Το «κανόνι» που έσκασε με τον Κώστα Πολυχρονόπουλο και τα -χρυσοπληρωμένα από την κοινωνία- μακαρόνια μπλουμ που σέρβιρε στους αναξιοπαθούντες προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις στην κοινωνία. Μία από τις βασικές σκέψεις που γεννήθηκαν στους νόες των παρατηρητών είναι πως ο αριστερισμός (είτε αυθεντικός είτε προσποιητός) αποτελεί εξαιρετικό επαγγελματικό προσανατολισμό.
Αφήνεις ένα μούσι, φωτογραφίζεσαι με μετανάστες, μοιράζεις συσσίτια στις πλατείες, παραχωρείς συνεντεύξεις σε έντυπα του «χώρου», σε εφημερίδες, περιοδικά, στο διαδίκτυο, σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, κι ύστερα σου φιλοτεχνούν το πορτρέτο σου ως «καλού ανθρώπου», σε συγχαίρουν, σε χρηματοδοτούν και σε τιμούν. Θες τίποτε άλλο; Οχι, ασφαλώς. Και πάνω απ’ όλα δεν θέλεις μπλεξίματα με γραφειοκρατίες. Να, μωρέ, να κρατάς αποδείξεις, τιμολόγια και να δικαιολογείς κάθε σεντ απ’ όσα παίρνεις από τα κορόιδα.
Η δεύτερη σκέψη που κάνουν αρκετοί είναι περισσότερο απορία παρά απάντηση ή κατάφαση σε κάτι που γνωστοποιήθηκε: για ποιον λόγο, άραγε, χρειαζόμαστε μεσάζοντες για να πράξουμε το καλό; Γιατί πρέπει να έρθει σε εμάς κάποιος που μαζεύει χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης για τους πενόμενους ή τους χειμαζόμενους από μια φυσική καταστροφή κι έναν πόλεμο; Γιατί δεν αναζητούμε εμείς οι ίδιοι, στη γειτονιά μας, στο άμεσο περιβάλλον μας, κάποιους που χρειάζονται βοήθεια και να την προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι, να ενημερωθούμε για αυτά τα πρόσωπα και τις συνθήκες διαβίωσής τους, να σχετιστούμε; Γιατί φοβόμαστε την επικοινωνία;
Να δώσουμε εμείς ό,τι μπορούμε σε όσους τα χρειάζονται. Να μη χρησιμοποιούμε μεσάζοντες, που ενδέχεται όχι απλώς να βάλουν το δάχτυλο στο βάζο με το «μέλι», αλλά ολόκληρη τη χερούκλα τους.
Μπορεί, ωστόσο, να επιθυμούμε να κάνουμε το καλό, να το ρίξουμε στον γιαλό και να μείνουμε ανώνυμοι – κάτι που επιτάσσει άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός με τα ακόλουθα: «Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Στ΄ 3-4). Και γι’ αυτό υπάρχει λύση, δίπλα μας.
Η Εκκλησία – ένας θεσμός που ιδρύθηκε από τον Κύριο, δοκιμάζεται από τον χρόνο εδώ και δύο χιλιετίες και βρίσκεται αδιάκοπα στο πλευρό της πατρίδας και του λαού.
