Το ψήφισμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον δήμαρχο Χειμάρρας Φρέντη Μπελέρη -ο οποίος κρατείται από τις αλβανικές Αρχές από τις 12 Μαΐου-, που υιοθέτησε κατά πλειοψηφία το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, δεν το ψήφισαν οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, ενώ λευκό ψήφισε η Λαϊκή Συσπείρωση (ΚΚΕ). Ουδείς αιφνιδιάστηκε από το γεγονός. Η Αριστερά έχει μαύρη παράδοση στο ζήτημα της Βόρειας Ηπείρου.
Για παράδειγμα, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ένας από τους… «ιστορικούς» ηγέτες* του ΚΚΕ, στην 3η Διάσκεψη του ΚΚΕ,** που έγινε από τις 10 έως τις 14 Οκτωβρίου 1950, έλεγε πως, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, αρχικά το κόμμα του έκανε το «λάθος» να συναινέσει στην ιδέα της κατάληψης της Βορείου Ηπείρου από τον Ελληνικό Στρατό, αλλά μετά όχι μόνο το διόρθωσε, αλλά «απότρεψε» την «εισβολή», όπως τη χαρακτηρίζει, στη Βόρεια Ηπειρο.
Αναφέρει συγκεκριμένα(φωτο δεξιά):
«Δεύτερο λάθος σε αυτή την περίοδο είναι το Βορειοηπειρωτικό. Είναι η απόφαση του Π.Γ. της 1ης του Ιούνη, που λέει ότι, σε περίπτωση που η δημοκρατική πλειοψηφία αποφάσιζε την ένοπλη κατάληψη της Βόρειας Ηπείρου, το κόμμα, παρά τις διαφωνίες του, θα υποτασσόταν. Ενα λάθος, βασικό και μπορώ να σας πω το μόνο ασυγχώρητο λάθος που έχει το κόμμα σε αυτή την περίοδο, ασυγχώρητο πραγματικά, γιατί ήταν ένα στραβοπάτημα, ένα βασικό παραστράτημα, από τη σωστή γραμμή, από τις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού. Ωστε αυτό το λάθος μας θα πρέπει να το κριτικάρουμε αμείλιχτα, για να το βλέπουμε καθαρά, να το έχουμε σα φυλαχτό για να μας φυλάει από τέτοια παραστρατήματα. […]
Γιατί γεγονός είναι ότι το Κόμμα μας, όχι μονάχα τυπικά, μα ουσιαστικά, το είδε τότε αυτό το λάθος και με έργα και πράξεις το διόρθωσε. Απόδειξη είναι το γεγονός ότι με τα στοιχεία που τότε το Κόμμα μας αποκάλυψε απότρεψε -το ομολόγησε αυτό τότε ο ίδιος ο μοναρχοφασισμός- την εισβολή στη Βόρεια Ηπειρο».
*Είθισται ο όρος «ιστορικός» για τους «ηγέτες» του ΚΚΕ να… απονέμεται μόνο αν έχουν κάνει ιστορικού μεγέθους εγκλήματα σε βάρος της πατρίδας.
**Έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αύγουστος 1951, σ. 64.
