Eγινε κι αυτό επί διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Διαβάζω στη «δημοκρατία» ότι ο φετινός εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας, δεν θα πραγματοποιηθεί με την καθιερωμένη λαμπρότητα, στον Μητροπολιτικό Ναό, αλλά εν κρυπτώ, στη Μονή Πετράκη, χωρίς να προσκληθούν επίσημοι. Και τούτο διότι ο Αρχιεπίσκοπος χόλιασε για την ψήφιση του γνωστού νομοσχεδίου. Λάθος του μακαριότατου.
Έπρεπε να γίνει λαμπρότερος από όλους ο εορτασμός και να μην προσκαλείτο ουδείς επίσημος. Αντιθέτως, να προσκαλείτο το πλήθος των πιστών να κατακλύσει τους προ και πέριξ της Μητρόπολης χώρους. Ετσι θα δινόταν μια ηχηρή απάντηση σ’ αυτούς που κραύγασαν «Σκοπός επετεύχθη».
Αντ’ αυτού, επελέγησαν η φυγή και το κρύψιμο. Και τώρα, εμείς οι νοσταλγοί έχουμε άδικο να θυμόμαστε τη λαμπρότητα άλλων εποχών, κατά τις οποίες ο βασιλεύς Παύλος, με εκείνη τη βροντώδη φωνή του, αλλά και με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, απήγγειλε το «Σύμβολον της Πίστεως» («Πιστεύω»), αυτό που με χίλια ζόρια η λάτρης των ΛΟΑΤΚΙ κυρία Πρόεδρος ψέλλιζε με μεγάλη δυσκολία και ξινίλα. Θα μου πείτε ότι ο κόσμος προχωρά. Σωστά.
Κι εγώ θα θυμηθώ τον στρατηγό Χαρίλαο Μπάρδα, που είπε στη γυναίκα του Ευτέρπη «να προχωρήσουμε, Ευτέρπη, αλλά όχι με τα πόδια ψηλά και το κεφάλι κάτω» («Η θεία απ’ το Σικάγο»). Κι εμάς, δυστυχώς, πάει καιρός που μας έχουν σηκώσει τα πόδια ψηλά…
