Σήμερα αρχίζει να τελειώνει η εποχή των τεράτων, που γέννησε ο θυμός της ολικής έκπτωσης και των Μνημονίων. Τότε, ύστερα από κωλοβάρεμα μηνών, που βγήκε ο ποδηλάτης – δρομέας από τη Μινεσότα με τα γυαλιά του Μπάτμαν και με το Καστελόριζο πλάτη μας είπε τα συχαρίκια.
Τριάντα χρόνια δανεικά και κακοδιαχείρισης μας έστειλαν τον λογαριασμό. Τόσες ζεμπεκιές πασόκων, πρώτα με ζιβάγκο, αγωνισταί που είχαν ανατινάξει δυο σκουπιδοτενεκέδες ως αντίσταση, αγκαλιά με συνομιλητές του Ιωαννίδη, που στο τσακ γλιτώσανε την ορκωμοσία στο γκουβέρνο Ανδρουτσόπουλου, ύστερα, με λαμέ κουστουμάκια, που είχαν αρχίσει να κάνουν κοιλιά, διότι λίγδωσε το άντερό τους και είχαν ξυρίσει τα μουστάκια, που μετά κάνανε σκάντζα βάρδια με τους «εκσυγχρονιστές» του Σημιταρά του Κουρδοφάγου, που στα Ιμια λιποθύμησε σαν κόρη.
Τριάντα χρόνια δανεικά, μισός αιώνας αποβιομηχάνιση, κακοδιοίκηση 190 χρόνια, με μικρές απόπειρες να φτιάξουμε σοβαρό κράτος, που έπεσαν αιμόφυρτες στην πόρτα της εκκλησίας στο Ναύπλιο, στον άγριο Διχασμό, με εγγλέζικο δηλητήριο και τα αρχεία των κοκκινόκωλων σφραγισμένα εσαεί. Κι ήρθαν μετά τη μεταπολίτευση τα σμήνη από τις ακρίδες, η επέλαση της αριστερίλας, που υπονόμευσε την Παιδεία, τον συνδικαλισμό, βρόμισε τον δημόσιο λόγο, κατασυκοφάντησε το αυτονόητο θεμέλιο της προσωπικότητας κάθε χρηστού πολίτη: τον πατριωτισμό.
Ο,τι πιάσανε στα χέρια και στο στόμα τους το λερώσανε. Και η ελληνοπρέπεια, η ελευθεροφροσύνη του Εθνους μπήκαν στην κλίνη του Προκρούστη, σηκώθηκαν τα πόδια και χτυπάνε το κεφάλι. Οσο δουλεύανε τα μπουζούκια, τα κλαμπ και τα κωλάδικα επτά ημέρες την εβδομάδα, όσο κλάσμα από τα δανεικά, που δεν ήταν αγύριστα, μοιράζονταν στο πόπολο και μετρούσαμε την κατανάλωση ως δείκτη… ανάπτυξης ήταν όλα καλά. Οι πολλοί νόμιζαν πως θα κρατήσει για πάντα. Κι ήρθε η πραγματικότητα σαν Επιλοχίας που ξημερώματα κλοτσάει τα κρεβάτια και ρίχνει μπουγέλα. Ζαλισμένοι σαν κοτόπουλα, βγήκαμε με τα σώβρακα σαν νεοσύλλεκτοι σε έκτακτη αναφορά.
Εκπληκτοι βλέπαμε τους τροϊκανούς να μπουκάρουν σε υπουργεία σαν αφεντικά, διαβάζαμε και ακούγαμε προσβλητικές για τον λαό μας δηλώσεις εταίρων, πως είμαστε διεφθαρμένοι, τεμπέληδες. Κι ήρθε σαν κύμα ο θυμός, καβάλα στο κύμα της άρνησης της πραγματικότητας, πως ένα πρόβλημα χρέους έγινε κρίση δανεισμού, άμεση γενικευμένη απειλή ολικής έκπτωσης, πως ήρθε ο λογαριασμός όσων έφαγαν και κατασπατάλησαν σε ρουσφέτια τζάμπα χρήματα που θα έφταναν για αναδιάρθρωση της οικονομίας και της διοίκησης τριών Ελλάδων, πως τα δανεικά δεν ήταν αγύριστα και πως όση ευθύνη ατολμίας κι αν είχε η Ν.Δ., η μερίδα του λέοντος της παρακμής ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, που δανείστηκε, κατασπάραξε, πέταξε από το παράθυρο πακτωλούς, ενώ κοινωνικοποίησε τη διαφθορά, την κατέβασε στο επίπεδο του τελευταίου συνδικαλιστή, κοινοτικού συμβουλίου, υπαλλήλου. Εκπαίδευσε και εξοικείωσε τους πολίτες στη βρομιά και τη διαφθορά. Τα έκανε «κανονικότητα».
Μέσα από αυτό τον θυμό και την άρνηση της πραγματικότητας γεννήθηκαν οι τερατογενέσεις που τώρα χαροπαλεύουν, ενώ άλλες μας αποχαιρέτησαν για πάντα. Αυτή η θυμική και ανορθολογική αντίδραση του πλήθους έφτιαξε τη Χ.Α., τους ΑΝ.ΕΛ., έφερε τον Λεβέντη στη Βουλή και τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα βαρεμένων αριστεριστών, μεσοτοιχία με την τρομοκρατία και αγκαλιά με τους μπάχαλους, τον έκανε κυβέρνηση. Θα λέμε στα εγγόνια μας πως μας κυβέρνησαν αυτοί οι τύποι, που θέλουν ανοιχτά σύνορα και ευθυγραμμίζονται μικροκομματικά με κάθε εχθρό του Εθνους και περιθωριακό παρτάλι, που πέντε μαζί δεν έχουν μια ολόκληρη οδοντοστοιχία, και δεν θα μας πιστεύουν.
Ο κόσμος βαρέθηκε τις παλαβομάρες, την αναστάτωση, την τοξικότητα, το μίσος, τα τυχοδιωκτικά παιχνίδια με την ίδια τη χώρα, που κόντεψαν να την τινάξουν, και οι δράστες, που μας κόστισαν 100 δισ., φεύγουν ατιμώρητοι. Η συντριπτική πλειονότητα είναι αυτό που κοροϊδεύει η πιο ξέμπαρκη αριστερά της Ευρώπης: νοικοκυραίοι. Και οι νοικοκυραίοι, αυτοί που δουλεύουν, φροντίζουν την οικογένειά τους, το σπίτι τους, τις ελιές, το μαγαζί τους, θυσιάζονται να μορφώσουν τα παιδιά τους, φυλάνε την Πατρίδα με τα όπλα, είναι η ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας και όχι η μειοψηφία που αμπελοφιλοσοφεί με ένα τρίφυλλο στο χέρι.
Κάποια από τα τέρατα αυτής της μακράς, πολύ μακρύτερης απ’ ό,τι έπρεπε, ανώμαλης περιόδου πέθαναν, άλλα ψυχορραγούν ή είναι σε αποδρομή, όμως η εποχή τελειώνει, όμως πρέπει να πάρουμε τα μαθήματα που δίνει η Ιστορία. Ολα δείχνουν πως από αύριο θα υπάρχει μια ισχυρή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εάν δεν καλύψουμε τον χρόνο που σπαταλήθηκε από τους τυχοδιώκτες, αν η διοίκηση διά του παραδείγματος δεν γίνει ο μόνος τρόπος διακυβέρνησης, αν οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνουν σαρωτικές, το κράτος ακόμη πιο σύγχρονο και η οικονομία αληθινά φιλελεύθερη, αν το κράτος δεν υπερασπιστεί το Εθνος, δεν εφαρμόσει μακρόπνοο πρακτικό σχέδιο κατά της υπογεννητικότητας, δεν φυλάξουμε την Πατρίδα άγρυπνα, από τη λαθρομετανάστευση, την εγκληματικότητα και τον τουρκικό επεκτατισμό, τότε το μέλλον θα γεννήσει και άλλα τέρατα, πιο τοξικά, πιο επικίνδυνα. Ελλάδα ισχυρή και οι πολίτες της να ευημερούν. Αυτός είναι ο μόνος αποδεκτός στόχος, ο αληθινός σκοπός της πολιτικής.
*Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
