Τελικά τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι συμπτωματικό. Την παραμονή της εκτρωματικής ευρωπαϊκής «διευθέτησης» για τους λαθρομετανάστες, που κάποιοι είχαν το θράσος να ονομάσουν «ιστορική συμφωνία», το ελληνικό Κοινοβούλιο και η γαλλική Εθνοσυνέλευση νομοθέτησαν για το ίδιο ζήτημα. Σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση όμως.
Στην Ελλάδα μια «φιλελέφτ» κυβέρνηση που υπηρετεί την ατζέντα του εθνομηδενισμού, με αυτοαναιρούμενους υπουργούς φασουλήδες, έφερε προς ψήφιση μια τροπολογία της άγριας νύχτας για να νομιμοποιήσει άγνωστο αριθμό «αόρατων» εισβολέων που μπήκαν στη χώρα παράνομα, αλλά δεν τόλμησαν να υποβάλουν αίτηση ασύλου και να καταγραφούν. Αυτά τα «φαντάσματα» μπορούν τώρα ελεύθερα να πάρουν άδεια παραμονής, αρκεί να προσκομίσουν μια αίτηση εργοδότη ότι τάχα μου τους χρειάζεται…
Στη Γαλλία, αντίθετα, μία επίσης νεοταξική κυβέρνηση, υπό την αβάστακτη πίεση της πατριωτικής Δεξιάς, αναγκάστηκε να νομοθετήσει για τον περιορισμό των δικαιωμάτων και των προνομίων ακόμη και όσων μεταναστών διαθέτουν νόμιμη άδεια παραμονής, στερώντας τους τα κίνητρα για να συνεχίσουν τις παρασιτικές δραστηριότητες σε γαλλικό έδαφος και δείχνοντάς τους την πόρτα της εξόδου.
Το αρχικό νομοθέτημα ήταν πολύ πιο ευνοϊκό για τους νόμιμους μετανάστες χωρίς γαλλική υπηκοότητα, αλλά άλλαξε στην πορεία με πρωτοβουλία του ίδιου του Εμανουέλ Μακρόν, που κατάλαβε ότι αν δεν πάρει άμεσα μέτρα κατά της ισλαμοποίησης, εξασφαλίζει έναν θριαμβευτικό εκλογικό περίπατο της Μαρίν Λεπέν. Βουλευτές και υπουργοί του κόμματός του που δυσαρεστήθηκαν με την προεδρική «δεξιά πιρουέτα» καταψήφισαν το νομοσχέδιο και εκδήλωσαν την πρόθεση να παραιτηθούν. Προφανώς επειδή οι Γάλλοι κοινοβουλευτικοί δεν είναι… φασουλήδες.
Στην Ελλάδα, για κάθε ενδεχόμενο, επιβλήθηκε κομματική πειθαρχία και με την εξαίρεση ενός άρτι αφυπνισθέντος πρώην πρωθυπουργού οι βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης συντάχθηκαν σύσσωμοι υπέρ μιας καταφανώς αντεθνικής ρύθμισης. Ολως περιέργως(ή μήπως όχι;) αυτά τα ωραία έγιναν παραμονή της ανακοίνωσης της ευρωπαϊκής «ιστορικής συμφωνίας για τη μετανάστευση και το άσυλο» που συνομολόγησαν κάποιοι άλλοι επαγγελματίες της υποκριτικής με έδρα τις Βρυξέλλες.
Το σύμφωνο αυτό, που μαγειρεύεται από το 2020 και προωθείται προς τελική έγκριση πριν από τις ευρωεκλογές, αποτελεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό όνειδος. Πρώτα και κύρια γιατί νομιμοποιεί το δουλεμπόριο από την πίσω πόρτα, επιτρέποντας στις πλούσιες χώρες του Βορρά να «εξαγοράζουν» έναντι ευτελούς ποσού την «αλληλεγγύη» προς τους φτωχούς συγγενείς του Νότου, οι οποίοι σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος της λαθρομετανάστευσης.
Το σχέδιο υποτιθέμενης θωράκισης της Ευρώπης απέναντι στους παράνομους Αφροασιάτες εισβολείς αποτελεί ακόμη μία ιδιοτελή σύλληψη των Γερμανών και των δορυφόρων τους, που δεν έχει καμία σχέση με την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων. Αποσκοπεί απλώς στη «ρύθμιση κατανομής» των λαθραίων εντός των ευρωπαϊκών συνόρων, προσφέροντας τη δυνατότητα στους ισχυρούς να… πληρώνουν για να αποφεύγουν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες, τους οποίους θα φορτώνονται οι χρήσιμοι ηλίθιοι της παρέας, με προεξάρχουσα την Ελλάδα!
Το αντίτιμο, όπως ανέφερα, είναι ευτελές. Είκοσι χιλιάρικα ανά κεφάλι, με ανώτατο πλαφόν υποψηφίων προς μετεγκατάσταση μόλις 30.000 ετησίως. Αγνόησαν δηλαδή οι φωστήρες των Βρυξελλών και τα πραγματικά δεδομένα. Οτι έχουμε ξαναγυρίσει πίσω στο 2015 και το πρόβλημα έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με τους αιτούντες άσυλο (όχι τους «αόρατους», ο πραγματικός αριθμός των οποίων είναι άγνωστος) να έχουν ξεπεράσει το 1.000.000, μονάχα τη χρονιά που μας πέρασε!
Το μέτρο για 30.000 είναι ασπιρίνη και μάλιστα ληγμένη! Οι πλούσιοι και ισχυροί θα μπορούν να παζαρέψουν αν θα δεχτούν -στο όνομα της αλληλεγγύης πάντα- ένα απειροελάχιστο υποσύνολο των λαθραίων που μπουκάρουν καθημερινά από τις «πύλες» του ευρωπαϊκού Νότου.
Το κύριο βάρος των μεταναστευτικών ροών δέχονται σήμερα η Ελλάδα, η Ιταλία και κατά δεύτερο λόγο η Ισπανία. Αν υποθέσουμε ότι, με βάση τη νέα ρύθμιση, η χώρα μας εκφράσει τη βούληση να «ξεφορτωθεί» 10.000-15.000 από τους απρόσκλητους μουσαφιραίους σε ετήσια βάση (για αυτό το αστείο νούμερο μιλάμε), οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μπορούν να εξαγοράσουν την υποχρέωσή τους να τους φιλοξενήσουν με περίπου 250.000.000 ευρώ και να μη δεχτούν ούτε μία μετεγκατάσταση.
Η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να δεχτεί αυτό το ασήμαντο ποσό και να κρατήσει κι αυτούς τους μετανάστες στο έδαφός της. Και φυσικά τα χρήματα δεν θα επιστραφούν στον Ελληνα φορολογούμενο. Θα μοιραστούν στις ΜΚΟ και σε όλους τους άλλους καλοθελητές που θα αναλάβουν να τους θρέψουν, να τους επιμορφώσουν και να τους… χαρτζιλικώσουν με επιδόματα!
Αυτή, λοιπόν, την τρισάθλια συναλλαγή που θυμίζει… υιοθεσία ιθαγενών του Αμαζονίου εκ του μακρόθεν έφτασε η Ευρώπη να βαφτίσει «ρύθμιση του Μεταναστευτικού». Χωρίς καμία πρόνοια για προστασία των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων, χωρίς ουσιαστική θωράκιση των χωρών πρώτης υποδοχής και χωρίς καμία εγγύηση για απέλαση και επαναπατρισμό των μη δικαιούμενων άσυλο στις χώρες προέλευσής τους. Αυτούς τους τελευταίους θα αναλάβει να τους νομιμοποιήσει ο Γεωργιάδης για να μαζεύουν ελιές στην Καλαμάτα και φράουλες στη Μανωλάδα…
Και το ωραίο είναι πως αντί η Ελλάδα να διαμαρτύρεται για τον προφανή εμπαιγμό και την οριστική μετατροπή της σε απέραντο γκέτο αλλόθρησκων Αφροασιατών, χαίρεται και πανηγυρίζει! Επειδή οι νέες διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου θα γίνουν πιο γρήγορες κι έτσι θα αποσυμφορηθούν τα κέντρα υποδοχής στα νησιά και στη μεθόριο. Θα μεταφέρονται δηλαδή πιο γρήγορα οι λαθραίοι στην ενδοχώρα για να υπάρχει… δικαιότερη κατανομή απ’ άκρη σ’ άκρη στην επικράτεια. Κάθε πόλη και χωριό θα έχει σε απόσταση αναπνοής το δικό της… hot spot.
Μιλάμε για συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας. Εφτασε ο Καιρίδης να καρπωθεί εύσημα για μια γενικόλογη αναφορά στο «ιστορικό σύμφωνο» που προβλέπει μέτρα ανάσχεσης της «εργαλειοποίησης» της μετανάστευσης από τρίτες χώρες. Μόνο που αυτό δεν προστέθηκε χάρη σε ελληνικές αιτιάσεις προκειμένου να αποφευχθεί μία νέα κρίση, όπως εκείνη του Εβρου το 2020.
Η αναφορά, όπως αποκαλύπτει το έγκυρο Euronews, μπήκε κατ’ απαίτηση της Πολωνίας και των σκανδιναβικών χωρών, με αφορμή την υποτιθέμενη προσπάθεια της Λευκορωσίας να σπρώξει στο έδαφος τους μετανάστες ως αντίποινο για τις διεθνείς κυρώσεις που της είχαν επιβληθεί. Η Ελλάδα δεν τόλμησε να κατονομάσει ως βασικό εμπνευστή της εργαλειοποίησης την Τουρκία του Ερντογάν, γιατί θα χαλούσε η ατμόσφαιρα των… επικύψεων.
Η ίδια ακριβώς ατμόσφαιρα δουλικότητας και επικύψεων που διακρίνει και τις σχέσεις μας με τον ευρωγερμανικό παράγοντα, αυτόν που επιμελώς φροντίζει να καταστήσει τη χώρα μας χαβούζα τριτοκοσμικού «εργατικού δυναμικού»…
