Παρακολουθείς στην τηλεόραση* την παραδοσιακή οπερέτα όπου τις ελληνόφωνος/η πολιτικός, σε μια έκρηξη πατριδολατρείας, αξιώνει από τους Βρετανούς την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και ταυτόχρονα ψάχνεις το σιρόπι για τη ναυτία διότι αναγουλιάζεις. Από τη μια μεριά έχουν διαλύσει, με κατάπτυστα νομοθετήματα, ό,τι πιο πολύτιμο παραλάβαμε από τους προγόνους μας, την ελληνική γλώσσα, κι από την άλλη θυμούνται το έθνος όταν μηρυκάζουν τα πυροτεχνήματα της Μελίνας Μερκούρη για τα Γλυπτά που έκλεψε ο Έλγιν.
Και αναρωτιέσαι, αφού, τέλος πάντων, έχουν τόση ζέση για τα υλικά μνημεία του πολιτισμού μας, γιατί δεν ζητούν και τα υπόλοιπα που έχουν τσουρνέψει οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι και οι Ιταλοί από την Ελλάδα; Τι είδους… επετειακοί και τοπικού χαρακτήρα λεκτικοί παλικαρισμοί είναι αυτοί στους οποίους επιδίδονται αυτοί που δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα;
Εγραφε η «δημοκρατία» στις 27 Νοεμβρίου: «Οταν οι αρχαιολογικοί μας χώροι είναι ξέφραγα αμπέλια, κάνουν γκράφιτι ακόμα και στον λόφο της Ακρόπολης και σημαντικότατα ευρήματα παραμένουν χωμένα στη γη (παράδειγμα, ο βωμός των 12 θεών στο Θησείο και η βίλα του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου στην περιοχή της Ακρόπολης), δεν μπορεί να γίνει λόγος για υπεράσπιση, συντήρηση και ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού.
[…] Η ελληνολατρεία που περιορίζεται στην ύλη είναι απλό φολκλόρ.
Η ουσία του πολιτισμού μας είναι οι αξίες μας, η Ιστορία μας και η ελληνική γλώσσα – κι αυτή τη γλώσσα το νεοελληνικό κράτος την πετσόκοψε με νομοθετήματα που καταργούσαν την καθαρεύουσα και το πολυτονικό σύστημα γραφής. Και στα δημοτικά σχολεία μας τα παιδιά της πέμπτης δημοτικού μπορούν να μάθουν μια δεύτερη ξένη γλώσσα (γερμανικά ή γαλλικά), αλλά την αρχαία ελληνική όχι. Ούτε καν σαν ξένη γλώσσα. Αυτή είναι η κρατική “ελληνολατρεία”».
* Κι αυτός ο ταλαίπωρος ο Λιάγκας με την πριμάτη-καραμουζάτη φωνή πήγε χθες ν’ ασχοληθεί με ζήτημα πολιτισμού και το μόνο που κατάφερε ήταν ένα γερό «σπατουλάρισμα» του Μητσοτάκη. Κατά τα λοιπά, διαρκώς «μάρμαρα» αποκαλούσε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ο τλήμων. Θα μπορούσε να προκαλεί θυμηδία, αλλά δεν…
