταχτα επιτόκια τραπεζών, τώρα αναγκάζονται να εξαγοραστούν από σχήματα τα οποία δεν βάζουν χρήματα από την τσέπη τους, αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, από το Ταμείο Ανάκαμψης. Γι’ αυτά θα μιλήσει κανείς; Ή θα περάσουμε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο βολικά με προσωπικές επιθέσεις;
Για το Αιγαίο τώρα: η εφημερίδα μας έχει αποκαλύψει ότι προωθείται η ιδέα της αποστρατιωτικοποίησης νησιών σε βάθος πενταετίας. Οτι μας ζητείται να αναγνωρίσουμε τη συνιδιοκτησία του Αιγαίου με τους Τούρκους. Οτι μας ζητείται να αναγνωρίσουμε τουρκική μειονότητα στα Δωδεκάνησα. Γι’ αυτά τα ζητήματα, τα οποία ξεπερνούν τον ορίζοντα της τετραετίας και θα ορίσουν τον Ελληνισμό για τα πολλά επόμενα χρόνια, θα μιλήσει κανείς; Καλά είναι λοιπόν τα… ζεϊμπέκικα της ολιτικής στα φεστιβάλ των νεολαίων των κομμάτων και το lifestyle, αλλά είναι ώρα να μιλήσουμε και για τα… τσάμικα.
