Με πρωτοβουλία του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου πρέσβη ε.τ. θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα το Σάββατο 6 Απριλίου και ώρα 12-2 το μεσημέρι. Η διαμαρτυρία αποβλέπει στο να υπενθυμίσει την άρνηση της Γερμανίας να καταβάλλει τις αποζημιώσεις που χρωστά στην Ελλάδα από τη ναζιστική κατοχή. Εξαιτίας των χιλιάδων Ελλήνων, που σφαγιάστηκαν από τους Ναζί, εξαιτίας των ελληνικών πόλεων που πυρπολήθηκαν, εξαιτίας του αναγκαστικού δανείου που εξαναγκάστηκε να καταβάλει η Ελλάδα, εξαιτίας της αλύπητης πλήρους καταστροφής της οικονομίας της, αλλά και εξαιτίας της κλοπής πολυάριθμων πολύτιμων έργων τέχνης. Αυτά τα γερμανικά χρέη υπολογίζονται με τους τόκους των 83 ετών σε πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Το τεράστιο αυτό ποσό, το οποίο αναμφίβολα δικαιούται η χώρα μας, και από το οποίο ουδέποτε έχει παραιτηθεί, αρνείται ωστόσο να το καταβάλλει η Γερμανία. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το διεκδικεί και η Ελλάδα στις 8 δεκαετίες, που πέρασαν, με την αποφασιστικότητα και τα μέσα που επιβάλλει το υπέρτατο αυτό εθνικό μας συμφέρον. Ως συμπύκνωμα της υποτελούς ελληνικής στάσης, απέναντι στο ακανθώδες αυτό εξάμβλωμα, επανέρχομαι στην υπενθύμιση της όντως ανεκδιήγητης πρόσφατης ρήσης αξιωματούχου της Κυβέρνησης. Ο οποίος αρμόδιος, ως δικαιολογία της μη αποτελεσματικής απαίτησης των γερμανικών αποζημιώσεων δήλωσε : «εμείς κοιτάζουμε το μέλλον και όχι το παρελθόν» (ωσάν να υπάρχει μέλλον στην πορεία ενός Έθνους, χωρίς παρελθόν. Και ωσάν να πρόκειται για ποσά που ο χειρισμός τους του έχει ανατεθεί!!!).
Δυστυχώς, απολύτως κατανοητό, το ότι ο μέσος Έλληνας, με τα καθημερινά και άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει, φαίνεται να μην έχει το σθένος να ασχοληθεί με το σκάνδαλο των γερμανικών αποζημιώσεων, διευκολύνοντας έτσι τη λήθη του.
Ωστόσο, καθώς αποφάσισα να παραστώ στη διαμαρτυρία του προσεχούς Σαββάτου, και θα είμαι έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας, δράττομαι της ευκαιρίας (για πολλοστή φορά είναι αλήθεια), να ψηλαφίσω την, προς το παρόν, τελευταία, από τις πολυάριθμες και θανάσιμες συνέπειες της μη καταβολής των γερμανικών χρεών στην Ελλάδα.
Θα ξεπεράσω, έτσι, τις 7 δεκαετίες, πριν από το 2009, στο διάστημα των οποίων η χώρα μας δοκιμάστηκε από ανυπέρβλητες δυσκολίες, ενώ θα μπορούσε να είναι η πλουσιότερη οικονομία της Ευρώπης, αν είχε στη διάθεσή της τις γερμανικές αποζημιώσεις, που εδικαιούτο. Θα αρκεστώ, μόνο, στο φιάσκο των Μνημονίων, που ήδη έχουν συντρίψει κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας, και που αναγγέλλουν με απόλυτη σιγουριά την εξαφάνισή της (αν δεν ανανήψουμε στο μεταξύ). Δεν γνωρίζω πόσοι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει, ότι κατά την υπογραφή των εγκληματικών Μνημονίων, οι Γερμανοί (ας πούμε για μεγαλύτερη ακρίβεια η ΕΕ) απαίτησαν την παραίτηση μας, από το (αναφαίρετο) δικαίωμά συμψηφισμού χρεών. Και, όσο απίστευτο, όσο αδιανόητο και αν αυτό ηχεί, οι δικοί μας διαχρονικοί αξιωματούχοι, όχι μόνο υπέγραψαν αυτήν την ανήθικη, αυτήν την παρανοϊκή, αυτήν την εκτρωματική απαίτηση των εταίρων/συμμάχων μας, αλλά και στη συνέχεια, όταν υποτίθεται ότι είχε ξεκαθαρίσει η νοητική τους εμβέλεια, δεν απαίτησαν την άμεση αναθεώρησή της.
Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα καταβάλλει πειθήνια τα χρέη της, που αποτελούν ασήμαντο κλάσμα των γερμανικών χρεών προς αυτήν. Και δεν κινείται φύλλο, ούτε ενόψει της απερίγραπτης φτώχειας που μαστίζει τη χώρα, ούτε ενόψει των λοιπών πολλαπλών μαρτυρίων που βιώνουμε από το 2009. Πειθήνια! Υποτελώς!
Να συμπεράνω: ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟ ΧΡΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΑ ΦΟΝΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. ΟΥΤΕ Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΗ ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΥΤΕ ΟΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ..
Προσπάθησα να αποτυπώσω τις φάσεις, τις εκφάνσεις και τις συνέπειες, αυτής της απύθμενης υποτέλειας, στο τελευταίο μου βιβλίο «Για την Ελλάδα που ματώνει». Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι τρεις εκδόσεις του, σε λίγους μήνες, μαρτυρούν την ευρεία αποδοχή του περιεχομένου του, εγώ συχνά διερωτώμαι για το αν και για το κατά πόσο, με όσες προσπάθειες και αν καταβληθούν, μπορεί να αποδοθεί, στις σωστές της διαστάσεις, αυτή η απύθμενη υποτέλεια, που μαστίζει την Ελλάδα επί 203 χρόνια, και μας εξαφανίζει από το πρόσωπο της Γης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, αποφάσισα να παραστώ στη διαμαρτυρία του Σαββάτου. Έξω από τη γερμανική πρεσβεία. Όχι βέβαια για να μαζέψω τα τρισεκατομμύρια των γερμανικών χρεών. Αλλά, με την ελπίδα ότι έτσι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, αλλά αντιθέτως θα εμψυχώσει μελλοντικές κυβερνήσεις που θα θέσουν, την αντιμετώπισή του, ως πρωταρχικό στόχο τους, περνώντας επιτέλους τις εθνικές ανάγκες πάνω από τα ξένα συμφέροντα.
Πηγή φωτό: Wikipedia
Ακριβώς επειδή οι υποτελείς μας κυβερνήσεις δεν επιδιώκουν την επιστροφή των ναζιστικών χρεών, πέρα από το ότι οι κατά καιρούς αρμόδιοι ψελλίζουν την ύπαρξή του, αναλαμβάνουν ιδιώτες το ρόλο των εκάστοτε κυβερνήσεων, απλώς για να διατηρούν ανοικτό το πρόβλημα και ελπίζοντας σε καλύτερες συνθήκες στο μέλλον.
Κατ’ αρχάς, συμφωνώ μαζί σας, μονάχα επιτρέψτε μου μία διόρθωση. Το χρέος δεν είναι ναζιστικό, αλλά ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ. Για τα ναζιστικά εγκλήματα, η Γερμανία κατέβαλε στην Ελλάδα αρχές τής δεκαετίας τού ’60 ένα σεβαστό ποσό (δεν το έχω πρόχειρο), το οποίο διενεμήθη σε Εβραίους, Τσιγγάνους, Ομοφυλοφίλους, Ιεχωβάδες και Κομμουνιστές. Αυτές οι πέντε κοινωνικές ομάδες υπέστησαν ναζιστική δίωξη, λόγω φυλής, θρησκείας κλπ., η οποία ήταν άσχετη με τον πόλεμο.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ μάς χρωστά, όχι οι ναζί.
Ακριβώς, η Γερμανία δεν επιθυμεί να ανάγονται σ’αυτήν τα εγκλήματα, αλλα αντιθέτως επιμένει να αναφέρονται στου Ναζί. Οπωσδήποτε. ο πόλεμος και όλα τα εγκληματα, συν βέβαια και της ελληνικής κατοχής έγιναν από την τότε Ναζιστική Γερμανια. Ο διαχωρισμός σας δεν μου φαίνεται να στέκεται. Και βέβαια, υπάρχει η μάλλον γενική εν΄τυπωση ότι όλοι οι Γερμανοί έχουν ψυχολογία Ναζί. Διαβάστε, αν σας ενδιαφέρει το θέμα το ΓΙΑΒΟΛ του Γιώργου Χαρβαλιά,
Τον διαχωρισμό μεταξύ εγκλημάτων πολέμου και ναζιστικών εγκλημάτων δεν τον έχω κάμει εγώ, αλλά το ΔΔ. Και είναι φυσικό, αφού τα ζαζιστικά εγκλήματα, όπως έγραψα και παραπάνω, δεν έγιναν λόγω πολέμου, αλλά είναι εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητος, που αιτία είχαν την φυλή, την θρησκεία, την ιδεολογία κλπ.
Οι ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ επανορθώσεις/αποζημιώσεις (το λέει και το επίθετο) οφείλονται σε ζημίες που προκλήθηκαν λόγω πολέμου. Και το ΚΑΤΟΧΙΚΟ δάνειο, λόγω πολέμου έγινε. Δάνειο πήραν και οι Ιταλοί, αυτών μάλιστα ήταν η ιδέα τα επιπλέον χρήματα να χαρακτηρισθούν ως δάνειο, αλλά δεν το λέμε φασιστικό. Οι Ιταλοί, ειρήσθω εν παρόδω, το έχουν ήδη τακτοποιήσει, είτε σε μετρητά, είτε μα υποτροφίες που έδωσαν για σπουδές στην Ιταλία εξόδοις τού ιταλικού κράτους.
Αν θεωρείτε τη διάκριση τόσο σημαντική, που κατά την κρίση μου δεν είναι (έχω πτυχίο Νομικής με άριστα) συνεχίστε την. Αλλά όσους συγγραφείς έχω διαβάσει για την εποχή, μιλούν για “εγκληματα των Ναζί” με την ένοια προφανώς ότι αυτά δεν καλύπτονται από τα εγκλήματα του πολέμου, και με την πρόθεση να τα καυτηριάσουν. Εν γνώσει τους, προφανώς, της διάκρισης στην οποία αναφέρεστε. Και προσωπικά, θέλοντας να τονίσω τη μοναδική αγριότητα των ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ εγκλημάτων, εν γνώσει μου επιλέγω τον όρο. Εγώ, και όλοι όσοι ασχολούνται με τα εγκληματα της εποχής, τα αποκαλούν ναζιστικά, ακριβώς για να διαχωριστούν από τα εγκλήματα πολέμου. Σε αυτό τον τομέα, όπως και παντού άλλωστε, η επιλογή των όρων γίνεται από τον καθένα μας, και δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται έξωθεν, αλλά ούτε και να υποδεικνύονται διακρίσεις γνωστές στους πάντες.
80 χρόνια ακούμε τα ίδια, αλλά λεφτά δεν βλέπομε και ούτε πρόκειται να δούμε, αν δεν προσφύγομε δικαστικά κατά τού γερμανικού κράτους. Αυτό αφορά στο υπόλοιπο τού αναγκαστικού κατοχικού δανείου (~ € 49 δισ. των τόκων υπερημερίας συμπεριλαμβανομένων), το οποίο είναι αδιαπραγμάτευτο και για το οποίο υπάρχουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά/παραστατικά. H Γερμανία αρνείται να πληρώσει, όπως πλήρωσε την Γιουγκοσλαβία (τέλος δεκαετίας τού ’50) και την Πολωνία (αρχές δεκαετίας τού ’60). ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΦΕΥΓΕΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ;