Η σκηνή κάπου στην Αθήνα έξω από μία εκκλησία που εορτάζει. Κάποια στιγμή σταματούν δύο δικυκλιστές της Ομάδας Ζ, αποθέτουν τα κράνη τους και προσέρχονται να προσκυνήσουν την εορτάζουσα αγία. Πέραν των θερμών συγχαρητηρίων των οποίων αξίζουν αυτά τα δύο παιδιά με τη βαθιά χριστιανική πίστη, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεό ώστε να τους φυλάει από κάθε κακοτοπιά -και η δουλειά τους μόνο κακοτοπιές έχει-, διότι αν περιμένουν να τους προστατεύει η ηγεσία τους, τότε σίγουρα την έχουν βάψει.
Φυσικά και δεν περιμένει κάποιος να αποκαλύψω την ώρα, την ημέρα και τον τόπο όπου έλαβε χώρα το γεγονός, διότι κινδυνεύουν τα δύο Ελληνόπουλα να βρεθούν κατηγορούμενοι ότι άφησαν την υπηρεσία τους και ασχολήθηκαν με αλλότρια.
Α, και κάτι ακόμα. Ενώ αποχωρούσαν από τον ιερό ναό, έτρεξε ξωπίσω τους να τους προλάβει ένας επίτροπος για να τους δώσει άρτους, τους οποίους παρέλαβαν με μεγάλη ευλάβεια. Πόσο μας έχουν λείψει αυτές οι εικόνες. Μπράβο, ρε μάγκες Ζητάδες.
