Ζούμε σε μια εποχή που πολλοί ισχυρίζονται ότι πάσχει από έλλειμμα ή και από κατάπτωση πολλών ηθικών αξιών. Αλλοι πάλι αντιλέγουν ότι οι ηθικές αξίες πλάθονται και προσαρμόζονται στο πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
ΦΑυτό που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι η αντικειμενική εξέταση, σε βάθος χρόνου, των συνεπειών που παράγονται από την αποδοχή κάποιων ηθικών αξιών, δηλαδή το κατά πόσον αυτές αποβαίνουν τελικά επιβλαβείς ή ωφέλιμες για μια κοινωνία. Μέχρι τότε, όμως, μόνο εκτιμήσεις μπορούμε να κάνουμε. Και, φυσικά, όποια συζήτηση επί αυτών θα πρέπει να γίνεται σε πολιτισμένο κλίμα, χωρίς αφορισμούς ή απαξιωτικές εκφράσεις και συμπεριφορές, που προσβάλλουν πρόσωπα και φορείς ή ακόμη και το αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης ιδεών και απόψεων.
Οι σκέψεις αυτές διατυπώνονται με αφορμή τη διεξαγωγή και του φετινού Pride και όλη αυτή τη συζήτηση που το συνοδεύει κάθε χρόνο περί δικαιωματισμού, όπου γίνεται προσπάθεια ώστε αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα να επιβληθούν με στρεβλό τρόπο, που ενίοτε προσιδιάζει σε ανελεύθερα και απολυταρχικά καθεστώτα. Με τρόπους και μέσα με τα οποία το σημερινό δυστοπικό μας σύστημα εξουσίας και ενημέρωσης προσαρμόζει στα δικά του ιδεοληπτικά πρότυπα όποια «διαφορετικότητα», επιβάλλοντάς την ως νόμο και ως αναγκαστικό κανόνα συμπεριφοράς. Οποιαδήποτε διαφορετική άποψη ή παρέκκλιση από τα πρότυπα αυτά δαιμονοποιείται και απαξιώνεται ως δυσανεκτική και αντιδραστική.
Προσωπικά, δέχθηκα ένα ξεκάθαρο πολιτικό bullying πριν από λίγους μήνες, όταν αναφέρθηκα σε σεξουαλικώς αποπροσανατολισμένα άτομα, τη στιγμή μάλιστα που τα ίδια επέλεξαν τον όρο «διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός», μη κατανοώντας ότι «προσανατολίζομαι» σημαίνει κάτι συγκεκριμένο και οτιδήποτε άλλο σημαίνει απλώς «αποπροσανατολίζομαι». Εγινε μάλιστα απόπειρα να δαιμονοποιηθούν οι απόψεις μου και να ταυτιστούν με πρόσωπα και καταστάσεις που δεν μου αρμόζουν.
Κι όλα αυτά, γιατί η θέση μου είναι πάγια και σαφώς διατυπωμένη εδώ και χρόνια: κρατικοί και αυτοδιοικητικοί φορείς πρέπει να σταματήσουν άμεσα να επιχορηγούν, οικονομικά και θεσμικά, ιδιωτικούς οργανισμούς που διοργανώνουν το Pride, που φυσικά δεν είναι απλώς παρέλαση, αλλά ένα πολύπλευρο πλαίσιο εκδηλώσεων και δράσεων, που έφτασε να εισχωρήσει ακόμη και σε παιδικούς σταθμούς (όλοι θυμόμαστε το αποκρουστικό θέαμα drag queens να διαβάζουν τα Χριστούγεννα παραμύθια σε τρίχρονα παιδάκια)! Πρέπει να σταματήσει η προώθηση, με τη στήριξη της Πολιτείας, προτύπων τα οποία, πέραν όποιας αισθητικής τους προσέγγισης, επιπλέον παρεκκλίνουν από μια φυσιολογική αναπτυξιακή κοινωνική διεργασία και δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζονται ως κανονικότητα.
Η Πολιτεία δεν είναι άμοιρη ευθυνών, με τις πρακτικές της αυτές, στη συμβολή και ενίσχυση του φαινομένου του «αποπολιτισμού» της κοινωνίας μας, δηλαδή στην έκπτωση αξιών συνεκτικών μιας κοινωνίας, με αποτέλεσμα τα ποσοστά και οι εκφάνσεις βίας να είναι πια πολύ μεγαλύτερα και πολύ πιο δραματικά από αυτά που χαρακτηρίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το χειρότερο όλων είναι ότι σε αυτά τα καθεστώτα η βία εκπορεύεται άνωθεν, από την εξουσία, ενώ στη σημερινή κοινωνία μας είναι διάχυτη στις οικογένειες, στην καθημερινότητα, στις προσωπικές σχέσεις, στον οπαδισμό και δυστυχώς στη δυσανεξία απέναντι στη διαφορετική άποψη. Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα της έκπτωσης κάποιων διαχρονικών αξιών μας.
Θεωρώ ότι στο σύντομο μέλλον θα αναθεωρήσουμε πολλά στοιχεία από την οπτική μας τόσο επί του συγκεκριμένου θέματος όσο και επί του λεγομένου «ορθοπολιτικού δικαιωματισμού». Ηδη σε χώρες της Δύσης συμβαίνει αυτό. Θα αναφέρω συγκεκριμένα την Ιταλία, όπου η περιφέρεια του Λάτσιο (στην οποία ανήκει και η Ρώμη) σταμάτησε να στηρίζει τη διεξαγωγή του αντίστοιχου Pride της ιταλικής πρωτεύουσας. Ευελπιστούμε σύντομα και στα δικά μας.
** Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»,
ioanniskouriannidis@yahoo.com
