Όποιος πραγματικά σκέφτηκε να συνδέσει το αφήγημα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη με το…επιτελικό κράτος πρέπει να είχε μεγάλη αίσθηση χιούμορ. Κι αφήστε στην άκρη τα «επιτελεία». Η ιλαροτραγωδία που ζούμε αυτές τις μέρες ευτελίζει και την τελευταία εκδοχή της λέξης «κράτος» ακόμη και με κριτήρια τριτοκοσμικής πρώην αποικίας της Υποσαχάριας Αφρικής.
Από πού να αρχίσει κανείς; Ζαλίζεται. Ζούμε και έναν ασφυκτικό έλεγχο της ενημέρωσης, βλέπετε. Η Ελλάδα, εκτός από το βασίλειο της παρωδίας, έγινε πλέον και το πειραματόζωο της αποσιώπησης, της συσκότισης, ενδεχομένως και του… αποκρυφισμού, αν συνυπολογίσουμε και τα βατραχάκια που κοσμούν το γραφείο του «επιτελάρχη» πρωθυπουργού.
Η εικόνα για διάφορα κρίσιμα γεγονότα που απασχολούν τη δημόσια ζωή είναι απολύτως ασαφής: Ανοιξε η εθνική οδός; Ηρθε το νερό στον Βόλο; Ξεπλημμύρισε ο Παλαμάς; Ξεφούσκωσε η Κάρλα; Πήγε το ρεύμα στο ανατολικό Πήλιο; Πόσα μέτρα νερό έχουν τα υπόστεγα της βάσης ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο; Τι ποσοστό του ζωικού κεφαλαίου της Θεσσαλίας πνίγηκε στα λασπόνερα;
Ε, όποιος πει ότι έχει απαντήσεις σε πραγματικό χρόνο για αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα και ισχυριστεί μάλιστα ότι τις ανακάλυψε στην «ενημέρωση» που προσφέρουν τα κατευθυνόμενα καθεστωτικά μέσα σίγουρα κερδίζει τη χρυσή μπανάνα. Του Μητσοτάκη.
Απαντήσεις, αγαπητοί μου, δεν υπάρχουν πουθενά και για τίποτα. Οταν υπουργεία πρώτης γραμμής, όπως το Αμυνας, το Προστασίας του Πολίτη και βεβαίως το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας παραπληροφορούν συνειδητά και ξεδιάντροπα την κοινή γνώμη και την παραπληροφόρηση αυτή παπαγαλίζουν πρόθυμα τα μέσα ενημέρωσης, είναι αδύνατον να υπάρχει εικόνα για το τι συμβαίνει στη χώρα. Και δυστυχώς συμβαίνουν πολλά και δυσάρεστα.
Δεν θα σταθώ στο επιτελικό φιάσκο που συνόδευσε την εθνική τραγωδία του θεσσαλικού κάμπου. Οι δικαιολογίες εκεί είναι εύκολες: «Φταίει η κλιματική κρίση, φταίνε τα λαμόγια της Αυτοδιοίκησης (που εκλέχτηκαν με γαλάζια σημαία), φταίει η Θεσσαλία που μαζεύει τα νερά (το είπε ο Αδωνις), φταίει κι ο ανάδρομος Ερμής. Μόνο που δέκα μέρες μετά την έλευση του «Daniel» δεν έχουν μαζέψει ακόμη τα έρημα τα ζωντανά του Θεού που πλέουν παντού, σαπισμένα, σε τυμπανιαία κατάσταση, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες μετάδοσης «ξεχασμένων» προπολεμικών επιδημιών, όπως του τύφου και της χολέρας.
Ελλείψει άλλων αρμόδιων υγειονομικών υπηρεσιών, τη δύσκολη δουλειά θα επωμιστούν οι φαντάροι. Ετσι αποφάσισε το… υπερδραστήριο ΓΕΕΘΑ, που την ίδια ώρα όμως δεν έχει μπει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς γίνεται στη βάση του Στεφανοβικείου, με τα παροπλισμένα ελικόπτερα που κολυμπάνε, αλλά, άμα χρειαστεί, πετάνε κιόλας, με τα βρεγμένα πυρομαχικά των Απάτσι, με ανταλλακτικά αξίας εκατομμυρίων, η τύχη των οποίων αγνοείται στα πλημμυρισμένα υπόστεγα.
Αντί μιας σοβαρής και τεκμηριωμένης απάντησης το υπουργείο Αμυνας κατέφυγε στη σχολή… Ντογιάκου. Οπως ο περιβόητος εισαγγελέας διέταξε έρευνα εις βάρος όσων αποκάλυψαν τις υποκλοπές και όχι όσων τις έκαναν, έτσι και το Πεντάγωνο διέταξε ΕΔΕ για να ανακαλύψει ποιος τράβηξε και άφησε να διαρρεύσουν οι λήψεις από τη βουλιαγμένη βάση ελικοπτέρων. Ποιος δηλαδή είχε το σθένος να ενημερώσει την κοινή γνώμη για το απερίγραπτο επίπεδο ανοργανωσιάς στο οποίο βρίσκονται οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας, ακόμη και σε εγκαταστάσεις ύψιστης ετοιμότητας.
Κάποιοι λοιπόν παίζουν κρυφτούλι με την εθνική άμυνα, όπως κρυφτούλι παίζει και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με τη δημόσια ασφάλεια. Εξι άνθρωποι σωριάστηκαν νεκροί από καταιγισμό πυροβολισμών σε ένα φιλήσυχο παραθαλάσσιο θέρετρο της Αττικής και από την πρώτη στιγμή επιχειρήθηκε αποσιώπηση και υποβάθμιση της σοβαρότητας του γεγονότος. Η μαζική εκτέλεση ανυποψίαστων θυμάτων από επαγγελματίες δολοφόνους βαφτίστηκε αμέσως «ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ρουτίνας, που δεν αφορά Ελληνες». Οι πρωταγωνιστές… πολιτογραφήθηκαν Αλβανοί, Βούλγαροι ή κάτι συναφές.
Στη συνέχεια μάθαμε από τις τουρκικές εφημερίδες ότι επρόκειτο για Τούρκους με γαλλικά διαβατήρια «μαϊμού». Τους αναγνώρισε η… «Μιλιέτ» και η «Χουριέτ». Οχι η Ελληνική Αστυνομία, που τρεις μέρες μετά το πρωτοφανές μακελειό εξακολουθούσε να τηρεί σιγήν ιχθύος, αφήνοντας να πλανάται η γελοία τουρκική εκδοχή για τους αδελφούς… Ντάλτον και τον μουστακαλή αρχιμαφιόζο αρχηγό τους.
Ομως, το πράγμα φωνάζει από μακριά. Τα θύματα ήταν Τούρκοι πολίτες, «επικηρυγμένοι» από το καθεστώς Ερντογάν. Μαφιόζοι ή όχι, θα σας γελάσω, γιατί το παρουσιαστικό τους μάλλον σε νεαρούς φοιτητές παρέπεμπε. Κυνηγημένοι από τις τουρκικές Αρχές ήταν σίγουρα. Και αυτό, ξέρετε, είναι μια έννοια λίγο μπερδεμένη.
Σε κάθε περίπτωση στοιχειώδεις γνώσεις αστυνομικού ρεπορτάζ να έχεις, δεν ονομάζεις ένα τέτοιο σκηνικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αντίπαλων συμμοριών». Η εικόνα των ταλαίπωρων θυμάτων στοιβαγμένων σε ένα ταπεινό αυτοκίνητο με… αυτοσχέδιες πινακίδες μάλλον σε εκτέλεση αντιφρονούντων παραπέμπει. Από έμπειρα χέρια σε τέτοιες δουλειές.
Πρακτοροδουλειά μυρίζει και η σύλληψη του Τούρκου με τις σφαίρες και τα πλαστά πορτογαλικά διαβατήρια μία μέρα αργότερα. Και διακίνηση. Οχι ναρκωτικών. Ανθρώπων.
Προχθές αποδείχθηκε ότι ήταν και πρώην αξιωματικός της τουρκικής κρατικής ασφάλειας!
Για φανταστείτε όμως να αποδεικνυόταν κάποια εμπλοκή της ΜΙΤ σε επιχειρήσεις επί ελληνικού εδάφους τι είχε να γίνει. Θα χαλούσε το ραντεβού της 20ής Σεπτεμβρίου. Γι’ αυτό προτιμήσαμε την εύκολη εκδοχή του πολέμου συμμοριών. Και λίγο αργότερα υιοθετήσαμε τη βολική θεωρία των τουρκικών εφημερίδων για τους Ντάλτον και την εύπεπτη μυθολογία για τους «αγγέλους» της κολάσεως με τις μοτοσικλέτες.
Ξανασκεφτείτε το: Τούρκοι με ψεύτικα ταξιδιωτικά έγγραφα που κυκλοφορούν με κλεμμένο σαράβαλο και αυτοκόλλητες γερμανικές πινακίδες εκτελούνται εν ψυχρώ από άλλους, αγνώστου ταυτότητος ή εθνικότητος, ενώ ένας άλλος Τούρκος πράκτορας, σίγουρος ότι δεν θα τον ενοχλήσουν, κουβαλάει στο αεροδρόμιο τέσσερις σφαίρες των εννέα χιλιοστών, όμοιες με αυτές των όπλων του εγκλήματος και πλαστά διαβατήρια.
Την ίδια ώρα, η παραγωγική κοιτίδα της χώρας βυθισμένη στη λάσπη, πτώματα ζώων στους δρόμους χωριών και κωμοπόλεων, καταστροφή συστήματος υδροδότησης σε αστικά κέντρα, λύματα σε αυλές και σπίτια, βάσεις ελικοπτέρων κάτω από το νερό και η κεντρική οδική αρτηρία που ενώνει τον Βορρά με τον Νότο στην ελληνική επικράτεια, πραγματικό κωπηλατοδρόμιο, παραδίδεται από «ώρα σε ώρα» στην κυκλοφορία. Η άλλη κεντρική γραμμή, η σιδηροδρομική, οριστικά «off», σύμφωνα με ομολογία του αρμόδιου υπουργού!
Δεν ξέρω τι είδους κράτος περιγράφουν όλα αυτά. Σίγουρα πάντως όχι το επιτελικό που διαφημίζουν οι υμνογράφοι του Μωυσέως. Φανταστείτε μόνο υπό αυτές τις ειδυλλιακές συνθήκες να μας «σκάσει» και μια επιδρομή τύπου Λαμπεντούσας. Τη βάψαμε κανονικά…
