Την 21η Απριλίου 1967 περίπου 8.500.000 Έλληνες πανηγύρισαν την έλευση του «Λοχία» που αποζητούσαν διακαώς λαός και Τύπος. Στις 20 Ιουλίου 1974 άλλοι τόσοι Ελληνες πανηγύρισαν την αποχώρηση του «Λοχία».
Ήταν η δεύτερη φορά μετά τους Βαλκανικούς πολέμους που η Ελλάδα διπλασίαζε τον πληθυσμό της.
Έκτοτε μάθαμε για βασανιστήρια, για εξορίες, για λογοκρισίες, για αντιστασιακές πράξεις γεμάτες ηρωισμό, για να φτάσουμε στο βιβλίο του Μάνου Χατζηδάκη «Αποκαλύπτουμε την “Αντίσταση” 1967-1973», ο οποίος στη σελίδα 114 (σημαδιακή) αναφέρει ότι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που ήταν πρωθυπουργός την 21η Απριλίου και συνελήφθη κοιμώμενος, μιλώντας στη Βουλή των Ελλήνων στις 7 Νοεμβρίου του 1979 είπε:
«Όταν συζητούνται θέματα που αναφέρονται στη δικτατορία, πρέπει να υπάρχει ομοφωνία και να μην αποκαλύπτει ο ένας τους άλλους»… Τι ήθελε να πει τότε ο ποιητής; Ότι άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος; Πάντως, σίγουρα δεν εννοούσε ότι όλοι έλεγαν τα ίδια πράγματα.
Άρα τι σημαίνει αυτό; Ότι έλεγε ο καθένας ό,τι κατέβαζε η κούτρα του για να βελτιώσει ή και να χτίσει το «αντιστασιακό» προφίλ του. Άρα, αέρας κοπανιστός, για να το πούμε ευγενικά. Χρόνια πολλά, κ. Βορίδη.
