Η οικογένεια Μητσοτάκη -λαμπρό μέλος της οποίας είναι ο πρωθυπουργός- είναι αξιοθαύμαστη κυρίως για το εξής: Εδώ και έναν και βάλε αιώνα την ταΐζει και την πλουτίζει ο δημόσιος τομέας (βουλευτικές, υπουργικές, πρωθυπουργικές μισθουλάρες, κονέ και άλλες «ομορφιές») κι εκείνη έχει πείσει εκατομμύρια ότι είναι… φιλελεύθερη και πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία!
Εχει κι άλλες επιτυχίες αυτή η φαμίλια. Να, μια απ’ αυτές είναι της μοδός, του συρμού, τρέντι, που λέμε και στα ερημωμένα χωριά μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ήταν μέχρι πρότινος πρωθυπουργός, είναι υποψήφιος πρωθυπουργός (ως φέρων το σωστό επίθετο, Μητσοτάκης), πιθανότατα θα γίνει ξανά και θα συνεχίσει να γίνεται όσο αντιμετωπίζει νηπιώδη αντιπολίτευση τύπου Τσίπρας, ΣΥΡΙΖΑ, Μπαρουφάκης, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κ.λπ.
Πέρα από τις κομματικές, ουσιαστικές πολιτικές νίκες δεν κατήγαγε ο κ. Μητσοτάκης στην τετραετία που μας κλειδαμπάρωνε στις καραντίνες για να «σωθεί έστω μία ζωή», την ίδια ώρα που εκείνος έκανε ποδηλατάδες στην Πάρνηθα και κορονοτσιμπούσια στους Φούρνους Ικαρίας για να μετρήσουμε στο φινάλε 34.779 νεκρούς από κορωνοϊό. Το χρέος της χώρας αυξήθηκε, οι ξενιτεμένοι δεν επαναπατρίστηκαν, τα μεροκάματα -όσα υπάρχουν- είναι της πλάκας, το κράτος έχει ντιπ καταντίπ μαφιοζοποιηθεί, ο εποικισμός της Ελλάδας από αφροασιατικούς πληθυσμούς συνεχίζεται, ο αφελληνισμός προελαύνει, ενώ στις πλατείες κελαηδάνε τα καλασνίκοφ και οι σφαίρες τους βρίσκουν κατάστηθα τα θύματα των «συμβολαίων» θανάτου.
Ομως ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια τεράστια, κολοσσιαία μεταρρύθμιση: κατέστρεψε τη συνήθεια του καφέ, μια «πολυτέλεια» που μας είχε απομείνει από άλλα καθεστώτα, πιο φιλελεύθερα από το δικό του. Απαγόρευσε τα πλαστικά καλαμάκια για να πολεμήσει την κλιματική αλλαγή. Επέβαλε τα χάρτινα, αυτός ο γίγας, και η κλιματική αλλαγή όχι μόνο σταμάτησε, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αλλά αντεστράφη!
Βρισκόμαστε στον μήνα Ιούνιο και βρέχει καθ’ άπασα την επικράτεια λες και ζούμε σε βορειοευρωπαϊκή χώρα ή στην Απω Ανατολή την περίοδο των μουσώνων!
Μπορεί το χάρτινο το καλαμάκι να γίνεται μια αηδία μόλις ακουμπήσει τον καφέ (που έχει την κακή συνήθεια να είναι… υγρός), αλλά, τελικά, άξιζε τον κόπο η μητσοτάκειος απόφασις. Εσώθημεν!
