Σε προφητικό άρθρο στο περιοδικό «Αρδην» τον Μάρτιο του 2016 με τίτλο «η Αριστερά ως στυλοβάτης της παγκοσμιοποίησης» (https://ardin-rixi.gr/archives/224121), ο Γιώργος Καραμπελιάς προέβλεψε όχι μόνο τα αντεργατικά και ανθελληνικά έργα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εμμέσως και το φαινόμενο Κασσελάκη. Το τελευταίο αναδεικνύει τη στρατηγική συμμαχία της «Αριστεράς της Εκάλης» με τις ελίτ και το παρασιτικό τραπεζικό κεφάλαιο.
Οι Ελληνες έπρεπε να βιώσουν την εμπειρία των Μνημονίων για να αντιληφθούν ότι η πολιτική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με αυτήν του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Και τα τρία κόμματα εξουσίας υπηρετούν τον πολιτικό και οικονομικό Μεσαίωνα της παγκοσμιοποίησης. Η διαφορά τους έγκειται στο «φαίνεσθαι» και όχι στο «είναι», επειδή χρησιμοποιούν διαφορετική φρασεολογία για να περιγράψουν ταυτόσημες πολιτικές θέσεις. «Οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» ισχυρίστηκε ο Τσίπρας. Ο Μητσοτάκης απήντησε στην «πρόκληση» με την ιδιότητα του «αντινατιβιστή». Πρέσπες της Μακεδονίας ο Τσίπρας; Πρέσπες του Αιγαίου ο Μητσοτάκης. Αφοπλισμός του Αιγαίου ο Μητσοτάκης; Κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ο Κασσελάκης. Αναστολή εργασιακών δικαιωμάτων και σφαγή συντάξεων ο Κατρούγκαλος; Αέναος εργασιακός βίος και προτάσεις για σύνταξη μετά τα 70 η Ν.Δ.
Παρά το «μπουρλότο και στουπί στο πλοίο κάθε εφοπλιστή», οι συγγενείς των ολιγαρχών και οι εφοπλιστές βρίσκονται στα ψηφοδέλτια των «αριστερών» κομμάτων. Για να κατανοηθεί η «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ερμηνευθεί η διαλεκτική του σχέση με την παγκοσμιοποίηση και τις ελίτ. Ενώ η Ν.Δ. δεν κρύβει ότι εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα και την πολιτική ατζέντα των ολιγαρχών, οι «αριστεροί» της Εκάλης ισχυρίζονται ότι τοποθετούνται πολιτικά κατά του Κεφαλαίου, παρά το γεγονός ότι χρηματοδοτούνται από τις ΜΚΟ που ελέγχουν οι ελίτ, ώστε να προωθηθεί η ατζέντα τους.
Πολιτικός τυχοδιωκτισμός
Η διαχείριση της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και η υποψηφιότητα Κασσελάκη ανέδειξαν τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και τις διαλεκτικές αντιφάσεις των συνιστωσών και της ηγεσίας του, ταυτόχρονα με την αδυναμία κατανόησης της λειτουργίας της κοινωνίας. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως σχεδιάστηκε από τις ελίτ, αποτελεί συνθηματολογικό πλαίσιο πεποιθήσεων που θαυμάζει τον εαυτό της. Χρησιμοποιώντας τον σοσιαλισμό ως όχημα, αποσιωπούν την πάλη των τάξεων και αποποιούνται τη μαρξιστική ερμηνεία της κοινωνικής δυναμικής μέσω της ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας των ΜΚΟ (η μικρή Μαρία) και της «δήθεν» φιλανθρωπίας των ελίτ. Οπως και η ελίτ, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ απεχθάνεται μετά βδελυγμίας την ατομική ελευθερία εκτός συστήματος.
Ταυτόχρονα θεωρούν εγκληματική οργάνωση την ακομμάτιστη αναρχία και απορρίπτουν την οικονομική αυτάρκεια ως τη βάση της ελευθερίας. Οι συριζαίοι και η ελίτ δεν επιδιώκουν μόνο να τα μας πάρουν όλα. Θέλουν να μας πείσουν ότι το ιδεατό πολίτευμα είναι η ολιγαρχία τους. Η «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Δούρειος Ιππος των παγκοσμιοποιημένων ελίτ, που μέσω της επίκλησης του «σοσιαλισμού» και της διοχέτευσης μέρους του πλούτου τους στην «Αριστερά» προσπαθούν να πείσουν τις μάζες να τους παραδώσουν συνειδητά και χωρίς αντιστάσεις αυτά που κατέχουν.
Την εποχή της πανδημίας, υπηρετώντας την παγκοσμιοποίηση και τον επιβαλλόμενο θάνατο, συριζαίος τηλεοπτικός «επιστήμονας» από τη Γαλλία και άλλος νεοδημοκράτης από την Αμερική ούρλιαζαν υπέρ της φυλάκισης των ανεμβολίαστων. Σήμερα, μετά τις αποκαλύψεις για την καταστρεπτική επίδραση των «εμβολίων», οι κύριοι αυτοί έχουν εξαφανιστεί. Ενώ οι ακτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να μετατρέψουν τη χώρα σε χώρο, η προσπάθεια των ελίτ επικεντρώνεται στην επιτυχία του εγχειρήματος με όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα.
Μέσω της υποψηφιότητας Κασσελάκη ελάχιστοι «αριστεροί» θα διαπιστώσουν ότι ο πολιτικός τους ακτιβισμός εξυπηρετεί τα εταιρικά συμφέροντα των ελίτ. Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ήδη ότι η υποψηφιότητα Κασσελάκη συγκέντρωσε 30 ψήφους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι οι περισσότεροι «αριστεροί» δεν ενοχλούνται από τη στρατηγική συμμαχία της «Αριστεράς» με τον παρασιτικό καπιταλισμό.
