Οταν υπογράφηκε η Διακήρυξη των Αθηνών μεταξύ του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, η εφημερίδα μας επισήμανε ότι στην ουσία υπογράφηκε η «Μαδρίτη 2».
Η «Μαδρίτη 1» υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1997 στην ισπανική πρωτεύουσα, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, μεταξύ του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του Τούρκου πρωθυπουργού Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Το κείμενό της, όπως αποκάλυψε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον Αλέξη Παπαχελά, το έγραψαν τότε με τα ίδια τους τα χέρια οι ΗΠΑ και απλώς οι δύο πρωθυπουργοί έθεσαν τις υπογραφές τους κάτω από αυτό. Με το κείμενο εκείνο η Ελλάς αναγνώρισε πρώτη φορά μετά τα Ιμια «ζωτικά νόμιμα συμφέροντα κι άλλα ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», που συνδέονται ευθέως «με την κυριαρχία της και με την ασφάλειά της». Το κείμενο της Διακήρυξης των Αθηνών στα δύο τελευταία του σημεία μοιάζει ως προέκταση εκείνου του κειμένου.
Αλλο όμως να το διαβάζουμε, να το αντιπαραβάλλουμε και να καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα εμείς κι άλλο να το προβάλλουν πλέον ανοιχτά και ξάστερα οι Τούρκοι αξιωματούχοι στις επαφές τους με Ελληνες αξιωματούχους, νυν και τέως, στην Αθήνα! Η φράση τους, όπως μας μεταφέρθηκε, είναι απολύτως συγκεκριμένη: «Η Διακήρυξη των Αθηνών είναι μετεξέλιξη της Συμφωνίας της Μαδρίτης!» Verbatim. Τι σημαίνει μετεξέλιξη θα το δούμε και θα το διαπιστώσουμε στον πολιτικό διάλογο που θα αρχίσει την άνοιξη μεταξύ των δύο χωρών. Ηδη λαμβάνουμε μία γεύση. Ο πρωθυπουργός σε όλες του τις τελευταίες παρεμβάσεις μιλάει για την «κύρια διαφορά» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που είναι η ΑΟΖ και οι θαλάσσιες ζώνες, υπαινισσόμενος ότι υπάρχουν κι άλλες διαφορές, δευτερεύουσες.
Η Τουρκία, θεωρώντας ότι η Διακήρυξη των Αθηνών εκτός από το Αιγαίο επεκτείνεται πλέον και στη Μεσόγειο, όπου έχει νομικά νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και άλλα ενδιαφέροντα, κινείται συστηματικά. Τόσο στη Λιβύη, όπου συνήψε συμμαχία με τη Μάλτα με το καθεστώς της Τρίπολης για εξορύξεις ενέργειας (θέτοντας σε εφαρμογή το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο η Αθήνα έπαψε να αμφισβητεί δημοσίως), όσο και στην Κύπρο, όπου με παρέμβαση των Αθηνών απομακρύνθηκε ο υπουργός Αμυνας Μιχάλης Γιωργάλλας, που προωθούσε την ιδέα του ενιαίου αμυντικού χώρου, και βεβαίως της κοινής ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Αυτή ενταφιάστηκε. Οριστικά.
Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης τον ενημέρωσε για την αντικατάστασή του μόλις 2 λεπτά πριν από την ανακοίνωσή της και χωρίς να του εξηγήσει ποτέ τους λόγους συνιστά από μόνο του την ομολογία της ενοχής του. Το πώς θα εξελιχθεί πια η υπόθεση αυτή μπορεί κανείς να το διαπιστώσει και από την επικοινωνιακή διαχείριση που κάνει η κυβέρνηση στην υπόθεση του γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών. Κάθε διαφορετική φωνή θα απομονωθεί όταν θα έρθει λύση. Κάθε λογικός θα εμφανιστεί ως τρελός υπανάπτυκτος και πολεμοχαρής που δεν θέλει την ειρήνη. Το manual είναι μπροστά μας. Ξέρουμε τι μας περιμένει, αλλά θα κάνουμε το χρέος μας.
Εμείς καταθέτουμε σήμερα την πληροφορία για το τι λένε πλέον οι Τούρκοι και πώς χαρακτηρίζουν τη Διακήρυξη των Αθηνών και θα επανέλθουμε με νεότερες πληροφορίες που έχουν τεθεί υπόψη μας, αφού τις διασταυρώσουμε. Για την ώρα παραθέτουμε τα δύο κείμενα κατά την παραβολή. Για να δείτε τις προφανείς ομοιότητες. Για να διαπιστώσετε ότι και τότε οι Τούρκοι δεσμεύονταν στο Διεθνές Δίκαιο, όχι μόνο τώρα, όπως μας προπαγάνδιζαν μετά την υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών, αλλά ο χρόνος έδειξε πού γράφουν το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Και για να αναλογισθείτε ποιοι πιθανώς τα έγραψαν και ποιοι απλώς το υπέγραψαν.
Το πρώτο είναι η Μαδρίτη, το δεύτερο είναι η Αθήνα. Με τις υγείες μας.
Μαδρίτη: «Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν την προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις που θα βασίζονται σε:
Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
Σεβασμό των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης, και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».
Αθήνα: «OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.
OP3. Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
