Οι συγκλονιστικές εξελίξεις με το πόρισμα της Αρχής Ξεπλύματος Χρήματος για την Κοινωνική Κουζίνα του Κεραμεικού, η οποία ήταν, ως φαίνεται, μια επικερδής επιχείρηση και όχι οργάνωση κοινωνικής αλληλεγγύης, μας θέτουν πάλι ενώπιον ενός κρίσιμου, πλην δυσάρεστου, ερωτήματος: Πόσο ειλικρινές και πόσο αυθεντικό είναι το εμπόριο ανθρωπισμού στην πατρίδα μας;
Ποιοι κρύβονται πίσω από αυτές τις περιβόητες μη κυβερνητικές οργανώσεις που γοητεύουν τους πολιτικούς και τους ωθούν να τρέχουν από πίσω τους για μία φωτογραφία; Ποιες είναι οι ευθύνες του αρμόδιου υπουργείου Πρόνοιας, το οποίο, αν δεν τις χρηματοδοτεί, τις παρακολουθεί απαθώς να μετατρέπουν φτωχούς ανθρώπους σε αρκούδες, δόλωμα για τα κανάλια, για να επιτυγχάνεται ο πλουτισμός τους;
Το πόρισμα της Αρχής του εισαγγελέα Βουρλιώτη υποστηρίζει ότι αυτή η μη κυβερνητική οργάνωση λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση από τις αρχές του 2020. Κι όμως κανείς δεν έκανε μια στοιχειώδη έρευνα για το ποιόν του επικεφαλής της και τον πρότερο βίο του προκειμένου να προστατευτεί πριν αρχίσει να φωτογραφίζεται μαζί του.
Σήμερα αυτός ο άνθρωπος κατηγορείται ότι έπαιζε τις δωρεές σε στοιχήματα. Και ότι στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσε τον ανώτατο άρχοντα, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και προέδρους κομμάτων προκειμένου να είναι πειστικός όταν ζητά δωρεές και χρήματα από επιχειρηματίες και απλούς πολίτες. Ειλικρινά διερωτώμαι: Δεν αισθάνεται γελοία η Πρόεδρος της Δημοκρατίας βλέποντας τον εαυτό της φωτογραφημένο με τον συγκεκριμένο τύπο; Δεν αισθάνεται εξαπατημένη που στην αγωνία της να εμφανιστεί ως η προοδευτική πρόεδρος των αστέγων και των πεινασμένων έφτασε να αποφασίσει να του απονείμει και τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος;
Θέλω να θυμίσω ότι τα ίδια έχουν παρατηρηθεί με το εμπόριο ανθρωπισμού από διάφορες οργανώσεις, ελληνικές και ξένες, οι οποίες είχαν μετατρέψει τη δίψα των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή και μετανάστευση σε μία τεράστια κερδοσκοπική επιχείρηση άντλησης κεφαλαίων από κοινοτικές και άλλες ευρωπαϊκές πηγές.
Θέλω να θυμίσω ότι πίσω από αυτό το εμπόριο ανθρωπισμού κρύβονταν ακόμα και ύποπτες κινήσεις εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων με στόχο την έκθεση της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς, το παράδειγμα της Μαρίας του Εβρου είναι χαρακτηριστικό. Θέλω να θυμίσω ότι πολιτικοί που παρίσταναν στην Ελλάδα τους αριστερούς του ανθρωπισμού και διαδήλωναν υπέρ των ανοικτών συνόρων αξιοποίησαν τις ακίνητες περιουσίες τους για να τις νοικιάζουν σε παράνομους μετανάστες με σκοπό το ίδιον περιουσιακό όφελος.
Γύρω λοιπόν από τη στέγη και τους αστέγους, γύρω από τη σίτιση και από τους πεινασμένους, γύρω από τη μετανάστευση και από τους αδικημένους, γύρω από τα ασυνόδευτα κι από τις τύχες τους στήνεται ένας τρελός χορός εκατομμυρίων από ανθρώπους οι οποίοι διεκδικούν και κερδίζουν μέχρι και παράσημα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα οποία μοιράζονται από την Πρόεδρο σαν τα… στραγάλια.
Η συμπεριφορά τους, η ανώτατη μορφή χυδαιότητας. Γι’ αυτό στο μέλλον, χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε υγιείς πρωτοβουλίες, θα πρέπει να είμαστε κουμπωμένοι διπλά και τριπλά όταν εμφανίζονται μπροστά μας από το πουθενά οι καλοί Σαμαρείτες.
Ο κόσμος δυστυχώς δεν είναι πλασμένος από αγγέλους. Η εμπορευματοποίηση του πόνου είναι δυστυχώς ίδιον των ημερών μας. Κάποιοι βγάζουν χρυσά μεροκάματα με την απελπισία των άλλων. Να προσέχουμε.
Και κάτι τελευταίο: Ο εισαγγελέας Βουρλιώτης και οι συνεργάτες του φαίνεται πως κάνουν άριστη δουλειά και εκπληρώνουν ευόρκως την αποστολή τους. Το τι θα κάνει η Πολιτεία με την ανανέωση της θητείας του είναι δικό της θέμα. Το τι θα γίνει όμως με τα πορίσματά του είναι θέμα όλων.
Γιατί παρατηρούμε πως, κάθε φορά που η Αρχή πέφτει πάνω σε μεγάλο ψάρι που έχει διάφορους προστάτες πολιτικούς ή επιχειρηματικούς, τότε άλλοι θεσμοί της δικαιοσύνης παρεμβαίνουν με θρασύτητα για να εξουδετερώσουν τα πορίσματα της Αρχής. Ενώ οι καταγγελλόμενοι, αντί να σιωπούν και να προσπαθούν να αποδείξουν την αθωότητά τους, βγάζουν γλώσσα και απειλούν. Κάτι έχουμε υπόψη μας.
