«Δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει».
Η δύναμη κατοικεί κοντά στην ανάγκη.
Από τα πυθαγόρεια «Χρυσά Επη», όπως σώζονται στο έργο «Υπόμνημα εις τα Πυθαγορικά Χρυσά έπη» του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Ιεροκλέους*
Τα «Χρυσά Επη» είναι παραγγέλματα που συνοψίζουν τον αξιακό κώδικα των ακολούθων της πυθαγορείου φιλοσοφίας. Μικρές φράσεις με μεγάλα και υψηλά νοήματα προτρέπουν σε τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν σε ριζική μεταβολή των ανθρωπίνων χαρακτήρων και του συλλογικού βίου.
Η σύλληψη των πυθαγορείων για τη σχέση ισχύος και ανάγκης είναι μεγαλειώδης. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Πρόκειται για αλληλοεξαρτώμενες συμπαντικές ουσίες, οι οποίες, μεταξύ άλλων, καθορίζουν και τα ανθρώπινα. Κάθε άνθρωπος, λοιπόν, που επιθυμεί να απαντήσει στις ανάγκες του χρειάζεται ισχύ. Αντιστοίχως, η απόκτηση και ανάπτυξη ισχύος βασίζεται σε μία προϋπάρχουσα ανάγκη, η οποία πρέπει να καλυφθεί. Οπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη προκύπτει μεγάλη ισχύς. Το ιδιωτικό χρέος και η ανάγκη να αποπληρωθεί γεννά την ισχύ των αγοραστών των «κόκκινων» δανείων. Στον πόλεμο και στην κατεπείγουσα ανάγκη για όπλα βρίσκεται η ισχύς των οπλοβιομηχανιών και των «συμμάχων» κάθε εμπόλεμης πλευράς.
Ο όρος «τεχνητή ανάγκη» που χρησιμοποιείται στην οικονομία και στις αγοραστικές συνήθειες του κοινού αναφέρεται σε μια πνευματική κατασκευή. Με αυτήν, προϊόντα έγιναν ευπώλητα παρά το γεγονός ότι δεν είναι απαραίτητα και άπαντες θα μπορούσαν να συνεχίσουν τον βίο τους δίχως να τα χρησιμοποιήσουν έστω μία φορά. Ομως, κάποιος/οι έπεισε/αν το κοινό ότι υφίσταται μία ανάγκη και πως αυτή μπορεί να καλυφθεί με το συγκεκριμένο προϊόν.
Μία από τις υπαρκτές και όχι τεχνητές ανάγκες είναι η έκφραση των πολιτών για την πορεία των πραγμάτων στη χώρα και ο -κατά το δυνατόν- ευμενής επηρεασμός τούτης της πορείας διά της ψήφου. Η ψήφος λένε πως είναι όπλο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί υπέρ ή εναντίον της πατρίδας. Ο συλλογισμός είναι εσφαλμένος. Το όπλο είναι ο ίδιος ο πολίτης, ο νους και η καρδιά του, η συνείδησή του, οι γνώσεις του, ο τρόπος ζωής του, οι αντιλήψεις του για το ορθό, το δίκαιο, το εύψυχο. Η ψήφος του είναι ένα από τα πυρομαχικά του. Αν το όπλο δεν είναι καλοσυντηρημένο, ζυγισμένο, ευθύβολο και άρτια κατασκευασμένο, όλα τα πυρομαχικά θα αστοχήσουν ή θα πλήξουν φίλιους σχηματισμούς.
Η κατασκευή ενός πολίτη δεν γίνεται την ημέρα των εκλογών στα κακόσχημα προεκλογικά παραπήγματα («περίπτερα» τα αποκαλούν). Συνειδήσεις, νοοτροπίες και στάσεις ζωής διαμορφώνονται σταδιακά, από το λίκνο μέχρι τον τύμβο. Η τροφοδοσία του νου και της καρδιάς με γνώσεις, παραστάσεις και βιώματα καταλήγει στο να ορίσει εις έκαστος ποιες είναι οι ανάγκες του και πώς πρέπει να απαντήσει σε αυτές. Η οικογένεια, το σχολείο, η δημόσια σφαίρα, τα ΜΜΕ και ο χώρος της εργασίας και της πολιτικής ζύμωσης συνδιαμορφώνουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας και όλα μαζί καταλήγουν στη δημιουργία της μίας ή της άλλης κατάστασης στην πατρίδα.
Η Ελλάδα υπέστη πολιτισμική καθίζηση και οικονομική καταστροφή, αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, απειλείται από αντικατάσταση του πληθυσμού της και ταλανίζεται από τις αδιάκοπες παρεμβάσεις των ξένων στο εσωτερικό της ακριβώς επειδή επλήγη στο συνειδησιακό κέντρο της. Η πολιτική εξουσία επί σειρά ετών έδωσε χείριστα παραδείγματα στις μάζες και αυτές τα ακολούθησαν. Η διαφθορά, η ροπή σε άκρατες απολαύσεις και στον έκλυτο βίο, η αθεΐα και η ασέβεια, η χαμηλή αισθητική και ο αφελληνισμός της δημόσιας εκπαίδευσης άρχισαν από την κορυφή και διέβρωσαν τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Το πνευματικό και ηθικό έλλειμμα των βασικών διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας μεταβιβάστηκε στον λαό. Η νοητική και συναισθηματική σήψη σπιθαμιαίων ηγετών μόλυναν το σύνολο.
Η βασική ανάγκη της Ελλάδας είναι η ανάκτηση του χαμένου εδάφους σε πνευματικό, ηθικό και νοητικό επίπεδο. Ολα τα υπόλοιπα, η οικονομία, η ασφάλεια, η άμυνα, ακολουθούν, δεν προηγούνται.
Για να ανακτηθεί, λοιπόν, το έδαφος που χάθηκε στους προαναφερθέντες τομείς πρέπει να γίνει μια εκτεταμένη συζήτηση για το πνευματικό, ηθικό και νοητικό πεδίο της πολιτικής και των κομμάτων. Ποιες σκέψεις, τρόπους ζωής και ηθικό περιεχόμενο μπορούν να εισφέρουν στην κοινωνία αν λάβουν μερίδιο εξουσίας; Ποια είναι η καθημερινότητα των αρχηγών; Ποιο προσωπικό παράδειγμα δίνουν στους πολλούς; Ο μαρξισμός, οι παρελάσεις ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας και η ατζέντα της Νέας Τάξης είναι οι απαντήσεις τους στην ανάγκη των Ελλήνων να επιβιώσουν ως μια συλλογική οντότητα;
* F.G. Köhler, Hieroclis in aureum Pythagoreorum carmen commentarius, Stuttgart: Teubner, 1974: 5-122. Κεφ. 7, ενότητα n, στίχος 3.
