Μπορεί την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές η πραγματικότητα να με έχει ξεπεράσει και ακυρώσει. Μπορεί ο αλευρομύτης Εντι από τα Τίρανα να έχει τρομάξει από το αετίσιο βλέμμα του Μαργαρίτη Σχοινά, μπορεί να έχει τρομοκρατηθεί από τις στιβαρές ντεκλαρέ προειδοποιήσεις του Πρωθυπουργού και του Γεραπετρίτη και να γίνω ρεζίλι.
Ο Φρέντι ελεύθερος, να έχει ήδη ορκιστεί, να συνεδριάζει ως Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιο της Χειμάρρας κι εγώ να έχω γράψει παπάτζες. Αυτά όλα, βέβαια, πρέπει να συμβούν το πολύ ως την Κυριακή, γιατί τη Δευτέρα πάπαλα, finiteο la musica, αντίο Γλαρέντζα, γεια χαραντάν και τα κουκιά μπαγλάν.
Ο Φρέντι θα εκπέσει, οι κατσαπλιάδες των Τιράνων θα προκηρύξουν εκλογές για τον Δήμο Χειμάρρας, από τις οποίες ο Φρέντι Μπελέρης θα αποκλειστεί ως υπόδικος, θα εκλεγεί η μαριονέτα του Ράμα και, φυσικά, το ηθικό της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητα θα είναι στα Τάρταρα.
Δεν γνωρίζω αν κάποιας φοβερή σύλληψης πολιτική σκληρών μέτρων λαμβάνει η χώρα υπογείως κι εγώ, που είμαι μετριοτάτης αντιλήψεως, δεν την πήρα είδηση και θα φέρει αποτέλεσμα ως σήμερα Κυριακή, που με διαβάζετε. Πάντως, δεν είδα πρακτικές άμεσες κυρώσεις, οικονομικές και πολιτικές, ούτε άμεσα αυστηρά εξατομικευμενα μέτρα κατά των προσώπων που απαρτίζουν τον μηχανισμό του Ράμα για την απηνή και παράνομη καταδίωξη του Μπελέρη και της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητα εν γένει.
Δεν ξέρω ποιας πολιτικής σχολής είναι αυτή η στάση ριγμένης πετσέτας στο καναβάτσο, βρομάει πάντως πολύ Σημίτη, διότι αυτή είναι η εικόνα που εκπέμπει η κυβέρνηση: όχι γροθιά δεν έριξε, δεν πέρασε καν τα σχοινιά να μπει στο ρινγκ. Σαν να αποδέχεται στωικά μια προδιαγεγραμμένη ήττα, περιοριζόμενη σε εκκλήσεις, επικλήσεις δικαίου κ.λπ., με τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί του κολλητού του Ερντογάν.
Το κύρος της χώρας και της κυβέρνησης τη Δευτέρα πάει στον κουβά, μαζί με τις ελπίδες ενός μεγάλου και πολύπαθου τμήματος του αδιαίρετου Εθνους. Είθε η πραγματικότητα σε λιγότερο από 48 ώρες να ακυρώσει αυτές τις γραμμές και να με υποχρεώσει σε δημόσια συγγνώμη, δυστυχώς, όμως, αν ήμουν τζογαδόρος, που δεν είμαι, θα πόνταρα όλα τα λεφτά μου στην ήττα.
Δεν ξέρω πώς θα τη δικαιολογήσουν, π.χ. τι θα πει η κυβέρνηση πως θα κάνει κάτι αντίστοιχο μπροστά στον πάνοπλο, ισχυρό και επικίνδυνο Τούρκο, όταν γονατίζει μπροστά σε έναν ημίτρελο, με ανύπαρκτη στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική ισχύ, τον οποίο συμπατριώτες του κατηγορούν μέσα στη Βουλή ως ναρκέμπορα. Ισως μας κεράσουν μαντολάτο Βρυξελλών, οι ίδιοι που προάγουν τη λαθροεισβολή και τη «συμπεριληπτικότητα» για τη βουδιστική ψυχραιμία μας, πάντως στην πόλη του Αρχηγού Σπυρομήλιου και σε όλη τη Βόρεια Ηπειρο θα μείνει η γεύση της ταπεινωτικής ήττας και πως όποιος πατριώτης τολμήσει και αντισταθεί ο Ράμα θα τον καταδιώξει και η Ελλάδα θα ψελλίζει ευχολόγια.
Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ, αν διαψευστώ ως την Κυριακή, δική μου η ταπείνωση. Αν όχι, δική σας και της χώρας.
