Τρικυμία εν ποτηρίω. Και μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και μεταξύ του κυβερνητικού εκπροσώπου και των μέσων ενημέρωσης. Και όλων μαζί.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Η θαλασσοταραχή άρχισε όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακούγοντας τις συμβουλές των θερμόαιμων που βρίσκονται δίπλα του στη Βουλή, θεώρησε πως ανακάλυψε το αβγό του Κολόμβου σε μια δήλωση του Στέλιου Πέτσα, ο οποίος είπε ότι η αύξηση των περιπολιών στο Αιγαίο μπορεί να οδηγήσει στατιστικά στην πιθανότητα τραγικών συμβάντων. Δεν πρόσθεσε, βεβαίως, ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην απέναντι πλευρά υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς να γνωρίζουν κολύμπι, δείχνουν αποφασισμένοι να πάρουν το ρίσκο της παράνομης εισόδου σε μια ξένη επικράτεια. Αλλά κατά βάση το νόημα ήταν αυτό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε πως ανακάλυψε το πολιτικό λαβράκι του αιώνα, παρερμήνευσε τη δήλωση και επιτέθηκε στον εκπρόσωπο με την κατηγορία ότι «τώρα έχουμε λιγότερες διασώσεις στο Αιγαίο και περισσότερα τραγικά συμβάντα». Ανόητο. Εξίσου ανόητη η αντίδραση ορισμένων νεοδημοκρατών που θεώρησαν ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ταυτίζεται με τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου.
Για πολλά μπορεί να κατηγορηθεί, αλλά μέχρι εκεί δεν φθάνει. Μετρημένα κουκιά είναι η υπόθεση. Αντί να χανόμαστε στη μετάφραση, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το δίλημμα είναι το εξής: Θέλουμε αύξηση των περιπολιών, βελτίωση της επιτήρησης των θαλάσσιων συνόρων μας και μείωση των μεταναστευτικών ροών ή θέλουμε μείωση των περιπολιών, χαλαρή φρούρηση των συνόρων, αύξηση των ροών και περισσότερες διασώσεις παράνομων μεταναστών; Τα σύνορά μας θα προστατεύουμε ή τους μετανάστες; Νομίζω η απάντηση είναι καθαρή: τα σύνορα. Προέχουν η αύξηση των περιπολιών και η μείωση των ροών. Δεν είναι το άγχος της Ελληνικής Δημοκρατίας οι διασώσεις. Η αξιωματική αντιπολίτευση δυστυχώς, παρά το 32%, συνεχίζει να πολιτεύεται ως 3% και να μικραίνει καθημερινά. Δίνει την εντύπωση ότι νοιάζεται υπερβολικά για την προστασία της ζωής των μεταναστών, αλλά δεν δίνει πεντάρα για τη ζωή των γηγενών. Κάθε φορά που πνίγεται ένα παιδάκι στο Αιγαίο με ευθύνη της Τουρκικής Δημοκρατίας, των δουλεμπόρων της και των οικείων του, η ελληνική Αριστερά αθωώνει τους δράστες και κατηγορεί την Ελληνική Δημοκρατία. Ενώ δολοφόνοι είναι το τουρκικό κράτος και οι συνιστώσες του. Μα κάθε φορά που, εξαιτίας του Μεταναστευτικού, προσβάλλεται μια ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα, η Αριστερά σηκώνει αδιάφορα τους ώμους.
Δεν κόβουν εισιτήρια οι Έλληνες, νομίζει. Δεν υπάρχει τίποτα το δραματικό στον θάνατό τους και πάντως όχι τόσο όσο στους θανάτους των καταπονημένων μεταναστών, θεωρεί. Κι όμως! Και οι Έλληνες έχουν ψυχή! Ψυχή είχε και ο Μανώλης Καντάρης, ο οποίος έπεσε θύμα κλοπής και μαχαιρώθηκε θανάσιμα κάτω από το σπίτι του από κάποιον αλλοδαπό που ζούσε στην Ελλάδα και δεν σεβάστηκε τους νόμους της. Ψυχή είχε και ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος, ο οποίος δολοφονήθηκε από συμμορία ξένων κακοποιών. Ψυχή και ο εστιάτωρ της Ύδρας, που δολοφονήθηκε προ ετών από αλλοδαπούς μετανάστες. Ψυχή είχε και η Μυρτώ της Πάρου που έμεινε παράλυτη από τα χέρια ενός άφρονος Πακιστανού. Ψυχή έχουν και οι αγρότες της Χίου, την παραγωγή των οποίων λεηλάτησαν μουσουλμάνοι μετανάστες. Εάν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα, την πολιτική ομαλότητα, τη διατήρηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, ας πάψει να κλαίει επιλεκτικά. Μονομερώς.
Ας ενδιαφερθεί για την προστασία των συνόρων μας και την αποτροπή της αλλοίωσης της ταυτότητας της ελληνικής περιφέρειας και των αστικών κέντρων. Αδύνατον η Ελλάς να κουβαλήσει στις πλάτες της το μεταναστευτικό πρόβλημα τριών ηπείρων. Αν η Αριστερά ενδιαφέρεται για τους ορθόδοξους χριστιανούς, των οποίων η θρησκεία είναι γεμάτη αγάπη, αλληλεγγύη και ανοχή, ας πάψει να ενδιαφέρεται για το Ισλάμ που δεν είναι θρησκεία αλλά ολοκληρωτική ιδεολογία κατά της Δύσης. Ποιος Πέτσας, λοιπόν, ποιο απομαγνητοφωνημένο κείμενο, ποιες γκάφες; Αστεία αντιπολίτευση!
Στη Δύση, σε αντίθεση με την Ανατολή, η ανθρώπινη ζωή έχει την ίδια αξία είτε είσαι Έλληνας είτε αλλοδαπός, είτε είσαι χριστιανός είτε μουσουλμάνος. Καιρός ο ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί και με τους Έλληνες, λοιπόν. Αν συνεχίσει να ασχολείται με τα φαντάσματα της Ακροδεξιάς (του λείπει η Χρυσή Αυγή, φαίνεται) και με τις δημόσιες σχέσεις των ΜΚΟ, το μόνο που θα επιτύχει είναι να μικρύνει κι άλλο στην αντιπολίτευση και να αποξενωθεί από την ελληνική κοινωνία. Για το πρώτο ελάχιστα ενδιαφερόμαστε. Ας πάρει ό,τι του αξίζει, αφού δεν μπορεί να πιάσει τον σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας. Για το δεύτερο, όμως, επειδή είναι αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου και έχει ευθύνες, ενδιαφερόμαστε. Αγαπητοί, μην ασχολείστε μόνο με τον Χασάν και τον Αχμέτ. Ασχοληθείτε με τον Δημήτρη, τον Γιάννη και τη Δέσποινα.
