Προ ημερών μπήκα σε ένα ταξί. Οφείλω να ομολογήσω ότι και το αυτοκίνητο και ο οδηγός έλαμπαν. Ως είθισται, η κουβέντα με τον ταξιτζή δεν άργησε να αρχίσει.
Αφού εξαντλήσαμε τα σχετικά με την κίνηση και τον άστατο καιρό, τον ρώτησα «Είσαι σε κάποια εταιρία;» Ο άνθρωπος δεν κατάλαβε καλά και μου απάντησε «Από την Αλβανία είμαι».
Η δεύτερη ερώτηση (η περιέργεια σκότωσε τη γάτα), που αφορούσε το πόσα χρόνια είναι εδώ, εκαλύφθη όταν μου είπε «28». Και συνέχισα (κακό πράγμα η περιέργεια, παιδιά, να το ξέρετε): «Από ποιο μέρος είσαι;» «Από τους Αγίους Σαράντα», «Α, μα τότε είσαι Βορειοηπειρώτης» έσπευσα να συμπεράνω, που καλύτερα να δάγκωνα τη γλώσσα μου. Οπότε ο οδηγός εξανέστη και σχεδόν κραύγασε: «Οχι, είμαι Αλβανός».
Βέβαια δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις επειδή αγαπάει την πατρίδα του, αλλά δεν σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν μπορεί κάποιος στην Αλβανία να φωνάξει «Είμαι Ελληνας».
Μάλλον όχι, διότι μερικοί που το αποτόλμησαν, όπως ο Αριστοτέλης Γκούμας και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, έπαθαν… ατύχημα, ενώ ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρης είναι έγκλειστος στις αλβανικές φυλακές, αφού έτσι γουστάρει ο ζωγράφος και φίλος του πρωθυπουργού μας Εντι Ράμα.
Εμείς; Αυτοσυγκράτηση…
Κύριε Μπολώση,
Η Ελλάδα έχει χάσει την θέληση να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Προτιμά να σιωπά και να υποχωρεί σε όλα, όπως δίδαξε ο μεγάλος Σημίτης. Αυτή είναι η σώφρων και πολιτισμένη συμπεριφορά! Έτσι, ουδείς μάς υπολογίζει και ουδείς μάς παίρνει στα σοβαρά.
Σαμαρας 1991 οτι πει η δυση και για τον τοπο τι μας νοιαζει!! Οπως Πρεσπες
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, αλλά μην το πεις, διότι είναι βλακεία. Κανείς Σαμαράς δεν “άνοιξε” (sic) τα σύνορα, διότι απλούστατα ουδέποτε ήσαν κλειστά από ελληνικής πλευράς. Από την αλβανική πλευρά ναι, κλειστά και με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Έπειτα, το άνοιγμα των συνόρων δεν είναι δουλειά (αρμοδιότητα) τού ΥΠΕΞ (αυτό ήταν ο Σαμαράς), αλλά τού ΥΠΕΣ. Και τελευταίον, υπήρχε πρωθυπουργός στην χώρα, χωρίς την έγκριση τού οποίου κανέις υπουργός δεν μπορεί να κάμει κάτι.