Τον Σεπτέμβριο του 2012 το ΓΕΕΘΑ συντάσσει ένα ενημερωτικό σημείωμα -άγνωστο αν τελικώς απεστάλη, όμως περιγράφει θαυμάσια την εικόνα- προς το τότε υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), στο οποίο, αφού παραθέτει 25 σχετικά προηγηθέντα έγγραφα, περιγράφει μια πραγματικά πονεμένη ιστορία, που αρχίζει τον Δεκέμβριο του 1991 και ζητεί ποια θα είναι η εξέλιξη του θέματος.
Το ΓΕΕΘΑ επανήλθε έξι (!) φορές, αλλά απάντηση δεν πήρε…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ερχόμαστε στις 14 Μαΐου του 2012 (δηλαδή μετά 11 χρόνια και έξι μήνες), οπότε φθάνει στο ΓΕΕΘΑ από το ΥΠΕΚΑ η πολυπόθητη απάντηση, με την οποία το ΥΠΕΚΑ/ΠΑΜ-ΠΣΕΑ γνωρίζει, εν ολίγοις, ότι η προώθηση του ζητήματος χρήζει πολιτικής απόφασης, ΔΕΝ έχει τον πλήρη φάκελο του θέματος, λόγω αποχώρησης στελεχών, ΔΕΝ μπορεί να αναλάβει την υποχρέωση αυτή, αλλά μπορεί να αναλάβει ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ρόλο μεταξύ υπηρεσιών και υπουργείων, εφόσον αποσπαστούν σε αυτή δυο (2) υπάλληλοι. Δηλαδή, μύλος.
Πάντως, στο διάστημα από Ιούνιο έως Δεκέμβριο του 2014 συντάχθηκε ένα σχέδιο νόμου για τα Καταφύγια αλλά κι αυτό παρέμεινε στα συρτάρια. Τούτων δοθέντων, καλό είναι και το μετρό, και ας μην είναι κατάλληλο. Κατά τα άλλα, ο Θεός να βάλει το χέρι Του. Αλλά πού να το πρωτοβάλει κι Αυτός…
