Ολες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εστιάζουν στην ανατροπή στη σειρά κατάταξης των κομμάτων και στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε συνθήκες πολιτικής θυέλλης εμφανίζεται πλέον ως τρίτος στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, με το ΠΑΣΟΚ να ανεβαίνει στη δεύτερη θέση. Η ανατροπή αυτή έχει, βεβαίως, συγκεκριμένες αιτίες: Καταρχάς τις συνθήκες παρατεταμένης κρίσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες το έχουν εγκαταστήσει αρνητικά στο κέντρο της πολιτικής ατζέντας, και, δεύτερον, την επιθυμία κεντροαριστερών πολιτών να υπάρξει κάποια λύση με κυβερνητική προοπτική απέναντι στην επτάψυχη για την ώρα Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θεωρώ ότι ακριβή εικόνα για τις αλλαγές στους συσχετισμούς μεταξύ των κομμάτων της Κεντροαριστεράς θα έχουμε τον Μάρτιο, όταν θα έχει ηρεμήσει η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Με όποιον τρόπο έχει ηρεμήσει. Ακόμα και με την ολική διάσπαση αυτού του κόμματος. Ο νέος αρχηγός του θα κριθεί στην ησυχία, όχι στην αναταραχή. Ακόμα κι αν αυτή η ησυχία σημαίνει την πολιτική μοναξιά του μέσα σε ένα έρημο κόμμα. Οι αναλυτές έχουμε την τάση να βιαζόμαστε, αλλά αυτό που διακρίνω, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασελάκη με ή χωρίς Αχτσιόγλου -και το ξέρει άριστα και το Μαξίμου αυτό- εξέρχεται από τα τείχη του και απευθύνεται σε νέα αντισυστημικά κοινά, τα οποία βρίσκονται και στο κέντρο και στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Κάτι που έδειξαν λίαν αυξημένα ποσοστά τηλεθέασης της μεταμεσονύκτιας συνέντευξης του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτίμησή μου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει για μερικούς μήνες πολύ άσχημα, πριν αρχίσει να πηγαίνει ξανά στοιχειωδώς καλά. Υπό την έννοια της επαναπροσέγγισης του ποσοστού που έλαβε στις εθνικές εκλογές, όχι κάτι σπουδαίο.
Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν είναι το πρόβλημα της Κεντροδεξιάς: ποιος θα είναι δεύτερος, το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημά της είναι ότι η κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ και η περιστασιακή ή μόνιμη εγκατάσταση του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση έχουν ανοίξει την όρεξη σε όλη την Κεντροαριστερά για πραγματική αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία. Με διευθύνσεις και ονόματα. Με πίεση στο Κοινοβούλιο. Με καταγγελίες για θέματα διαφάνειας. Στην πραγματικότητα, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση αλλάζει τα δεδομένα, καθώς δημιουργεί απόλυτη υποχρέωση στον Νίκο Ανδρουλάκη να αντιπαρατεθεί σφοδρά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οποιους σκελετούς και αν κουβαλάει στην ντουλάπα του από την υπόθεση των υποκλοπών.
Οταν ο λαός σού δίνει αυτά τα ποσοστά, σε βάζει στη θέση του οιονεί αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι βουλευτές σου ελπίζουν να φτάσεις το 20%, δεύτερες σκέψεις δεν μπορείς να κάνεις. Θα συγκρουστείς τόσο σφοδρά με τον ιστορικό σου αντίπαλο όσο συγκρούστηκαν οι αμαξοστοιχίες στα Τέμπη. Εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί, τότε την ίδια στρατηγική θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι… συρμοί. Ειδικά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο φιλοδοξεί να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αναδειχθεί εκ νέου ως η ηγεμονική δύναμη της Αριστεράς και να αποκατασταθεί η πολιτική επετηρίδα της Μεταπολίτευσης.
Θέλει δεν θέλει, ο κύριος Κουτσούμπας θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τους τακτικισμούς και τα αόριστα, και να γίνει συγκεκριμένος στην αντιπολίτευσή του προς τη Νέα Δημοκρατία. Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα της συγκλονιστικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ και της ανακατανομής δυνάμεων μέσα στην Κεντροαριστερά; Απλό: Χωρίς ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο πλέον. Και το νέο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός στην πράξη θα είναι το αντι-Νέα Δημοκρατία μέτωπο. Το οποίο είναι βασικά κεντροαριστερό αλλά έχει και μεγάλες ουρές στα δεξιά. Οπου η Νέα Δημοκρατία με την πολιτική που ακολουθεί είναι κόμμα ανάδελφο. Δεν έχει πραγματικά αδελφό κόμμα. Κάτι τακτικισμούς που έχω διακρίνει στις ψηφοφορίες για τις ανεξάρτητες Αρχές στην Επιτροπή θεσμών και στις ψηφοφορίες για τους εξοπλισμούς στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας δεν ξέρω για πόσο μπορεί να αντέξουν και δεν ξέρω και τι λαϊκό υπόβαθρο έχουν. Τούτων δοθέντων, λοιπόν, προβάλλει στον ορίζοντα με αφορμή τη διάλυση του κόμματος που κρατούσε ζωντανό τον νέο ψαλιδισμένο δικομματισμό ο νέος ορίζοντας.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι αφελής, έχει καταλάβει άριστα τι γίνεται. Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τρομερές παρενέργειες για τη Νέα Δημοκρατία και ας επιχαίρει δημοσίως για αυτήν. Την πρώτη παρενέργεια την αντιλήφθηκε στη Θεσσαλία, στις περιφερειακές εκλογές, όταν ενώθηκαν πάνω από την κάλπη οι βάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και κατανίκησαν τον περιφερειάρχη της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Αγοραστό. Γι’ αυτό σε πρώτη φάση ο πρωθυπουργός ακούει με ανοιχτά αυτιά όσα του λένε ο Μάκης Βορίδης και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης να μη σπάσει τις Περιφέρειες για τις ανάγκες υιοθέτησης νέου εκλογικού συστήματος ευρωεκλογών, καθώς αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά τον κίνδυνο αντισυσπειρώσεων της Κεντροαριστεράς σε πολλές περιοχές της χώρας. Ειδικά στις μονοεδρικές.
Καλό είναι να διατηρηθεί το ισχύον εκλογικό σύστημα με σταυρό σε ενιαία Περιφέρεια, έστω κι αν ο κύριος Μητσοτάκης το έχει αποκηρύξει μετά βδελυγμίας σε δημόσιες τοποθετήσεις του και θα φανεί ανακόλουθος, κάτι που μισεί αφόρητα. Εστω κι αν δεν εκλεγούν οι σημιτικοί υποψήφιοι ευρωβουλευτές που θα εντάξει στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Ο κίνδυνος συσπείρωσης των βάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ απέναντι στους υποψήφιους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι σημαντικότερος από την πολιτική συνέπεια του πρωθυπουργού. Ετσι κι αλλιώς, όπως λέει ένας νόμος της Μαφίας, «δεν υπάρχει τίποτα πιο ασήμαντο από μία υπόσχεση».
Την υπόσχεση αυτή του πρωθυπουργού για νέο εκλογικό σύστημα στις ευρωεκλογές που να δυσκολεύει την εκλογή των celebrities τύπου Γεωργούλη «θα την πάρει ο καιρός», όπως λέγαμε στο Πολεμικό Ναυτικό. Ωστόσο, κατά ψέματα: Οπως έχουμε επισημάνει κι άλλες φορές από αυτήν εδώ τη θέση, οι τεχνητές λύσεις δεν είναι πολιτική. Και δεν σε βγάζουν από τα αδιέξοδα. Απλώς καθυστερούν την εμφάνιση των αδιεξόδων για ένα χρονικό διάστημα. Είτε το κεντροαριστερό μέτωπο εμφανιστεί πολυδιασπασμένο στις ευρωεκλογές είτε εμφανιστεί ενωμένο στις ευρωεκλογές, αργά ή γρήγορα θα εμφανιστεί. Οι δαίμονες του ΣΥΡΙΖΑ μας τελείωσαν. Και ο Κασσελάκης δεν προσφέρεται για δαίμονας με τον τρόπο που μιλάει. Αυτό είναι το νέο πρόβλημα του κυρίου πρωθυπουργού, αυτό είναι το νέο πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας, αυτό είναι και το νέο πρόβλημα της χώρας.
Η εικόνα της νέας Βουλής δεν αντιστοιχεί στη ραγδαίως μεταβαλλόμενη εικόνα της κοινωνίας. Η οποία, σύμφωνα με τις απόρρητες δημοσκοπήσεις που έχει στη διάθεσή του το Μαξίμου, λένε ότι γύρω από τις κεντροδεξιές δυνάμεις συσπειρώνεται το 40% του ελληνικού λαού και γύρω από τις κεντροαριστερές το 60%. Οσοι βιάστηκαν να τελειώσουν τη Μεταπολίτευση και τους συσχετισμούς της θα απογοητευτούν. Η Μεταπολίτευση δυστυχώς είναι ακόμη εδώ. Και η Νέα Δημοκρατία πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτήν από το να νομίζει ότι μπορεί να την υπερβεί με την άκρατη πασοκοποίησή της. Η οποία άλλωστε είχε και γνωστά αποτελέσματα: η πασοκοποίηση και ο υπερβάλλων αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτικός λόγος της, σε σημείο καταχρήσεως , οδηγούν σταδιακά στην πολιτική ανάσταση του ΠΑΣΟΚ, του βασικού αντιπάλου της Νέας Δημοκρατίας μεταπολιτευτικά.
Και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Το σεβόμαστε. Εχει ρίζες στην κοινωνία, ρίζες στο βαθύ κράτος και γνωρίζει να κάνει αντιπολίτευση με επαγγελματισμό. Οχι σαν τους «κατσαπλιάδες» του ΣΥΡΙΖΑ. Θα τους νοσταλγεί αυτούς τους κατσαπλιάδες στο μέλλον η Νέα Δημοκρατία. ΣΥΡΙΖΑ θα λέει και θα κλαίει.
