Το άρθρο μου στη «δημοκρατία» για το αντισημιτικό βαλς που χορεύουν μαζί κομμούνια και νεοναζί, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα που προκλήθηκε από την απίστευτης αγριότητας και διαστροφής δολοφονία αμάχων, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, και την απαγωγή άλλων 240, ξύπνησε τα ανακλαστικά ανώνυμου αρθρογράφου του «Ριζοσπάστη», ο οποίος, πέραν των ύβρεων, δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει, έστω συνοπτικά, τι έγραψα.
Η εφημερίδα που ιστορικά επέχαιρε για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη συνεισφορά των ελληνόφωνων κομμουνιστών σε αυτήν, που υποστήριζε τη δημιουργία «μακεδονικού» κράτους με απόσπαση εθνικού εδάφους -ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας- και υποστήριξε όλη την προδοτική χωριστική ανταρσία και τα εγκλήματά της για την επιβολή σταλινικής δικτατορίας στην Ελλάδα, που δικαιολογούσε τη συμμαχία Χίτλερ – Στάλιν, την κατακρεούργηση της Πολωνίας από τα SS και τον Κόκκινο Στρατό, τους εκτοπισμούς και τις εκτελέσεις Ελλήνων της ΕΣΣΔ, που δικαιολόγησε τη Σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία το 1956, στην Τσεχοσλοβακία το 1968 και τις αθρόες εκτελέσεις που ακολούθησαν, την εισβολή και κατοχή στο Αφγανιστάν, που συμμετείχε στην αρχική προσπάθεια απόκρυψης του φοβερού πυρηνικού ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ, αυτή η φυλλάδα του κόκκινου φασισμού θα ήταν αξιοσημείωτο και πολύ προσβλητικό αν με επαινούσε. Διότι, αν σε επαινέσει η μήτρα του κόκκινου φασισμού, τότε κάτι δεν κάνεις καλά. Οταν σε βρίζει, σημαίνει πως καλά πορεύεσαι πάνω στις ράγες των αμετάβλητων αξιών σου.
Τον συντάκτη του επίσημου οργάνου του σταλινοφασισμού τον ενόχλησε η απόδοση στο ΚΚΕ αντισημιτισμού, παρέα με τους νεοναζί. Ας τον γυρίσω ανάποδα, να τον τινάξω λίγο με τη σανίδα της Ιστορίας, να του φύγει η σκόνη που έχει βουλώσει τα αυτιά και τα μάτια του. Η υποκρισία και η χυδαιότητα, μαζί με το μίσος, τον κοινωνικό φθόνο, την προδοσία κατά του Εθνους και τον ολοκληρωτισμό πάνε χέρι χέρι με την αριστερά, που μόνο αθώα του αντισημιτισμού δεν είναι. Οταν ιδρύθηκε η ΕΣΣΔ, βουτηγμένη στο αίμα εκατομμυρίων αθώων και της νόμιμης ηγεσίας της χώρας, ένα από τα πρώτα πράγματα που αποκήρυξε η μπολσεβικική ηγεσία ήταν ο αντισημιτισμός.
Αλλωστε, πολλά στελέχη του κόμματος ήταν Εβραίοι. Εβραϊκά θέατρα στα Γίντις, πολιτισμικά σωματεία, διανοούμενοι, έντυπα και μια εβραϊκή αυτόνομη περιοχή, το Μπιρομπιτζάν, άνθησαν. Μετά ήρθε ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ή Κόμπα ή Στάλιν. Γεωργιανός, εκδιωχθείς από το ιερατικό σεμινάριο, παραλίγο παπάς, μετά ληστής και φονιάς για χάρη του κόμματος και, όπως απέδειξε, απολυταρχικός μεγαλορώσος στη νοοτροπία. Ο ίδιος, το 1931, κατήγγειλε και αυτός στα λόγια τον αντισημιτισμό. Τι συνέβαινε, όμως, στην πράξη; Η ανελέητη και εμμονική σύγκρουσή του με τον Εβραίο Τρότσκι άφησε βαθιά σημάδια και επιρροή στην ψυχή του Στάλιν.
Χαρακτηριστικό είναι ένα χούι του ανθρώπου που έλεγε «Ο θάνατος λύνει όλα τα προβλήματα – δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχουν προβλήματα». Δεν θα βρείτε ούτε μισή λέξη του σε κείμενα και ομιλίες με υποψία αντισημιτισμού, Το 1927-31 έκανε ολόκληρη εκστρατεία κατά του ακραίου φυλετικού σοβινισμού που συνιστά ο αντισημιτισμός. Οταν όμως μιλούσε ιδιωτικά με συνεργάτες του και αναφερόταν σε οποιονδήποτε Εβραίο του κόμματος ή διανοούμενο άλλαζε την προφορά του, μιμούμενος χλευαστικά τον τρόπο που μιλούσαν τα ρωσικά οι Εβραίοι, ενώ αναφερόταν κοροϊδευτικά σε διάφορα στερεότυπα για τους Εβραίους. Χρόνο με τον χρόνο περιόριζε το ποσοστό των Εβραίων στελεχών στο κόμμα και στις υπηρεσίες ασφαλείας με τον αγαπημένο του τρόπο – μία σφαίρα στον αυχένα.
Ο ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ πριν από τον Μόλοτοφ, ο Λιτβίνοβ, ήταν Εβραίος. Καθαιρέθηκε, όπως και δεκάδες Εβραίοι στελέχη του υπουργείου. Πώς θα μπορούσαν Εβραίοι να υπηρετήσουν την γκανγκστερική κολεγιά σταλινικών με ναζί, που ξεκίνησε το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ; Μετά την από κοινού εισβολή των εγκληματιών εταίρων στην Πολωνία και την κοινή παρέλαση Βέρμαχτ, SS και Κόκκινου Στρατού στο Μπρεστ, πέραν του γενοκτονικού κύματος που εξαπέλυσαν οι φονιάδες του Στάλιν, με αποκορύφωμα τη σφαγή του Κατίν σε βάρος των Πολωνών, 1.500.000 Εβραίοι της Πολωνίας, που βρέθηκαν στη Σοβιετική ζώνη κατοχής, εξορίστηκαν πέρα από τα Ουράλια, μέχρι την Κεντρική Ασία και τη Σιβηρία, όπου τα τρένα τούς παρατούσαν σε πόλεις και χωριά στα οποία έπρεπε να επιβιώσουν εξ ιδίων.
Μετά τον πόλεμο ο Στάλιν ήταν υπέρ της δημιουργίας του Ισραήλ, έχοντας την ψευδαίσθηση πως με τόσο πληθυσμό από Εβραίους της ΕΣΣΔ που μετανάστευσαν, και από ευγνωμοσύνη στη συνεισφορά της ΕΣΣΔ στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, το νεοσύστατο κράτος θα εξελισσόταν σε προγεφύρωμα της Σοβιετικής Ενωσης στη Μέση Ανατολή. Η πρώτη ψυχρολουσία ήταν η θερμή υποδοχή της σπουδαίας Γκόλντα Μεΐρ από τους Σοβιετικούς Εβραίους στη Μόσχα. Η ρωμαλεότητα του Εβραϊκού Εθνικισμού, αυτό που καλείται Σιωνισμός, ανάμεσα και στους Εβραίους που ζούσαν κάτω από την μπότα του Στάλιν, και ο έντονος φιλοαμερικανισμός του νέου κράτους και όλων των Εβραίων, όπου Γης, ερέθισαν τα φονικά ανακλαστικά του χασάπη της Μόσχας – ασημένιο μετάλλιο στο πρωτάθλημα των Γενοκτονιών, με χρυσό στον Μάο και χάλκινο στον Χίτλερ.
Οι συνέπειες ήταν καταιγιστικές. Τουλάχιστον οκτώ κορυφαία στελέχη του Κόκκινου Στρατού συνελήφθησαν με χαλκευμένες κατηγορίες. Τα σχολεία γίντις έκλεισαν, όπως και πολιτιστικά περιοδικά και θέατρα. Το αποκορύφωμα όμως ήταν η λεγόμενη Συνωμοσία των Γιατρών, που «αποκάλυψε» στις 13 Ιανουαρίου 1953 το πρακτορείο ειδήσεων TASS. Υποτίθεται πως μια σειρά διακεκριμένων γιατρών -σχεδόν όλοι Εβραίοι- είχαν συνωμοτήσει για να δηλητηριάσουν τη Σοβιετική ηγεσία. Είχαν ήδη δολοφονήσει με δηλητήριο τον Αλεξάντερ Σερμπάκοφ και τον Αντρέι Ζντάνοφ, ενεργώντας ως όργανα των Αμερικανικών και Βρετανικών υπηρεσιών και διεθνών Εβραϊκών οργανώσεων.
Ο πατερούλης τα κακάρωσε το 1953, και έτσι οι Εβραίοι γιατροί τη σκαπούλαραν, αλλιώς θα είχαν την τύχη των Πολωνών Αξιωματικών από το χέρι του αγαπημένου εκτελεστή του Στάλιν, του Βασίλι Μπλοχίν. Τα νταραβέρια των κομμουνιστών με τον αντισημιτισμό είναι πολύ παλιά, λοιπόν, παρά τις λεκτικές διακηρύξεις, τότε σε συνεργασία και βίους παράλληλους με τους παλαιοναζί, τώρα αγκαλιά με τους νεοναζί. Οταν υποστηρίζεις τη Χαμάς, τζιχαντιστική φιλοτουρκική οργάνωση αντισημιτών φονιάδων αμάχων, τι είσαι; Αρα είναι ακριβέστατος ο τίτλος του άρθρου που ενόχλησε τον «Ριζοσπάστη»: Κομμούνια και ναζί χορεύουν πάλι αγκαλιά αντισημιτικό βαλς, όπως τότε στην Πολωνία…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
