Η πατρίδα μας είναι ευλογημένος τόπος. Ομορφος τόπος. Αγιασμένος τόπος. Κοιτάς ψηλά και βλέπεις τους αγγέλους να σου χαμογελούν στον γαλανό ουρανό. Κοιτάς χαμηλά και αντικρίζεις στη γη τα θαύματα της μητέρας φύσης. Την οποία προστατεύουμε, σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση. Κοιτάς γύρω σου και απολαμβάνεις τα πολύ έντονα χρώματα και τις τραγουδιστές ελληνικές φωνές.
Αυτή την πατρίδα, όμως, που κατάφερε να μείνει όρθια έπειτα από μια χρεοκοπία και να περισώσει την αξιοπρέπειά της χάρη στην αυτοσυγκράτηση και την καρτερία του σοφού λαού της, κατά βάθος δεν την αγαπάμε. Μόλις βγήκαμε στο ξέφωτο, συμπεριφερόμαστε σαν να θέλουμε να την καταστρέψουμε. Φλερτάρουμε πάλι όλοι με την ύβρι. Αδιακρίτως.
Το πρόβλημα της νέας Ελλάδος που ξεπήδησε μέσα από την παλαιά δεν είναι οικονομικό. Μέχρι το 2032 που λήγει η ρύθμιση του χρέους έχουμε καιρό. Λείπει και ο Σόιμπλε πλέον. Το πρόβλημά της δεν είναι μόνο ηθικό και αξιακό, όπως υποστηρίζω καιρό τώρα, παρατηρώντας το σάπισμά μας από την κορυφή έως τη βάση. Το πρόβλημά της είναι κυρίως αισθητικό. Εγκαθιδρύσαμε την ασχήμια και το κιτς πάλι. Αναγορεύουμε την ασχήμια σε mainstream για να την επιβάλουμε με το ζόρι. Και το χειρότερο: Αφαιρούμε από την ασχήμια αυτή καθετί εθνικό για να τη βαπτίσουμε παγκόσμια τάση και να την απενοχοποιήσουμε.
Το περιθώριο ζει μεγάλες δόξες. Ο νέος βασιλιάς είναι η υποκουλτούρα και ο εκφυλισμός του ανθρώπου. Οσο πιο πολύ εκφυλίζεται ο άνθρωπος τόσο περισσότερο αποθεώνεται. Οσο πιο πολύ απέχει από τον πολιτισμό τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να ανέβει στο βάθρο.
Παραδείγματα άπειρα. Το πρώτο: Η υποκουλτούρα που ονομάστηκε ελληνικό τραγούδι και θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision. Την οποία πληρώνουμε αδρά από τους φόρους μας. Ιδρωνε, κορόιδο Ελληνα! Το πρόβλημά του δεν είναι ότι το ερμηνεύει μια Ελληνοσουδανή που, όταν εμφανίστηκε στο ελληνικό στερέωμα, μας συγκίνησε με τη διασκευή δημοτικών τραγουδιών που έκανε. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι θυμίζει Μπόλιγουντ και ούτε καν Δύση, δεν μιλάμε για Ελλάδα. Το πρόβλημα του δεν είναι ότι το χορογράφησε ένας Αθίγγανος με καταγωγή από το συνοικισμό Ηφαιστος της Κομοτηνής, ο οποίος δηλώνει «Οθωμανός παλαιότουρκος». Ελληνικό τραγούδι σε ρυθμούς «παλαιότουρκου», προσέξτε!
Το πρόβλημά του εν συνόλω, εικόνα, ήχος και στίχος, είναι η ασχήμια. Το πρόβλημά του είναι ότι, αντί να έχει ελληνικό φως, έχει βαθύ ανατολικό («συμπεριληπτικό-πολυπολιτισμικό») σκοτάδι. Το πρόβλημά του δεν είναι πως δεν είναι ούτε καν γνησίως Ανατολή, αλλά ένα μπάσταρδο της Ανατολής. Κι όμως, κάτω από αυτό το κατασκεύασμα θα μπει η ελληνική σημαία. Την οποία θα ανεμίζει η Σάττι το βράδυ του ημιτελικού-τελικού. Α, ρε Κολοκοτρώνη! Να ήξερες ότι θα βάψει τη σημαία ροζ ο κατά τύχη δήμαρχος Δούκας και ότι θα επιμεληθεί ελληνικό τραγούδι «Οθωμανός παλαιότουρκος», να δω αν θα τα έδινες όλα για εμάς!
Παράδειγμα δεύτερο: Ο τρανς που προπηλακίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Κανείς δεν είναι υπέρ της βίας. Κανείς υπέρ του χλευασμού και της αποδοκιμασίας. Οποιος και αν είναι, ό,τι θέλει είναι. Με δέκα χαλκάδες στη μύτη, με ξεπλυμένο μαλλί, ό,τι! Οποιος έχει την ελευθερία έχει και την ευθύνη. Τα είπε πολύ ωραία στο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος. Κανείς δεν είναι όμως και υπέρ της πρόκλησης. Το ζήτημα με τον νεαρό αυτόν «πολυτραυματία», που είναι μετά βαβαιότητος δημιούργημα κάποιας οικογένειας σε κρίση, δεν είναι η σεξουαλική ταυτότητά του, αλλά η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Στο διαδίκτυο ήδη κυκλοφορούν εικόνες του «στα τέσσερα» από σελίδες γνωριμιών με το κινητό του στις οποίες συστήνεται ως «ενεργοπαθητικός» που αναζητά πελάτες. Η συμπαράσταση σε κάποιον που προπηλακίζεται είναι αυτονόητη. Η αποθέωση σε κάποιον που εκφυλίζεται και θέλει και ISO, όμως, όχι. Δεν μπορεί να είναι πρότυπο που αγκαλιάζεται από τις πολιτικές δυνάμεις το δικαίωμα στον εκφυλισμό.
Παράδειγμα τρίτο. Προσέξτε καλά το «λουκ» που λανσάρεται από τα κοσμικά στέκια και τα μπαρ μέχρι τους μπράβους στις πόρτες, τους συνοδούς και τους οδηγούς της νεοπλουτέ ελίτ της ύβρεως: κουρεμένο κεφάλι, κοντό γενάκι, μαύρη αμφίεση, μπότα. «Λουκ» Ισλάμ. «Λουκ» Ταλιμπάν. «Λουκ» Μπιν Λάντεν. Τι σχέση έχει ο Ελληνας με όλα αυτά; Κι όμως! Του πέρασαν την ασχήμια μέσα από το «λουκ» που λανσάρουν οι μουσουλμάνοι ποδοσφαιριστές στην Αγγλία και την Ελλάδα. Η χειρότερη ασχήμια απ’ όλες όμως είναι η γλώσσα μας. Τα «μπρο», τα «μπος», τα «έχουμε μπιφ», τα «τσάλεντζ» και οι λοιπές συντομογραφίες αηδίες. Οι Ελληνες μιλάνε με κομμένες ξένες λέξεις λες και έχουν πάθει λόξιγκα. Οι Ελληνες σπανίως βαπτίζουν τα καταστήματά τους με ελληνικά ονόματα. Οι Ελληνες γράφουν σαν βλάχοι με greeklish στα κινητά λέξεις που τους έρχονται στα χείλη από αιώνες πίσω ως κληρονομιά από τους προγόνους μας.
Πρωταγωνιστής της ασχήμιας είναι το κράτος με τα pass και τα βαρβαρικά gov και έπονται οι άλλοι. Οι Eλληνες «επαναστατούν» και νομίζουν ότι… είναι «καθυστερημένοι» όταν η Πολιτεία τούς συστήνει να μεταδίδουν ολίγο περισσότερο ελληνική μουσική στα καταστήματά τους. Παράδειγμα τελικό της νέας ελληνικής ασχήμιας, η δειλία. Αυτοί που βάλλουν ως αγέλη δέκα εναντίον ενός (συμμαθητή τους) και όχι ένας εναντίον ενός που ίσως κάναμε κάποτε στις αλάνες δεν είναι απλώς βίαιοι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι χωρίς μπέσα, με ασχήμια. Που θέλουν να επικρατήσουν χωρίς κανόνες. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη σωματική τους ρώμη για να βλάψουν τη γυναίκα τους επειδή δεν αντέχουν την απόρριψη είναι επίσης το ίδιο άσχημοι άνθρωποι. Αυτοί που ακροπατώντας στο σκοτάδι βάζουν βόμβες και ανατινάζουν βενζινάδικα και κάβες δεν δημιουργούν απλώς αίσθηση ανομίας στην πατρίδα μας. Διαχέουν την ασχήμια και τη δειλία τους.
Με ξέρετε χρόνια! Είναι στιγμές που αναθαρρώ και πιστεύοντας ότι θα καταφέρουμε να την αποφύγουμε την ύβρι. Και ας φλερτάρουμε πάλι με αυτήν ως δούλοι της ύλης. Ερχονται όμως και στιγμές που κοιτάζω πρόσωπα, πρότυπα, αισθητικές και διακρίνω παντού μια Ελλάδα που δεν αναγνωρίζω. Ελλάδα γεμάτη ασχήμια και χυδαιότητα. Ελλάδα που της λείπουν οι ποιότητες.
Και το ωραιότερο: Αυτή η Ελλάς του περιθωρίου και της ασχημίας λανσάρεται ως πρότυπο. Και κάθε φορά που τολμά κανείς να πει ότι «δεν είναι Ελλάδα αυτό», προπηλακίζεται από τον στημένο διαδικτυακό όχλο ως «σκοταδιστής», «ομοφοβικός», «ακροδεξιός», «σεξιστής», «μη συμπεριληπτικός», ξέρετε τώρα τις λέξεις με τις οποίες σε «βάφουν» όταν δεν προσαρμόζεσαι στας γραφάς. Και αν τυχόν επιμένεις πάλι ότι δεν είναι Ελλάς αυτή η ασχήμια, τότε το νέο σύστημα αρχίζει το κλάμα το γοερό: «Τι μας βρήκε! Τι πάθαμε! Τι θα κάνουμε τώρα! Ακροδεξιά!» Σπρώχνει η ασχήμια τον κόσμο στο άκρα και η υγιής αντίδραση «ετικετάρεται» ως ακροδεξιά. Ενώ το μεγαλύτερο άκρο είναι η επιβολή τού τίποτα.
Δεν ξέρω πού θα «καθίσει» αυτό το εκκρεμές. Αλλά όταν το «περιθώριο» βαπτίζεται «υγιές Κέντρο» και το «υγιές Κέντρο» βαπτίζεται, καταδιώκεται και το κυριότερο καταπιέζεται ως «περιθώριο», μόνον καλές ημέρες δεν θα έρθουν. Η ασχήμια θα διαρκέσει.
ΥΓ.: προς τον δήμαρχο της ασχήμιας κύριο Δούκα: Αφού σας αρέσει τόσο πολύ το ροζ χρώμα και «βάψατε» το δημαρχείο με τη ροζ σημαία της Λαλέ, μια πρόταση: Βάψτε και το υπηρεσιακό σας αυτοκίνητο ροζ να κυκλοφορείτε στην Αθήνα να σας καμαρώνουμε «πινκ»…
Αγαπητέ κύριε Κοττάκη, καλησπέρα σας.
έχετε δίκαιο και θερμά ευχαριστούμε που δεν φείδεσθε.. λέτε με το όνομά τους την αλήθεια των πραγμάτων.. Θέλει αρετή και τόλμη..
Η βαρβαρότητα, όπως θα έλεγε και ο Έλληνας ποιητής, επελαύνει ακάθεκτη (στην εποχή μας των ποικλόχρωμων plus και του ταμείου πολιτισμού μειον), ούτε καν μεταμορφωμένη πια.. Απεναντίας παρελαύνει θριαμβολογούσα για βαθιά αντικοινωνικούς ‘προοδευτικούς νόμους’ και ‘υπερήφανη’ για την ξεδιάντροπη παραμόρφωση που προβάλλει-επιβάλλει στην πλειοφηφία, προσβάλλοντας κατά συρροήν το κοινό αίσθημα των πολλών και πετυχαίνοντας καίρια διχαστικό πλήγμα σε άλλοτε συμπαγείς κοινωνικές ομάδες ’κύτταρα’ όπως η οικογένεια και επισήμως πλέον, με θεσμική βούλα.. Η έκπτωση του πολιτισμού μας, του Ρωμέϊκου, του δοκιμασμένου για γενιές επί γενεών, του ζυμωμένου με αίμα και σταθερές υγιείς αξίες ζωής και παράδοσης, είναι ΕΔΩ. Πλήν, ίσως είναι εδώ για,,, να φύγει επιτέλους, όταν φυσήξει δυνατά και με άφοβη γενναία ένταση ο άνεμος της υγιούς αγανάκτησης των πολιτών, το ψευτορωμέϊκο. Η συστηματική και σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού αλλά και δικαστικού σκηνικού επιχείρηση ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ (των τελευταίων μηνών/ετών και ο απηνής διωγμός) ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ για τη φύση των πραγμάτων γενικώς και ειδικώς (βλ. υποκλοπές, εγκλημα στα Τέμπη, νομοθέτηση του ανίερου ‘γάμου’ των ομοφυλόφιλων, υπόθεση Κολωνού, υπόθεση Κιβωτού κ.ο.κ.) είναι το μεγάλο λάθος του συστήματος. Η μεγάλη ‘λαμογιά’ που πέφτει η ίδια τελικά στον μεγάλο λάκκο που άνοιξε για τους άλλους, τους αθώους..Μήπως η τρισμέγιστη ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ των πολιτικών ταγών, τύπου λ.χ. δια στόματος υπουργού Πιερακκάκηότι (καταδικάζοντας την ανδρεία στάση του μητροπολίτη Κερκύρας) “είναι απολύτως αυτονόητο ότι τέτοιες λογικές είναι καταδικαστέες..” πλησιάζει στην απόλυτη ταπείνωσή της; Μήπως η ανόητη πεποίθηση του πολιτικού διευθυντηρίου ότι η ελληνική κοινωνία τα δέχεται πια όλα και δεν αντιδρά… τα ανάποδα, παράλογα, άδικα, διαστροφικά, βρώμικα, σάπια, ανθελληνικά και τα άλλα συμπαρομαρτούντα με το γνωστό brand name ‘προοδευτικά’, έχει φθάσει στο τέλος της και επίκειται η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, μεταφορικά και κυριολεκτικά, όπου το ‘ήμαρτον’ είναι το μόνο ΕΓΩ που ίσως σώσει όλες τις ‘μπαζωμένες’ συνειδήσεις των ενόχων που κρύβονται, αυτές που τώρα πολεμούν την ψυχή της Ελλάδας, το κράτος δικαίου, το πολίτευμα και το Σταυροαναστάσιμο φως της; ιδού πεδίο δράσης λαμπρόν, ιδού καιρός μετανοίας…ανοίγει σε λίγο η ΚΑΘΑΡΑ Εβδομάδα και ξεκινάμε τη μακρά πορεία μέχρι τον Γολγοθά και την ολόλαμπρη Ανάσταση. Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Ορθοδόξως. Η ποικιλότροπη ασχήμια που βλέπουμε..σε ‘αδέσποτα κορμιά’ θα διαλυθεί σύντομα από το νόημα του αληθινού κάλλους της εαρινής Μεγάλης Τεσσαρακοστής που μέσω της Σταυροπροσκυνήσεως και της Καθόδου στον Άδη μας οδηγεί πανευφρόσυνα στο Πασχαλινό Φως της Νίκης επί του θανάτου. Νόημα και ευωδία Ζωής αιωνίου. Αυτό είναι για εμάς τους Έλληνες το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και δεν το διαπραγματευόμαστε. Το υπερασπιζόμαστε μέχρις εσχάτων γιατί για εμάς είναι Ζωή ( και έσχατος εχθρός νικάται ο θάνατος).
Χαίρετε, καλή μετάνοια σε όλους μας!
Με εκτίμηση,
Χαρά Λιαναντωνάκη
Αγαπητέ κ. Κοττάκη, συμφωνώ απόλυτα μ΄αυτά που γράφετε πεί ασχήμιας και επαυξάνω. Νέος κύκλος κακοποίησης έρχεται γιά την πρωτεύουσα Αθήνα, κόρη τ΄ουρανού , με τον νέο δήμαρχο της που έδειξε αμέσως την κακογουστιά που τον διακατέχει. θα δούμε πάλι σημεία και τέρατα , χρήματα να σκορπίζονται αναιτίως και ανοήτως προς καταστροφή των δρόμων και των συνοικιών( που είθισται να αποκαλούνται αναπλάσεις) της πόλης μας. Όποτε ακούω αυτήν την λέξη, με περιλούζει κρύος ιδρώτας, καθώς ενθυμούμαι την ανάπλαση της Πλ. Ομονοίας και την μετατροπή της σε τσιμεντένιο γιγάντιο τηγάνι όπου ξεροτηγανίζονταν οι -ας πούμε- Αθηναίοι κάτω από τον καυτό αττικό ήλιο( 45βαθμοί Κελσίου ), την ανάπλαση της Πλ. Συντάγμαντος με τα μάρμαρα από τα νεκροταφεία και την μετατροπή της σε παζάρι ρηχών πολιτικών διαμαρτυριών και τέλος την ανάπλαση της λεωφόρου Πανεπιστημίου ( ένα δρόμο εμβληματικό και ευπρόσωπο είχαμε ) και την μετατροπή της σε καραγκιόζ μπερντέ με εκείνα τα εξαμβλωματικά παγκάκια όπου τσουρουφλίζεται ο πισινός σου έτσι και κάνεις το λάθος να καθίσεις και τις ογκώδεις ζαρντινιέρες-σκουπιδοτενεκέδες, που κόψανε μία λωρίδα κυκλοφορίας επειδή ο άνους δήμαρχος της φαντασιωνόταν μεγάλους περίπαττους γιά να λάβουμε τελικώς τον μεγάλο περίγελο! ΟΧΙ άλλες αναπλάσεις, ξεκουμπιστείτε πιά άχρηστοι και τρωκτικά του δημόσιου χρήματος.
Οι επιλογές του Μητσοτάκη είναι υπεύθυνες για την αναγωγή της παρακμής σε κρατικό κατεστημένο.
Με μία φράση όπως τα λες Κοττάκη μου:
«Ξαναγίναμε οι παλιοί άσχημοι γκρεκομασκαράδες που τα έθνη γελούν μαζί μας»!
Το θέμα έχει καθαρά πονευματικό υπόβαθρο. Αυτό έχει ξεκινήσει από την δεκαετία του ’90 και μετά όμως εμπεδώθηκε η ασυμφωνία ανθρώπου με τον Θεό στην χώρα μας. Η νέα τελέυταία γενιά είναι παντελώς ξεφτιλισμένη και άθεη.
Στο millennium και μετά ντροπιαστήκαμε οι όποιοι εμείς Χριστιανοί με τους γελοίους εθνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες και φιέστες με το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδος που εμείς σαν νεοέλληνες δεν συνδεόμαστε καν και έχοντας τις ψευτοϊέρειες να προσεύχονται στον Απόλλωνα για φως και να μεταλαμπαδεύουν δήθεν «φως» στον υπόλοιποι κόσμο. Χειρότερη πράξη και από τα Καρναβάλια ακόμη. ΦΩΣ αληθινό εκ Θεού αληθινού είναι μόνο ο Χριστός και Σωτήτας του Κόσμου. Γι αυτό λοιπόν το παρακάτω απόσπασμα αφορά όλο το νεοελληνικό έθνος-κράτος που ζούμε σήμερα απολαμβάνοντες της ανομία των πολλών (όστις έχει ωτίον ας ακούει):
18 Διότι οργή Θεού αποκαλύπτεται απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.
19 Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς.
20 Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.
21 Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία·
22 λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν,
23 και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.
24 Διά τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός διά των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών.
25 Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν.
26 Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν·
27 ομοίως δε και οι άνδρες, αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην άρσενες εις άρσενας και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.
28 Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα,
29 πλήρεις όντες πάσης αδικίας, πορνείας, πονηρίας, πλεονεξίας, κακίας, γέμοντες φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας·
30 ψιθυρισταί, κατάλαλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρεταί κακών, απειθείς εις τους γονείς,
31 ασύνετοι, παραβάται συνθηκών, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, ανελεήμονες·
32 οίτινες ενώ γνωρίζουσι την δικαιοσύνην του Θεού, ότι οι πράττοντες τα τοιαύτα είναι άξιοι θανάτου, ουχί μόνον πράττουσιν αυτά, αλλά και συνευδοκούσιν εις τους πράττοντας.
(ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ απ. Παύλου, κεφ 1)
Τὴν μεγαλύτερη ἀσχήμια ἔχει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στοὺς στόχους, στὰ βιβλία καί προγράμματά του.