«Κανένας δεν μπορεί να γίνει δάσκαλος της δικής μας Ιστορίας» δήλωσε πρόσφατα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αναφερόμενος στις δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν για τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Σε αυτό σίγουρα μπορούμε να του δώσουμε ένα δίκιο. Ποιος άλλος θα μπορούσε να διαμορφώσει την Ιστορία των εθνών της Μικράς Ασίας με περισσότερο
δραματικό και απάνθρωπο τρόπο; Ποιος άλλος θα μπορούσε να εξοντώσει 1.500.000 Αρμενίους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, να γενοκτονήσει και να ξεριζώσει 2.000.000 Ελληνες από τις πατρογονικές εστίες τους και να εξολοθρεύσει κατά εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους, Ασσύριους και άλλους αρχαίους λαούς της περιοχής;
Μόνο «πολιτικοί τσαρλατάνοι» θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν αυτή την ικανότητα των Τούρκων, που μόνο πόνο, δυστυχία, καταστροφές και σκοτάδι φέρνουν στο πέρασμά τους εδώ και αιώνες. Η 24η Απριλίου 1915 ήταν η ημερομηνία που η τότε κυβέρνηση των «Νεοτούρκων» έθεσε σε εφαρμογή την υλοποίηση του σχεδίου της για την εξόντωση του αρμενικού χριστιανικού στοιχείου εντός των ορίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενα καλά μελετημένο σχέδιο που άρχισε με τη σύλληψη και θανάτωση του συνόλου της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας του αρμενικού λαού και συνεχίστηκε με τη σφαγή του πληθυσμού σε ολόκληρη την επικράτεια.
Πέραν του 1.500.000 των θυμάτων, εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Αρμένιοι έφυγαν για να σωθούν, βρίσκοντας καταφύγιο σε άλλες χώρες, διαμορφώνοντας την αρμενική διασπορά.
Ο πολύχρονος αγώνας των Αρμενίων να αναδείξουν το δράμα του έθνους τους και να αναγνωριστεί η Γενοκτονία τους ως ένα απαράγραπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
δικαιώθηκε σε μεγάλο βαθμό, αφού σήμερα την έχουν αναγνωρίσει δεκάδες κράτη. Η Τουρκία, όμως, όχι μόνο δεν δείχνει διατεθειμένη να σταθεί με αυτοκριτική ενώπιον των ιστορικών ευθυνών της, αλλά συνεχίζει να τις αρνείται, ισχυρίζεται ότι όλα αυτά είναι
ψεύδη και μιλά για «παραποίηση της Ιστορίας» και «πολιτικούς καιροσκοπισμούς».
Αυτή η πεισματική άρνησή της, στο να επιδιώξει την ιστορική της λύτρωση, είναι βέβαιο ότι υποκρύπτει την προδιάθεσή της ώστε να επαναλάβει τα εγκλήματά της. Το έκανε, εξάλλου, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιμβρο, στην Τένεδο, στην Κύπρο, το συνεχίζει και σήμερα στο Κουρδιστάν, στο Ιράκ και στη Συρία.
Είναι αλήθεια πως φέτος, κατά τις εκδηλώσεις μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ακούστηκαν λόγια στα οποία οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν μας είχαν πολυσυνηθίσει. Μίλησαν
για την ανάγκη να απολογηθεί η Τουρκία για τα εγκλήματά της ενώπιον της διεθνούς κοινότητας, για τη διεθνή αναγνώριση των γενοκτονιών και των ολοκαυτωμάτων και των υπόλοιπων λαών της Μικράς Ασίας, ενώ ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης υποσχέθηκε στους Αρμενίους της πόλης ότι ένας κεντρικός δρόμος θα μετονομαστεί, ώστε να τιμά αυτό το τραγικό γεγονός. Ακόμη η τελετή αδελφοσύνης των πανελλήνιων ομοσπονδιών Ποντίων, Θρακών και Μικρασιατών, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σηματοδοτεί τη βούληση για την έναρξη ενός συγκροτημένου αγώνα για τη διεθνή ανάδειξη της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής.
Βεβαίως, από τα λόγια και τις προθέσεις, καλό είναι να περάσουμε και στις πράξεις. Εχουμε ήδη εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης τη μετονομασία του τμήματος της οδού Απ. Παύλου, που διέρχεται μπροστά από το τουρκικό προξενείο της πόλης, σε οδό Αρμενικής Γενοκτονίας, καθώς και τη δημιουργία ενός πάρκου μνήμης στην πλατεία
Ελευθερίας, για όλους τους γενοκτονηθέντες Ελληνες, ασχέτως εποχής και θύτη. Η Τουρκία δεν δίστασε να εργαλειοποιήσει ένα εσωτερικό μας θέμα και μας προκάλεσε προ ετών, δίνοντας το όνομα του εξτρεμιστή μουσουλμάνου βουλευτή Ροδόπης Αχμέτ Σαδίκ στον δρόμο που βρίσκεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εμείς απλώς οφείλουμε μία τιμή στους Αρμένιους αδελφούς μας για ένα θέμα που αφορά όλη την ανθρωπότητα…
Γιάννης Χ. Κουριαννίδης,
Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»,
endohora@yahoo.gr
