Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πέρασε με άνεση το πρώτο τεστ πολιτικής σταθερότητας, καθώς εξασφάλισε το Σάββατο το βράδυ την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής για τις προγραμματικές της δηλώσεις με 158 ψήφους. Η τριήμερη συζήτηση στον ναό της δημοκρατίας διεξήχθη σε χαμηλούς τόνους και οι φόβοι που είχε εκφράσει το πρωθυπουργικό επιτελείο, ότι αυτή η Βουλή μπορεί να μετατραπεί σε ένα γραφικό τσίρκο λόγω της πολυκομματικής σύνθεσής της, διαψεύστηκαν, σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Ολοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης επέδειξαν πρωτοφανή μετριοπάθεια, αποφεύγοντας σκληρούς χαρακτηρισμούς και υψηλούς τόνους. Η Βουλή έμοιαζε, προς μεγάλη ικανοποίηση του κυρίου Τασούλα, με… εκκλησία!
Ωστόσο, έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές διέγνωσαν μετά την πρώτη αυτή κοινοβουλευτική μάχη τα πρώτα νέφη, παρά το γεγονός ότι έξω από το Κοινοβούλιο επικρατούσε ισχυρός καύσων και οι Ελληνες, αντί να παρακολουθούν τις εργασίες, δροσίζονταν παρά θιν αλός. Η δεδηλωμένη είναι ισχυρή, αλλά έχει ακάνθους. Η πρώτη βασική διαπίστωση είναι ότι το πολίτευμα και ο κοινοβουλευτισμός έχασαν την ισορροπία τους. Η έλλειψη αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ως αποτέλεσμα να γείρει το εκκρεμές της συζήτησης κυρίως προς τα μικρά δεξιά κόμματα, που αντεπεξήλθαν με σοβαρότητα, παρά τις ανεπάρκειές τους, μια τόσο απαιτητική συζήτηση. Τόσο στην πρωτολογία του όσο και στη δευτερολογία του ο πρωθυπουργός επιχείρησε να κινηθεί εντός της παλαιάς ισορροπίας δυνάμεων, απαντώντας αποκλειστικά στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, αναθέτοντας στον υπουργό «Κασιδιάρη και λοιπών δεξιών δυνάμεων» Μάκη Βορίδη το άχαρο έργο της απάντησης προς τους νεοπαγείς πολιτικούς σχηματισμούς.
Αχαρο, διότι, αν ο υπουργός δεν προσέξει το ύφος του, κινδυνεύει να καταλήξει σε καρικατούρα του παλαιού καλού εαυτού του. Οποιος όμως είχε την υπομονή να παρακολουθήσει όλη τη συζήτηση θα διαπίστωσε ότι η ατζέντα του Κοινοβουλίου πλέον διαμορφώνεται από τα δεξιά κόμματα και όχι από τα αριστερά, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, και είναι απαιτητική. Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου με δύο μετριοπαθείς εκπροσώπους, τον Βασίλη Βιλιάρδο και τον Κωνσταντίνο Χύτα, έθεσε πλειάδα ζητημάτων που έφεραν σε άμυνα την κυβέρνηση. Η αποκάλυψη Βελόπουλου για τη βεβήλωση ελληνικής εκκλησίας της Σμύρνης ανάγκασε το κοιμώμενο υπουργείο Εξωτερικών να εκδώσει αργά το βράδυ του Σαββάτου, περασμένες 11, ανακοίνωση διαμαρτυρίας για το γεγονός. Ανακλαστικά μηδέν.
Ο πρόεδρος της Λύσης αποκάλυψε ταυτότητα Σκοπιανού πολίτη που πέρασε προχθές τα σύνορα, η οποία φέρει το όνομα «Μακεδονία», προκαλώντας αμηχανία στα κυβερνητικά έδρανα. Οπως αμηχανία προκάλεσαν οι αναφορές Βελόπουλου στις «Πρέσπες του Αιγαίου», με βάση τη διακήρυξη Γεραπετρίτη για συμφωνία με την Τουρκία κατά το πρότυπο της συμφωνίας με την Αίγυπτο, με μειωμένες επήρειες στο Καστελόριζο, και για τη μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας από κόμμα καραμανλικό σε κόμμα σημιτικό. Ούτε αυτές οι αναφορές απαντήθηκαν.
Ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός έθεσε στην ατζέντα το ζήτημα του θρησκευτικού όρκου, της αλλαγής του Συντάγματος για την αποστολή της Παιδείας, τον διαχωρισμό κράτους – Εκκλησίας, το ζήτημα της κάρτας του πολίτη (που θα αποδειχθεί ζέον στο μέλλον), το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, το ζήτημα των αμβλώσεων, το ζήτημα της απέλασης μεταναστών που παραβιάζουν τη νομιμότητα, το ζήτημα των νέων δομών μεταναστών που κατασκευάζει η κυβέρνηση στον Εβρο, ενώ προκάλεσε έκπληξη στο επιτελείο Μητσοτάκη με την επί της αρχής συμφωνία του για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Οι βουλευτές του κόμματος «Σπαρτιάτες» κινήθηκαν σε εξαιρετικά χαμηλούς τόνους, αποφεύγοντας μέχρι παρεξηγήσεως ακόμη και τις προσωπικές αιχμές στον ίδιο τον πρωθυπουργό, και σε πρώτη φάση έδωσαν έναν τόνο διαφορετικό από αυτόν για τον οποίο μας είχε προετοιμάσει το πολιτικό σύστημα.
Πραγματικός αρχηγός τους ήταν ο κοινοβουλευτικός τους εκπρόσωπος Ιωάννης Κόντης, ο οποίος μιλούσε με άνεση από το βήμα της Βουλής ακόμη και για τον κηπουρό του, σε αντίθεση με τον Βασίλειο Στίγκα, ο οποίος ήταν καταρχάς έξω απ’ τα νερά του. Το αποτέλεσμα αυτής της νέας πραγματικότητας είναι ότι το εκκρεμές του Κοινοβουλίου έγειρε προς τα δεξιά, με τον κύριο Μητσοτάκη να επιχειρεί να εμφανιστεί ως η φυσική συνέχεια του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Κώστα Σημίτη.
Υπολογίζοντας ότι η ανάθεση της εκπροσώπησης στον Μάκη Βορίδη θα βοηθήσει να αναδειχθεί ο ίδιος στον «Μακρον-άκη» της Μεσογείου, ο οποίος θα έχει απέναντί του την… αναχρονιστική Ακροδεξιά. Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι στην πρώτη πρόβα. Από όλα τα θέματα που έθεσαν οι αρχηγοί, ο κύριος Βορίδης απάντησε μόνο για το άρθρο 3 του Συντάγματος, αλλά η κυβέρνηση αρνήθηκε να αποκαλύψει τη φιλοσοφία της αναθεώρησης. Ο υπουργός Επικρατείας απέφυγε να απαντήσει σε οτιδήποτε στον Κυριάκο Βελόπουλο, ήταν χλευαστικά ακραίος προς τη ΝΙΚΗ («εδώ δεν είστε με την παρέα σας, εδώ είναι Βουλή»), ενώ η κορόνα για τους «Σπαρτιάτες» ήταν μάλλον για τα μάτια του κόσμου.
Η ανισορροπία του πολιτεύματος και του Κοινοβουλίου και η αίσθηση του εκκρεμούς στα δεξιά είναι το πρώτο αγκάθι που πρέπει να διαχειριστεί με επάρκεια και ανακλαστικά η κυβέρνηση σε αυτή την τετραετία, καθώς τα εθνικά θέματα και τα θέματα θρησκείας μπορεί να εκτοξεύσουν τα μικρότερα κόμματα σε ποσοστό μεγαλύτερο του 5% στις προσέχεις ευρωεκλογές. Το δεύτερο αγκάθι που αντιμετώπισε η κυβέρνηση στις προγραμματικές ήταν η αποτυχημένη πρεμιέρα του «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού», όπως τον ονόμασε ο κύριος Μητσοτάκης. Ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, παλαιός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, διέπραξε ένα πολιτικό λάθος που στο παρελθόν, αν ήταν άλλος ο πρωθυπουργός, θα τον είχε οδηγήσει αυτομάτως στην παραίτησή του από το αξίωμα. Ο κύριος Φλωρίδης εξέθεσε τον κύριο Μητσοτάκη, καταγγέλλοντας ότι διάταξη του Ποινικού Κώδικα που απέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα είχε ψηφιστεί από τη Νέα Δημοκρατία, αμνηστεύει τους τραπεζίτες. Το πολιτικό φάουλ του προκάλεσε παγωμάρα στα κυβερνητικά έδρανα.
Ο πρωθυπουργός τον άφησε ακάλυπτο και απλώς ανέθεσε στον Μάκη Βορίδη, ο οποίος συνειδητοποιεί τι ρόλο ανέλαβε, να επιτεθεί στην αντιπολίτευση, επειδή κι αυτή είχε ψηφίσει επί των ημερών της αντίστοιχες διατάξεις για αμνήστευση τραπεζικών ειδικά με τον Πτωχευτικό Κώδικα. Ο υπουργός Επικρατείας «λάκτισε την σφαίρα στην κερκίδα», αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ενόχληση επίσης προκάλεσε στα κυβερνητικά έδρανα το γεγονός ότι η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας κυρία Αγαπηδάκη έκανε συνεχείς αναφορές στους υπουργούς Υγείας του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Γεννηματά και Παρασκευά Αυγερινό, αλλά καμιά στην εμβληματική υπουργό Υγείας της Νέας Δημοκρατίας Μαριέττα Γιαννάκου. Το τρίτο αγκάθι του κυρίου Μητσοτάκη ονομάζεται Νίκος Δένδιας.
Ο υπουργός Αμυνας έδειξε από την αρχή τις διαθέσεις του, αποδοκιμάζοντας τις απόψεις Σκέρτσου περί «εθνικής εξαιρέσεως» του ΣΥΡΙΖΑ, με τη φράση ότι «κανείς σε αυτή την αίθουσα δεν είναι περισσότερο πατριώτης από κάποιον άλλον». Η ομιλία του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, παρά το γεγονός ότι ήταν πολιτικώς ορθή, δημιούργησε ένα μούδιασμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, καθώς είναι πλέον σαφές ότι οδηγούμαστε σε εντατική διαπραγμάτευση με την Τουρκία για τον μεγάλο συμβιβασμό.. Ο βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας Ευριπίδης Στυλιανίδης έριξε μια τροχιοδεικτική βολή για την πολιτική της Ν.Δ. στη Θράκη, επισημαίνοντας ότι, αν και αυτή η κυβέρνηση είναι… «του Νότου» (δεν διαθέτει υπουργό πάνω από τα Τρίκαλα σε όλη τη βόρεια Ελλάδα), βεβαίως θα ασχοληθεί με τα θέματα για τα οποία δεσμεύτηκε στην προεκλογική περίοδο.
Σε ό,τι αφορά την αριστερή αντιπολίτευση, μια καταληκτική σημείωση: ο χώρος αυτός θα περάσει μεγάλη κρίση. Ο Σωκράτης Φάμελλος ως πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε επιχειρηματολογία τού χθες, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης, που έκανε καλύτερη εμφάνιση, έχει χιλιόμετρα να διανύσει στο Κοινοβούλιο. Επισημαίνουμε τη φράση της κοινοβουλευτικής εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρας Τζάκρη για «ενιαία και αδιαίρετη δημοκρατική παράταξη», η οποία δείχνει τις διεργασίες που συμβαίνουν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ στο παρασκήνιο. Οσον αφορά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, κινούμενη σε ήπιους τόνους, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι πράγματι πήρε το μάθημ της από την απουσία της από τη Βουλή και ότι έχει αλλάξει. Σημαντικό ότι όρισε έναν συγκροτημένο άνθρωπο από την ομογένεια, τον Αλέξανδρο Καζαμία, ως κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο.
