Δεν δίνω δεκάρα τι λέει ο ένας και ο άλλος. Για μένα, που λέει και ο κ. Λουτσέσκου, εγεννήθη ημίν νέος ήρωας των Καρπαθίων (των κατοίκων της Καρπάθου, ντε). Το όνομα αυτού;
Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος, για να δείξει στους ιθαγενείς ότι τα τρένα που φύγαν και αγάπες μάς πήρανε είναι ασφαλή, μπήκε στο τρένο για την Καλαμπάκα και κατέβηκε στην… Οινόη. Και την υπερπόντια αυτή ηρωική πορεία τη διέδραμε καθήμενος στο πρώτο βαγόνι.
Ηταν σιγουρεμένο, βέβαια, ότι δεν κατέβαινε άλλο τρένο από απέναντι και ότι σταθμάρχης δεν ήταν κάποιος που ασχολείτο με το ντελίβερι σουβλακιών και τα πάντα όλα δούλευαν ρολόι. Ετσι είπαν τουλάχιστον. Ανατρίχιασα!
Εχουμε τοιούτους άνδρες και δεν το ξέραμε; Και μένουν ακόμη τα τείχη των Αθηνών στη θέση τους; Και ακόμη μιλάμε για την ασίστ του Μάνταλου και την γκολάρα του Αραούχο; Ημαρτον, ρε. Εδώ έχουμε τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Τσάκι Τσαν στην τιμή του ενός.
Προσωπικώς, μόλις διάβασα το σχετικό ρεπορτάζ ηγέρθην εκ του βουλιαγμένoυ καναπέως, έλαβα τη στάση της προσοχής και δακρυσμένος τραγούδησα το «Bandiera Rossa», ενώ το στεφάνι μου κουνούσε περίλυπη το κεφάλι της…
