Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θέλοντας να δείξει ότι υπερασπίζεται τη γυναίκα του, έγραψε: «Η Μαρέβα έχει στοχοποιηθεί βάναυσα για έναν και μόνο λόγο. Γιατί είναι γυναίκα μου και έτσι θεωρούσαν κάποιοι ότι θα μου έκαναν ζημιά. […] Οποιος θέλει να αντιπαρατεθεί μαζί μου πολιτικά είναι ελεύθερος να το κάνει. Ομως, ας αφήσουν επιτέλους εκτός πολιτικής σύγκρουσης την οικογένειά μου».
Ούτε καν αυτή η ατάκα του ήταν αυθεντική. Κακέκτυπο αποτελεί της απάντησης του Ανδρέα Παπανδρέου στην ερώτηση του Κώστα Μαρδά στη ΔΕΘ το 1995 αν συγκυβερνά με τη Μιμή Λιάνη. Ο Ανδρέας είχε πει το ιστορικό: «Η Δήμητρα έχει γίνει αντικείμενο επίθεσης βάναυσης και πρωτόγνωρης από τον ελληνικό Τύπο. Είναι ντροπή. Είναι ανανδρία. Εμένα θέλουν να χτυπήσουν. Χτυπήστε».
Και η Μαρέβα και η Μιμή είχαν μπει στο στόχαστρο επειδή παρενέβαιναν στα πολιτικά πράγματα. Η «δημοκρατία» χθες στο κύριο άρθρο της (σελ. 11) υπενθύμισε σε όλους την παραδοχή Μητσοτάκη ότι η Μαρέβα Γραμπόφσκι ανεμείχθη, χωρίς να έχει την παραμικρή αρμοδιότητα, στον σχεδιασμό και στη λήψη αποφάσεων για την επέκταση και την αναβάθμιση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου!
Ο Τύπος δεν σχολίασε τα πώς και τα τι και τα διότι της Δάφνης Σημίτη. Η κυρία Σημίτη ήταν «αόρατη» για τα μίντια. Οι δημοσιογράφοι, οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί και οι εφημερίδες δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Νατάσα Παζαΐτη, τη σύζυγο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Ο Τύπος δεν ασχολήθηκε με την Αντα Παπανδρέου, την πρώην σύζυγο του Γιώργου Παπανδρέου. Ο ΓΑΠ άκουσε τα εξ αμάξης, αλλά η Αντα δεν άκουσε εναντίον της ούτε κιχ από τα ενημερωτικά μέσα. Τα ΜΜΕ δεν έκαναν επιθέσεις (ούτε καν φιλίας) στη Γεωργία Κρητικού, τη σύζυγο του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί άραγε; Μήπως μερικές χιλιάδες δημοσιογράφοι και αναλυτές, δημοσιολόγοι και ιδιοκτήτες ΜΜΕ μερολήπτησαν υπέρ των συζύγων των προαναφερθέντων πρώην πρωθυπουργών ή απλώς οι κυρίες δεν ήθελαν προβολή καθώς και να δημιουργούν την εντύπωση ότι ασκούν εξουσία; Γιατί, λοιπόν, τα ΜΜΕ τα τελευταία 30 έτη ασχολήθηκαν συστηματικά μόνο με τη Μιμή και τη Μαρέβα; Η απάντηση είναι εύκολη…
Ἤ μπορεῖ νὰ «ἐνεπνεύσθη» γιὰ τὴν ἀτάκα, ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικό φιλμ ῾The American President῾ (1995) μὲ τοῦς Michael Douglas , Annette Bening. Μόνο ποὺ καμμιὰ σύγκριση, πουθενά, βεβαίως.