Το τελευταίο διάστημα, παρά τις προσπάθειες που γίνονται για να πεισθούμε ότι έχει αλλάξει το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και πως υπάρχει ελπίδα να οδηγηθούμε στη Χάγη για το ένα και μοναδικό θέμα που δεχόμαστε ότι υπάρχει, την οριοθέτηση ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδας, υπάρχουν ζητήματα που δείχνουν ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να αποστεί από τους εθνικούς της στόχους.
Μερικά από αυτά θα τα περιγράψουμε παρακάτω.
Πρώτον, η Τουρκία έστειλε το γεωτρύπανο «Αβδουλχαμίτχαν» σε μη οριοθετημένη περιοχή, έξω από τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδας, όπως αυτή ορίζεται από τον Χάρτη της Σεβίλης, και δέσμευσε περιοχή για έξι μήνες με Navtex που εξέδωσε παρανόμως ο σταθμός της Αττάλειας, ενώ, με βάση τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ), αρμόδιος για έκδοση Navtex στην εν λόγω περιοχή είναι το Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης Κύπρου (ΚΣΕΔ).
Ασφαλώς, δεν μπορεί κανείς παρά να θεωρήσει ότι καταρχάς είναι θετική η κίνηση της Τουρκίας να μη στείλει το γεωτρύπανο σε ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας ή σε περιοχή που με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη της Σεβίλης ανήκει στην ελληνική ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδα. Ομως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Τουρκία, παρότι αρνείται να οριοθετήσει, διεξάγει έρευνες και γεωτρήσεις σε μη οριοθετημένη περιοχή, κάτι που αν έπραττε η Ελλάδα θα θεωρούνταν… αιτία πολέμου.
Δεύτερον, η Τουρκία φέρεται ότι έχει υπογράψει συμφωνία με την κυβέρνηση Νμπεϊμπά για την παραχώρηση του λιμανιού Αλ Χομς για 99 χρόνια, για χρήση του από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Με βάση πληροφορίες τουρκικών ΜΜΕ, το λιμάνι θα χρησιμοποιηθεί ως ναυτική βάση από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, ως στρατιωτική βάση από τον τουρκικό στρατό και ως αεροπορική βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών από την τουρκική πολεμική αεροπορία.
Η βάση αυτή θα χρησιμοποιηθεί για την υποστήριξη των ενεργειών που σχεδιάζει να κάνει η Τουρκία στην περιοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου, αλλά και στην ΑΟΖ της Λιβύης, νοτίως της Κρήτης. Σημειώνεται ότι οι κάτοικοι της περιοχής αντιτίθενται στην παραχώρηση του λιμανιού στην Τουρκία, ενώ υπάρχουν διαψεύσεις από πλευράς της κυβέρνησης της Τρίπολης για υπογραφή συμφωνίας για το θέμα.
Τρίτον, οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία προς την Ελλάδα συνεχίζονται, και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό, και στον Εβρο και στα νησιά του Αιγαίου. Η Τουρκία δεν είναι Λιβύη, ούτε Τυνησία. Η περιοχή ανατολικά του ρου του Εβρου ποταμού είναι στρατιωτική και όποιος εισέρχεται σε αυτήν ελέγχεται από τον στρατό και τη στρατοχωροφυλακή, στα παράλια διαθέτει ισχυρότατο δίκτυο σταθμών στρατοχωροφυλακής, ισχυρό δίκτυο διοικήσεων και σταθμών ακτοφυλακής, ενώ οι Τούρκοι ψαράδες με τα αλιευτικά τους, εκπαιδευμένοι να μεταδίδουν πληροφορίες, είναι σε συνεχή επαφή και με τους μεν και με τους δε, καθώς και με τη ΜΙΤ.
Αρα, οι συνεχείς ροές μεταναστών στην Ελλάδα δεν γίνονται απλά εις γνώσιν των Αρχών του τουρκικού κράτους, αλλά υπό τον συντονισμό τους.
Τέταρτον, με εντολή της Αγκυρας και του στρατού κατοχής, ο «Αττίλας» στην Κύπρο προσπαθεί να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα, και μάλιστα αψηφώντας ακόμα και την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Η παράνομη διάνοιξη δρόμου στη νεκρή ζώνη και τα επεισόδια και η επίθεση σε βάρος μελών της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ κοντά στο μεικτό χωριό Πύλα είναι μόνο μία από τις πολλές απόπειρες παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας, που καταγράφονται το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Είχε προηγηθεί μια άλλη παραβίαση του καθεστώτος από πλευράς του «Αττίλα», στην περίπτωση ανακατασκευής του γηπέδου της Τσετίνκαγια (Ταξίμ), μέρος του οποίου βρίσκεται εντός της νεκρής ζώνης στη Λευκωσία. Τότε όμως, επειδή ο ΟΗΕ δεν αντιτάχθηκε και δεν εμπόδισε τα συνεργεία των Τουρκοκυπρίων να ολοκληρώσουν το έργο που τους είχε ανατεθεί, το θέμα δεν είχε πάρει τις διαστάσεις που έπρεπε. Τώρα, επειδή ο ΟΗΕ επιχείρησε να σταματήσει τις εργασίες, ήλθε αντιμέτωπος με την τουρκική βαρβαρότητα.
Και τα έργα που γίνονται στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου και στο παραλιακό μέτωπο των Βαρωσίων, τα εγκαίνια του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου στα Κατεχόμενα από τον ίδιο τον Ερντογάν, οι παραβιάσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «Αττίλας-3».
Προς το παρόν όμως, παρότι συμβαίνουν τα παραπάνω, στο Αιγαίο υπάρχει ηρεμία, η οποία εξυπηρετεί και τα σχέδια της Τουρκίας να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις της αμερικανικής Γερουσίας, για να δοθούν στην τουρκική πολεμική αεροπορία τα F-16 Viper.
Τέλος πάντων, περιμένουμε τη Γ.Σ. του ΟΗΕ και τις συναντήσεις που θα γίνουν στη Νέα Υόρκη μεταξύ Γεραπετρίτη – Φιντάν και Μητσοτάκη – Ερντογάν, για να σχηματίσουμε ξεκάθαρη εικόνα για τις πραγματικές διαθέσεις της Τουρκίας και του νεοοθωμανού Τούρκου ηγέτη. Θα δούμε εάν ο Γκρίζος Λύκος μεταμορφώθηκε πραγματικά σε «αρνάκι»…
