Πώς γίνεται η δίκαιη ανακατανομή του πλούτου; Πάντως όχι με επιδόματα σε ψευτοευπαθείς ή μη, όχι με προεκλογικές ελεημοσύνες και χαρτζιλίκια. Η αληθινή ανακατανομή, που είναι και η μόνη δίκαιη, είναι αυτή που προκύπτει μέσα από την τήρηση των κανόνων της αληθινής ελεύθερης αγοράς, με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας που δημιουργούν οι ίδιες οι ανάγκες της οικονομίας. Θες ποιοτική και ποσοτική παροχή υπηρεσιών ή παραγωγή προϊόντων και δεν βρίσκεις προσωπικό; Πλήρωσε καλές αμοιβές, δώσε κίνητρα, καλές συνθήκες εργασίας. Θα σας δώσω ένα πραγματικό παράδειγμα, μέσα από την αληθινή ζωή. Πριν από χρόνια ήμουν συνυπερασπιστής σε μια σοβαρή υπόθεση, με πελάτες παραδοσιακούς και πολύ επιτυχημένους κλωστοϋφαντουργούς της Βόρειας Ελλάδας.
Ανθρωποι της δουλειάς, όλα τα αδέρφια, από τον πατέρα τους, που είχαν σπουδάσει το αντικείμενο σε Αυστρία και Ελλάδα. Τρία εργοστάσια, που την ίδια ώρα που η κλωστοϋφαντουργία κατέρρεε σε όλη την Ευρώπη που τον τριτοκοσμικό ανταγωνισμό, εκείνα είχαν κέρδη, χάρη στην υψηλή τεχνολογία και στα τεχνικά νήματα που έφτιαχναν. Χρειάστηκε να δω τις καταστάσεις μισθοδοσίας και κυριολεκτικά μου κρέμασε το σαγόνι. Η εταιρία πλήρωνε γενναία τους εργάτες της. Ρώτησα τον έναν από τους αδερφούς. «Καλά, δίνετε τέτοιες αμοιβές;» Η απάντηση ήταν: «Ο δυσαρεστημένος, κακοπληρωμένος εργαζόμενος δεν αποδίδει και σε σκατοψυχάει. Και καλύτερα να πληρώνω έναν ικανό και παραγωγικό άνθρωπο, παρά δύο μαλάκες».
Το αποτέλεσμα, μαζί με μια διαρκή προσωπική σχέση με το προσωπικό, όπου υπήρχε φυσικά διαρκής ιεραρχικός έλεγχος και αξιοκρατία, ήταν υψηλής ποιότητας παραγωγή και πάντα όλοι οι στόχοι στο ακέραιο. Παράλληλα, σπούδασαν παιδιά, αγοράστηκαν αυτοκίνητα, με άτοκα δάνεια της επιχείρησης, σιωπηρώς δε πληρώθηκαν έξοδα θεραπειών και εγχειρήσεων. Μάταια το ΚΚΕ προσπάθησε να οργανώσει σωματείο. Και όταν ο ένας εταίρος υιοθέτησε τα παιδιά του, οι εργαζόμενοι έφτιαξαν μια άτυπη επιτροπή και του πρότειναν όλοι οι εργαζόμενοι να γίνουν ανάδοχοι των παιδιών, να τα βαφτίσουν!
Την πίστη των εργαζομένων στην επιχείρηση τη δημιούργησε αυτή η υγιής αλλά και ευφυής αντίληψη επιχειρηματικότητας κάποιων αληθινών αστών με εθνική και κοινωνική συνείδηση. Και πλουσιότεροι έγιναν, και άντεξαν όταν άλλοι διαλύονταν και ταυτόχρονα έκαναν αληθινή ανακατανομή πλούτου, την οποία κέρδιζαν οι εργαζόμενοι με το σπαθί τους. Ταυτόχρονα όμως αυτή η αντίληψη επιχειρηματικότητας δημιούργησε κάτι ακόμη σπουδαιότερο: συνεισέφερε στην κοινωνική συνοχή και ειρήνη στις τοπικές κοινωνίες. Η εργοδοσία δεν ήταν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, που ήθελαν κακοπληρωμένους Ελληνες, για να αυξήσουν το κέρδος μειώνοντας με το αλυσοπρίονο το κόστος εργασίας, ή να τους φέρουν σκλαβάκια από την Αφρική ή την Ασία για να δουλεύουν κοψοχρονιά ή και σχεδόν τζάμπα.
Φανταστείτε να μειωνόταν η φορολογία, να μειώνονταν οι εργοδοτικές εισφορές, να εφαρμοζόταν ένας οριζόντιος φόρος (flat tax) 15%, ίδιος για φυσικά και νομικά πρόσωπα, με έκπτωση όλων των δαπανών. Δεν θα έμπαινε μόνο όλη η μαύρη οικονομία στην κανονική οικονομία, αλλά οι υγιείς και έξυπνοι επιχειρηματίες θα είχαν ακόμη μεγαλύτερη δυνατότητα να δώσουν καλύτερες αμοιβές, για να προσελκύσουν περισσότερους και ικανότερους εργαζομένους, που θα αποδίδουν περισσότερο και ποιοτικότερα. Φανταστείτε όλα αυτά με παράλληλο κόψιμο των επιδομάτων, που αποτελούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, «εκπαίδευση» στο ραχάτι και στη γραψαρχιδίαση. «Ναι» στον τυφλό, στον παραπληγικό, οι υπόλοιποι, οι υγιείς, θα δώσουμε επίδομα.
Στον υγιή κοπρίτη γιατί να δώσουμε επιδόματα, μόνο και μόνο γιατί ανήκει στην τάδε φυλή, ενώ παράλληλα κάνει καριέρα στο έγκλημα; Ούτε σεντ. Φανταστείτε όλα τα προηγούμενα και ταυτόχρονα α) να κλείσουμε τις πανεπιστημιακές σχολές που παράγουν ημιαγράμματους υποψήφιους ανέργους, με ειδικότητες για τον γάιδαρο καβάλα, που για να βρουν δουλειά θα έπρεπε να έχουμε τον πληθυσμό των ΗΠΑ, και β) να αναβαθμίσουμε την τεχνική και επαγγελματική Παιδεία, να παράγουμε εκπαιδευμένους υδραυλικούς, ξυλουργούς, σιδεράδες, χτίστες, αγρότες, που θα μάθουν να χρησιμοποιούν σύγχρονη τεχνολογία, που θα περάσει στην κουλτούρα εργασίας τους πως είναι ΤΙΜΗ η τέχνη, να δουλεύεις με τα χέρια σου, που είναι και αποδοτικό σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Ετσι μπορούμε να φτιάξουμε την οικονομία, να έχουμε κοινωνική συνοχή και για όποιες δουλειές, παρ’ όλα αυτά, δεν βρίσκουμε προσωπικό, να φέρουμε ΟΧΙ ασύμβατους με μας και ενίοτε εχθρούς μας, αλλά ανθρώπους συμβατούς, νομιμόφρονες, αφομοιώσιμους, που θα μας σεβαστούν και, όταν τελειώσει το συμβόλαιό τους, θα γυρίσουν στην πατρίδα τους, ικανοποιημένοι οικονομικά.
*Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
