H απόγνωση ενός αναγνώστη, σε επιστολή που λάβαμε πριν από περίπου δύο χρόνια, τα έλεγε όλα. «Μα, τι εφημερίδα είναι, επιτέλους, αυτή η “δημοκρατία”;» αναρωτιόταν. Στο σημείωμά του είχε κυκλώσει τρεις τίτλους από το πρωτοσέλιδό μας. Στους δύο επικρίναμε την τότε κυβέρνηση και στον τρίτο την επαινούσαμε. Άλλοι εκπλήσσονται, διότι, ενώ υποστηρίζουμε δεξιές θέσεις, ασκούμε σκληρή κριτική στη σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. Το σύνηθες ερώτημα είναι «με ποιον είστε εσείς, τελοσπάντων;».
- Από τον Δημήτρη Ριζούλη*
Οι παραπάνω απορίες αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τη συνταγή επιτυχίας της «δημοκρατίας», που συμπληρώνει 9 χρόνια ζωής. Κανένας δεν μπορεί να τη βάλει σε καλούπι, ούτε να τη θεωρήσει δεδομένη. Είναι διαφορετική, αντισυστημική και απρόβλεπτη! Με λίγα λόγια, είναι… εφημερίδα!
Κι όμως! Η «δημοκρατία» έχει σαφή ταυτότητα, ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, σταθερές θέσεις, πολύ συγκεκριμένη αντίληψη των πραγμάτων και τόλμη να πάει κόντρα στο ρεύμα. Η λογική μας είναι απλή, αλλά δύσκολο ορισμένες φορές να γίνει αντιληπτή, έτσι όπως κατάντησε στην εποχή μας ο Τύπος. Όποιος υποστηρίζει ή υπηρετεί τις θέσεις που ασπαζόμαστε, το καλό του λαού και της πατρίδας, έχει την πλήρη αποδοχή μας. Αντίθετα, όποιος τις μάχεται υπηρετεί συμφέροντα ή ξένες δυνάμεις, βρίσκεται απέναντί μας. Καθαρά και ξάστερα! Χωρίς αστερίσκους.
Αυτή η αντίληψη ξεπερνά τα κομματικά στεγανά, γι’ αυτό προκαλεί απορίες. Οι Ελληνες εκπαιδεύτηκαν εδώ και δεκαετίες να κατατάσσουν τα μέσα ενημέρωσης με βάση τα συμφέροντα που υπηρετούν. Οι περισσότεροι θεωρούν αδιανόητο μια δεξιά εφημερίδα να υποστηρίξει αριστερό πολιτικό, επειδή είπε κάτι σωστό. Θυμάμαι ακόμα την κατάπληξη που δημιούργησε το «εύγε» στον Νίκο Φίλη, όταν πρότεινε τη δημιουργία υπουργείου Οικογένειας. Και αναφέρομαι ειδικά στον συγκεκριμένο πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο από αυτές τις σελίδες έχουμε περάσει «γενεές δεκατέσσερις» για τις ιδεοληψίες του και τον πόλεμο που άνοιξε με την Εκκλησία. Εμείς θεωρούμε ότι πράξαμε το αυτονόητο. Αυτή δεν είναι η δουλειά των δημοσιογράφων; Να αναδεικνύουν τις ειδήσεις και να κρίνουν έντιμα (με βάση τις αρχές που πρεσβεύουν) τους πάντες;
Γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτός ο απλός γενικός κανόνας, που θα έπρεπε να ισχύει για όλα τα μέσα ενημέρωσης, δεν είναι πάντα κατανοητός. Το αναγνωστικό κοινό δεν φταίει. Έχει «δηλητηριαστεί» από τα παιχνίδια της διαπλοκής στα media και θεωρεί ότι οι εφημερίδες οφείλουν να είναι στρατευμένες. «Όπλα» στα χέρια κάθε κόμματος, αλλά δημοσιογραφικά ευνουχισμένες. Να κάνουν το μαύρο άσπρο, αν χρειαστεί, για να υπηρετούν τον αρχηγό και τους εκλογικούς στόχους.
Αυτή την κατεστημένη αντίληψη «σπάει» διαρκώς η «δημοκρατία». Ίσως γι’ αυτό δεν είναι αρεστή στις ηγεσίες και στους κάθε λογής «ισχυρούς». Έπειτα από 9 χρόνια, η ταυτότητά της είναι πλέον ευδιάκριτη σε κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη. Ακόμα και οι υπόλοιποι, όμως, που την κοιτάζουν με απορία ή καχυποψία, παραδέχονται ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα εφημερίδα της εποχής μας. Η μοναδική που δεν ξέρεις από την προηγούμενη ημέρα τι θα γράψει την επόμενη…
Η «δημοκρατία» γεννήθηκε μέσα στη μαύρη εποχή του Μνημονίου. Στη διάρκεια όλων των χρόνων της υποδούλωσης στην τρόικα, έδωσε σκληρή μάχη υποστηρίζοντας από την πρώτη ημέρα έκδοσής της ότι τα Μνημόνια είναι η λάθος συνταγή. Όταν, συντονισμένα, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης υποστήριζαν ότι η άγρια φτωχοποίηση των Ελλήνων ήταν μονόδρομος (επειδή, όπως μας έλεγαν, «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας»), η «δημοκρατία» φώναζε για τα εγκλήματα των δανειστών -και κυρίως της Γερμανίας- εις βάρος της πατρίδας μας. Μόνοι μας, κόντρα σε όσους προσπαθούσαν να μας κατατάξουν στους γραφικούς, δώσαμε τη μάχη της ενημέρωσης. Σήμερα έχουμε επιβεβαιωθεί πανηγυρικά. Ακόμα και οι τροϊκανοί ομολογούν τα κραυγαλέα λάθη τους, τις αδικίες και την τιμωρητική τους πολιτική.
Η εποχή, όμως, άλλαξε. Τα Μνημόνια δεν είναι πια το πρώτο θέμα της επικαιρότητας. Δημοσιογράφοι που υπηρετούσαν με πάθος τα συμφέροντα της τρόικας έγιναν βουλευτές, άλλοι συστημικοί προπαγανδιστές, αντί να κρύβονται, επιβραβεύονται, κόμματα εξαφανίστηκαν, άλλα έχασαν την εξουσία. Ήρθαν ξανά τα πάνω κάτω, όμως η «δημοκρατία» συνέχισε να υποστηρίζει όσα έλεγε από την πρώτη ημέρα της. Συνεπής, αδούλωτη, μαχητική. Ισχυρή, χάρη στους χιλιάδες αναγνώστες της που τη στηρίζουν φανατικά. Σε ένα περιβάλλον ακόμα πιο δύσκολο, απέναντι σε όλους και σε όλα, έχοντας να αντιμετωπίσει αποκλεισμούς, μονοπώλια, πάμπλουτους και πανίσχυρους εχθρούς, κυβερνητική αδιαφορία (κάθε άλλο παρά αθώα) και απόπειρες οικονομικού στραγγαλισμού.
Αγαπητοί φίλοι,
Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα και σε αυτή τη μεταμνημονιακή εποχή, που έχει διαφορετικά διακυβεύματα και απαιτεί άλλους δημοσιογραφικούς αγώνες. Δεν ξέρω αν θα δικαιωθούμε και πάλι (όπως έγινε με τα Μνημόνια), διαβεβαιώνω όμως τους πάντες ότι όλες τις μάχες θα τις δώσουμε στο πλαίσιο των αρχών και των αξιών που πρεσβεύουμε. Λέμε καθημερινά τη δική μας αλήθεια, όπως την πιστεύουμε, καθαρά και αδέσμευτα. Πάνω από πρόσωπα και κόμματα βάζουμε την πατρίδα και τον απλό Ελληνα πολίτη.
Αυτή είναι η «δημοκρατία».
*Διευθυντής της «δημοκρατίας» και της «κυριακάτικης δημοκρατίας»
Δείτε επίσης: Ο πραγματικός ρόλος του Τύπου και η «δημοκρατία»
