Η ενημέρωση που μας έρχεται από διάφορες περιοχές της χώρας, από τον Βορρά, τον Νότο, τα ανατολικά, τα δυτικά, από τη νησιωτική και την ηπειρωτική Ελλάδα, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι φυσική προέκταση των εθνικών εκλογών. Οσο κι αν κανείς δεν θέλει να το ομολογεί αυτό. Φυσική προέκταση, υπό την έννοια ότι σε συγκεκριμένες τοπικές κοινωνίες διακυβεύονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα.
Είτε συμφέροντα που συνδέονται με τη διαχείριση του νέου ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης είτε συμφέροντα που αφορούν την εκτίναξη των αντικειμενικών αξιών των περιοχών αυτών ή συμφέροντα που αφορούν την κατασκευή έργων δημόσιων υποδομών εκτός ΕΣΠΑ, για τα οποία ενδιαφέρονται μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι της χώρας. Υπό αυτή την έννοια, συγκεκριμένες Περιφέρειες και συγκεκριμένοι δήμοι, γύρω από τους οποίους παράγεται ο νέος πλούτος, θεωρούνται το πετράδι του στέμματος, γι’ αυτό και οι διαμάχες που σοβούν τόσο στο εσωτερικό των συμφερόντων όσο και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Το παιχνίδι παίζεται αλλού
Οι περισσότεροι στρέφουν την προσοχή τους -και δικαιολογημένα- στο τι συμβαίνει στις Περιφέρειες, όπου ήδη έχουν εμφανιστεί επίσημα αντάρτικα στις κυβερνητικές υποψηφιότητες, κι αυτά δημιουργούν περιπλοκές στη διαχείριση. Ωστόσο, όποιος έχει την υπομονή να συγκεντρώνει ενδεικτικώς πληροφορίες για δήμους της βορείου Ελλάδος ή νησιών του Αιγαίου, για τους οποίους εκδηλώνουν ενδιαφέρον δύο ή και περισσότεροι υποψήφιοι δήμαρχοι από το κυβερνητικό στρατόπεδο, αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι παίζεται και αλλού. Ειδικώς όταν διαπιστώνει ότι πίσω από κάθε υποψήφιο δήμαρχο στέκεται ένας υπουργός ή ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι είναι διχασμένοι σε κάθε περιοχή. Αγνοώντας έναν παλαιό κανόνα της πολιτικής, ότι κανείς βουλευτής δεν ωφελήθηκε, αλλά μάλλον ζημιώθηκε από την ανάμειξή του σε εμφύλια αυτοδιοικητική διαμάχη.
Εδώ, οι βουλευτές διασπώνται και αναμειγνύονται στα εσωτερικά των δήμων, υποστηρίζοντας είτε τον απερχόμενο δήμαρχο είτε τον wannabe επερχόμενο δήμαρχο. Και το ερώτημα είναι «γιατί;». Μόνο από ενδιαφέρον για να έχουν δικό τους μηχανισμό σε κάθε πόλη και για να μην πέσει ο μηχανισμός αυτός στα χέρια των αντιπάλων τους; Ή μήπως επειδή πολλές φορές πίσω από την πολιτική κρύβεται και η αγορά, η οποία καθοδηγεί την εκλογή των αρχόντων ανάλογα με τα συμφέροντά της;
Το σημερινό σημείωμα είναι εισαγωγικό και δεν θα επεκταθώ πάρα πολύ. Θα επανέλθω πολύ σύντομα με νεότερο, καθώς πίσω από τη σύγκρουση του πλούτου και των συμφερόντων στην Αυτοδιοίκηση υποκρύπτονται και πολιτικές παρενέργειες με ορίζοντα της προσεχείς ευρωεκλογές.
Τοπικές συγκρούσεις
Διότι, εκτός από τους βουλευτές, εκτός από τους επιχειρηματίες, εκτός από τους υποψήφιους δημάρχους και τους υποψήφιους περιφερειάρχες, υπάρχει και ο κόσμος. Οι πολίτες που ψηφίζουν. Και, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, επειδή η Αυτοδιοίκηση είναι ό,τι πλησιέστερο στη ζωή του κόσμου, αυτός ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ακόμα και από τις εθνικές εκλογές.
Θα το πούμε με ένα παράδειγμα και θα επανέλθω: αν από την εκλογή ενός δημάρχου κρίνεται αν θα γίνει ένα δημόσιο νοσοκομείο σε ένα νησί στο οποίο κατοικούν το καλοκαίρι 100.000 άνθρωποι ή θα συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση και υπηρεσίες υγείας θα παρέχει μόνο ένας ιδιώτης με το αζημίωτο, τότε αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλη σημασία και πόσες τοπικές συγκρούσεις σε επίπεδο κοινωνίας, κόμματος και βουλευτών μπορεί να πυροδοτήσει ένα τέτοιο δίλημμα. Για αυτό, άλλωστε, μιλήσαμε πρόσφατα για τις αναθυμιάσεις του χρήματος στην Αυτοδιοίκηση.
