Οι πολιτικοί αρχηγοί θα μας κάνουν τη χάρη να δώσουν όλοι μαζί μια παράσταση ενώπιον τηλεοπτικών καμερών και οι πράξεις του έργου θα είναι οι ακόλουθες: 1) Οικονομία, Ανάπτυξη, Απασχόληση, 2) Εξωτερική πολιτική και Aμυνα, 3) Κράτος, Θεσμοί, Διαφάνεια, 4) Υγεία, Παιδεία και Κοινωνικό Κράτος, 5) Περιβάλλον και Ενέργεια.
Πρώτα απ’ όλα, η μοναδική συμφωνία που μπορεί και πρέπει να γίνει με τους πολιτικούς για τον «σκελετό» της τάχα τηλεμαχίας είναι ο χρόνος στην υποβολή της ερώτησης και εκείνος της απάντησης. Ουδέν έτερον είναι δέον. Για ποιον λόγο να έχουν μπούσουλα οι πολιτικοί και να απαντούν τάχα «συντεταγμένα» σε ερωτήσεις θεματικών ενοτήτων; Γιατί, δηλαδή, να μην επικεντρωθεί η παράλληλη συνεντευξούλα που θα δώσουν στα αδύναμα σημεία εκάστου;
Γιατί, για παράδειγμα, να μην αλλάξουν τα φώτα στον Μητσοτάκη για να τον ρωτούν για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών και τη σκανδαλώδη τοποθέτηση του σταθμάρχη, για τις υποκλοπές, για τη Novartis, για τον Πέτσα, τον Παπαθανάση, τον Χειμάρα, τον Καππάτο, τον Μαραβέγια, τους νεκρούς του κορονοϊού, τις ποδηλατάδες του στην Πάρνηθα και τα κορονοτσιμπούσια στους Φούρνους Ικαρίας, όταν εκείνος επέβαλε στους πολίτες να κλειδαμπαρώνονται; Γιατί να μην επικεντρώσουν τις ερωτήσεις στον Τσίπρα στη Συμφωνία των Πρεσπών, στη λαθρομετανάστευση, στα «πίσω – μπρος» με την υποψηφιότητα Πολάκη, στην υπόθεση Πετσίτη, τους χειρισμούς στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και στην καταδίκη Παππά για την υπόθεση Καλογρίτσα; Γιατί να μην αφιερώσουν αρκετές ερωτήσεις στο κλείσιμο των τραπεζών και στην επική κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα του 2015;
Αντιστοίχως, στους υπόλοιπους επικεφαλής των κομμάτων να τεθούν ερωτήσεις δίχως θεματικές ενότητες, ακριβώς πάνω σε ζητήματα που δεν θέλουν να υπομιμνήσκονται στον λαό. Αν πρόκειται να βγει είδηση (που δεν θα βγει από μια προσυμφωνημένη σούπα), οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να τηρούν συμφωνίες με πολιτικούς και λοιπούς φορομπήχτες. Η μόνη συμφωνία που πρέπει να τηρείται είναι με τη συνείδησή τους και με την αλήθεια. Ολα τα υπόλοιπα είναι περιττά και εκ του πονηρού.
Η στήλη προτείνει στους συναδέλφους να παραβιάσουν τους «κανόνες» και να αιφνιδιάσουν τους πολιτικούς. Αλλωστε, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, «δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις όσα κάποιος δεν θέλει να δημοσιευτούν. Ολα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις».
