Οι αρχάνθρωποι του παλαιοκομματισμού συνήθως ανήκουν σε πολυμελείς οικογένειες και αλληλοϋποστηρίζονται σαν τα σμήνη των σφηκών που επιτίθενται σε ανυποψίαστους στόχους. Εκφράζονται γλυκανάλατα και ο λογαριασμός που στέλνουν στη χώρα είναι ξιδάτος. Μιλούν διαρκώς για την ελευθερία και λατρεύουν να τη στερούν από τους άλλους. Μπορεί να σε κλειδαμπαρώσουν σπίτι σου για καμιά διετία επικαλούμενοι φόβους για την υγεία σου και την ίδια στιγμή να τριγυρνούν, όπως ο νυν φύλαρχος Κυριάκος, ανέμελοι, κάνοντας ποδηλατάδες στην Πάρνηθα και κορονοτσιμπούσια στους Φούρνους Ικαρίας.
Η λέξη «ελευθερία» τούς ασκεί έντονη γοητεία και τη χρησιμοποιούν, μαζί με την «επιχειρηματικότητα», σχεδόν σε κάθε δημόσια παρέμβασή τους σχετική με την οικονομία. Βέβαια, αυτά μένουν στα λόγια, διότι στα έργα προτιμούν τη σιγουριά του Δημοσίου, το οποίο έχουν αλαλιάσει. Ο ένας πρωθυπουργός και βουλευτής, η άλλη βουλευτίνα, πρώην υπουργίνα και πρώην δημαρχέσσα, ο παράλλος δήμαρχος και δεν συμμαζεύεται.
Τα αποτελέσματά τους στη διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων είναι ορατά σαν την αβυσσαλέα οπή του χρέους της Ελλάδας, που επί των ημερών τους μεγαλώνει και μεγαλώνει και μεγαλώνει… Τα 400 δισ. ευρώ πέρασε, το καμάρι μας. Κι η μέριμνά τους για τον λαό, άλλο πράγμα. Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει. Αυξάνονται τα είδη διατροφής 200% και έπειτα από καμιά διετία μπαίνει καρτελάκι στα σούπερ μάρκετ με μόνιμη μείωση τιμής 5%. Κι αυτό το θεωρούν επιτυχία!
Οι αρχάνθρωποι του παλαιοκομματισμού διακρίνονται και για μια εξαιρετικά παράδοξη αντιμετώπιση των ανταγωνιστών τους στην τροφική αλυσίδα. Τους παρουσιάζουν σαν το απόλυτο κακό μέχρι να συγκυβερνήσουν μ’ αυτούς ή, τουλάχιστον, να αντιγράψουν πιστά την πολιτική τους.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί η μεγάλη τους δεξιότητα στο να βρίσκουν ξενιστή για να τρέφονται από εκείνον μέχρι να τον αδειάσουν εντελώς από πνευματικό και ιδεολογικό περιεχόμενο, να τον αποξηράνουν και να τον διαλύσουν εις τα εξ ων συνετέθη. Παντού τρουπώνουν και παντού αταίριαστοι είναι. Σώγαμπροι κανονικοί…
