Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου, όπου η Χαμάς μακέλεψε άμαχο πληθυσμό και η αγριότητα των μαζικών φόνων που διέπραξε σόκαρε την ανθρωπότητα, ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκάλαντ ανακοίνωσε τον αποκλεισμό της Γάζας με τα ακόλουθα λόγια: «Θέτουμε τη Γάζα υπό πολιορκία. Δεν θα υπάρχει ούτε παροχή ηλεκτρικού ρεύματος ούτε νερό ούτε καύσιμα, όλα θα κλείσουν. Πολεμάμε εναντίον αποκτηνωμένων ανθρώπων και θα δράσουμε ανάλογα».
Σε ορισμένους το μήνυμα του Γιοάβ Γκάλαντ φάνηκε απάνθρωπο: Πώς είναι δυνατόν να διακόπτεις την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, ύδατος και τη μεταφορά τροφίμων σε περιοχή με κόσμο – ακόμα κι αν εκεί κρύβονται οι εχθροί σου;
Οι ίδιοι άνθρωποι που διατυπώνουν αυτή τη σκέψη αποκαλούν «εθνάρχη» τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος το 1915 ζητούσε από τους Αγγλογάλλους (και τα κατάφερε) να επιβάλουν εμπάργκο στην Ελλάδα και να μην έχουμε ούτε άνθρακα ούτε φαγητό ούτε χρήματα! «No food, no coal, no money» είπε ο Βενιζέλος στον μεγαλέμπορο όπλων (και συστηματικό… λαδωτή του) Μπάζιλ Ζαχάρωφ, αλλά και στον Βρετανό πρωθυπουργό X. Ασκουιθ. Το σχέδιο του αδίστακτου πολιτικού ήταν το εξής: να πεινάσουν οι Ελληνες, να στραφούν εναντίον του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, να τον εκθρονίσουν, να δώσουν απόλυτες εξουσίες στον Βενιζέλο κι εκείνος να μπάσει την πατρίδα μας για τα καλά στο σφαγείο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Χειροπιαστές και ακλόνητες αποδείξεις για τα παραπάνω υπάρχουν στο βιβλίου μου «Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αμμων.
Αν λοιπόν φαντάζει σκληρή η απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ να πολιορκήσει την περιοχή όπου κρύβονται οι μακελάρηδες της Χαμάς, πώς θα έπρεπε να μας φαίνεται το αίτημα του Βενιζέλου να πολιορκηθεί, να πεινάσει, να δεινοπαθήσει η Ελλάδα για να γίνει εκείνος πάλι πρωθυπουργός;
Γιατί, ενώ υπάρχουν ακλόνητες αποδείξεις για τις προδοσίες του Βενιζέλου, του έχουμε αγάλματα, δίνουμε σε λεωφόρους, οδούς, πλατείες και αεροδρόμια το όνομά του; Γιατί τον… υμνούμε και δοξολογούμε στη δημόσια εκπαίδευση και τη Βουλή;
Για φαντάσου να έκανε κάτι τέτοιο ο Νετανιάχου, όχι εναντίον της Χαμάς, αλλά σε βάρος της πατρίδας του. Τι θα λέγαμε τότε;
