Περισσότερους θαυμαστές (φανατικούς, μάλιστα) έχει στη χώρα μας το «πανηγυράκι» τραγουδιού της Eurovision από το debate των πολιτικών αρχηγών λίγες ημέρες πριν από τις καθοριστικές εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον των πολιτών για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Σωστότερα: Η Eurovision έχει χιλιάδες ανθρώπους που την περιμένουν με ανυπομονησία. Να σας πω «για ποιον λόγο» δεν το γνωρίζω. Προφανώς εκείνοι κάτι ξέρουν. Σίγουρα όμως για να βρεις ανθρώπους οι οποίοι είναι σε «αναμμένα κάρβουνα» περιμένοντας το αυριανό debate θα πρέπει να ψάξεις στα βαθιά κομματικά επιτελεία.
Ποιος σοβαρός ψηφοφόρος μπορεί να ασχοληθεί με μια κατάσταση που αποτελεί ντροπή για την πολιτική ζωή και προσβολή για τη δημοσιογραφία της χώρας; Ποιος από εκείνους που θα προσέλθουν στις 21 Μαΐου στις κάλπες περιμένει να ακούσει τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα, τον Ανδρουλάκη και τους άλλους σε αυτή την «παρωδία» για να καταλήξει στην ψήφο του; Ουδείς σοβαρός…
Κάθε φορά η ίδια αστειότητα. Ενα «στημένο» νεροζούμι με ερωτήσεις τις οποίες γνωρίζουν εκ των προτέρων οι «συνεντευξιαζόμενοι» και έχουν προβάρει άπειρες φορές τις «ξύλινες» απαντήσεις τους. Αυτό που διδάσκεται ως «παράδειγμα προς αποφυγή» στις δημοσιογραφικές σχολές, δηλαδή ότι σε μια κανονική συνέντευξη απαγορεύεται ο συνεντευξιαζόμενος να γνωρίζει εκ των προτέρων τα ερωτήματα, θα ξετυλιχτεί ακόμα μια φορά μπροστά στα μάτια μας, και μάλιστα σε ένα κορυφαίο πολιτικό εκλογικό debate.
Θα το επαναλάβω: Είναι ντροπιαστικό τούτο το σκηνικό για όλους τους συμμετέχοντες πολιτικούς αρχηγούς. Πόσο μάλλον η απόφασή τους να «απαγορευτεί» στους δημοσιογράφους η… μία ελεύθερη ερώτηση! Ούτε σε αυτό δεν θέλουν να ρισκάρουν ή, για να το διαβάσουμε ανάποδα, ούτε σε αυτό δεν είναι ικανοί να ανταποκριθούν. Σε ένα κανονικό debate όλες οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις θα έπρεπε να είναι ελεύθερες. Ολες! Μόνο οι θεματικές ενότητες θα έπρεπε να έχουν προαποφασιστεί.
Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι είναι προσβλητικό για ολόκληρο τον δημοσιογραφικό κόσμο να ανέχεται τη συμμετοχή εκπροσώπων του σε αυτή τη «σούπα». Δεν καταλαβαίνω γιατί πρόσωπα με σημαντική καριέρα πίσω τους συμφώνησαν να πάρουν μέρος σε κάτι που ουσιαστικά τους προσβάλλει. Μαζί τους και κάθε έννοια πραγματικής δημοσιογραφίας. Γιατί αυτό το «σκηνικό» δεν είναι συνέντευξη, αλλά μια «υποχρέωση», η οποία απλά πρέπει να βγει. Για να λέμε προς τα έξω ότι έγινε debate στην Ελλάδα πριν από τις εκλογές.
Είναι θλιβερό αυτή η καρικατούρα να διαιωνίζεται. Είναι θλιβερό να πιστεύουν ότι με ένα ψευτοσόου μπορούν να πείσουν σχεδόν μισό εκατομμύριο νέα παιδιά που θα ψηφίσουν πρώτη φορά στη ζωή τους. Είναι θλιβερό να δείχνουν τόσο αδύναμοι οι πολιτικοί αρχηγοί.
Φανταστείτε την αδυναμία τους σε κάτι τόσο σύνθετο όπως είναι η διακυβέρνηση της χώρας. Πρώτος απ’ όλους, φυσικά, ευθύνεται ο άνθρωπος που βρίσκεται σήμερα στην πρωθυπουργία. Εκείνος ο οποίος αρνείται την «τηλεμαχία», το debate «ένας εναντίον ενός», με τον έτερο διεκδικητή της εξουσίας, τον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτό το αστείο debate βολεύει περισσότερο από τον καθένα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για να περάσει μια βραδιά… έτσι, χωρίς ουσία, χωρίς πραγματικές απαντήσεις. Οσο λιγότερες δοθούν μέχρι τις εκλογές τόσο λιγότερο πιστεύει πως θα εκτεθεί. Ξεχνώντας ότι έχει ήδη εκτεθεί πολλάκις με την πολιτική πρακτική του τα τελευταία τέσσερα χρόνια…
