Δεν γνωρίζω το σύνολο των φανερών ή μη ενεργειών που έχουν γίνει από την πλευρά της Ελλάδας για την απελευθέρωση του Φρέντυ Μπελέρη και του συνεργάτη του Παντελή Κοκαβέση, και τον σεβασμό από τον Ράμα της βούλησης του λαού της Χειμάρρας αλλά και των βασικών κανόνων δικαίου. Γνωρίζουμε όμως όλοι πως δεν έχει υπάρξει κανένα αποτέλεσμα, αντιθέτως, παρατάθηκε η κράτησή τους και βρίσκονται στο νοσοκομείο, διότι έχουν και προβλήματα υγείας, που καθιστούν ακόμη πιο επικίνδυνη τη συνέχιση της κράτησής τους.
Η απελευθέρωση των δύο αδελφών μας δεν είναι απλά ένα ηθικό και νομικό καθήκον της Ελληνικής Δημοκρατίας ως Εθνικού Κέντρου, έναντι της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στη Βόρειο Ηπειρο και την ευρύτερη Αλβανία, διότι υπάρχουν και μειονοτικές περιοχές που δεν είναι αναγνωρισμένες ως τέτοιες. Η απελευθέρωσή τους είναι ύψιστο ζήτημα τιμής και κρατικού κύρους.
Εάν δεν μπορούμε να επιβάλουμε τη βούληση μας και τα συμφέροντά μας σε ένα τέτοιο ζήτημα, όπου έχουμε προφανώς δίκιο, σε μια χώρα με ανύπαρκτη στρατιωτική και οικονομική ισχύ, η οποία εξαρτάται οικονομικά από εμάς, όπως και για την πορεία της προς την Ε.Ε., τότε τι θα κάνουμε με την Τουρκία;
Συγχωρέστε μου την αλήτικη πειραιώτικη διάλεκτο, είπαμε, ακόμη κλαίει η μάνα μου τα λεφτά για τα γαλλικά, το πιάνο και το μπαλέτο, αλλά αν αφήσουμε να μας τον πιάσουν οι Αλβανοί, τότε οι Τούρκοι θα θελήσουν να μας βγάλουν στο κλαρί, αφού μας γλεντήσουν. Λέω «θα θελήσουν», διότι δεν θα μπορέσουν, η ισχύς μας δεν θα τους το επιτρέψει, αλλά τέτοιο μήνυμα αδυναμίας μπροστά στον κατά τους Αλβανούς αντιπάλους του ναρκέμπορο των Τιράνων είναι επικίνδυνο και βλαπτικό.
Κατανοητό πως η ύπαρξη υπηρεσιακής κυβέρνησης και η προεκλογική περίοδος θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα πρόβλημα, αλλά δεν πρέπει. Ισα ίσα, μια δέσμη δυναμικών και αποτελεσματικών μέτρων μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, που θα οδηγήσουν στη γρήγορη απελευθέρωση του Φρέντυ και του Παντελή, θα δώσει την εικόνα ενός σοβαρού κράτους, το οποίο έχει πάντοτε συνέχεια και υπερασπίζεται τους ανθρώπους του και τα συμφέροντά του.
Εάν δεν έχει γίνει ήδη, θα πρέπει ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ιωάννης Σαρμάς, που ξεκίνησε ωραία τη σύντομη θητεία του παρακολουθώντας την έπαρση της Σημαίας στην Ακρόπολη, να επικοινωνήσει με τους πολιτικούς αρχηγούς. Ο κ. πρωθυπουργός, αφού συνεννοηθεί μαζί τους, να στείλει τελεσίγραφο στους κακοποιούς των Τιράνων με συντομότατη καταληκτική προθεσμία, ώστε να υπάρξει άμεση κλιμάκωση μέτρων που, εκτός των συνεπειών κατά της Αλβανίας ως κράτους, θα εξατομικεύονται και σε πρόσωπα, που είναι όργανα της καταπίεσης της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και έχουν στην Ελλάδα περιουσίες, επιχειρηματικές δραστηριότητες, λογαριασμούς, μερικοί έχουν και ελληνική ταυτότητα.
Πρέπει να μπουν στη μαύρη λίστα, να ελεγχθούν εξονυχιστικά, να κατασχεθούν περιουσίες και λογαριασμοί, να τους γίνει η ζωή ποδήλατο και να καταστεί σαφές στον Ράμα και στην παρέα του πως αν δεν αφεθούν άμεσα ελεύθεροι, τότε δεν θα δουν Ε.Ε. ούτε με κιάλια, ενώ θα επιβάλουμε και άμεσες οικονομικές κυρώσεις, ελέγχοντας στα σύνορα εξονυχιστικά ακόμη και τις τρίχες από τα μαλλιά των Αλβανών διερχομένων, παίρνοντας τον χρόνο μας με άνεση, π.χ. στον έλεγχο των φορτηγών και των εμπορευμάτων.
Και αυτά ακριβώς να τα κάνει η υπηρεσιακή κυβέρνηση, έτσι που ο Ράμα να ανησυχήσει για το τι θα είναι ικανή να κάνει κλιμακούμενα η κανονική κυβέρνηση μετά τις 25/6. Ετσι θα είναι πολλαπλό το κέρδος, και για τα αδέρφια μας της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας αλλά και για το κύρος μας, ώστε να μην τους ξαναπεράσει από το μυαλό.
