Τι δουλειά θα κάνει ο Ανδρουλάκης στις 10/6;

Υπάρχουν φυτικά και χημικά παρασκευάσματα κατά της αϋπνίας. Και υπάρχει και ο Ανδρουλάκης. Βλέπεις μια δήλωσή του και τα μάτια σου γλαρώνουν, όπως σε καλοκαιρινό μεσημέρι ύστερα από δέκα ούζα και αφού σε έχει βαρέσει ο ήλιος. Βλέπεις ολόκληρη ομιλία του; Πέφτεις σε βαθύ ύπνο, σαν νεογέννητο μωρό μετά τον θηλασμό στην αγκαλιά της μάνας του.

Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο τέτοιο ταλέντο σε κοινότυπες δηλώσεις και θέσεις, με πλήρη απουσία έστω ίχνους ρωμαλέου λόγου ανάτασης. Δεν μπορεί να ξεσηκώσει ούτε τον σκύλο του, όταν του λέει «πάμε βόλτα». Ακόμη κι ο Σημίτης, που στραμπούλαγε τη γλώσσα του με σαρδάμ και ήταν αυτό το πολιτικά δειλό πράμα, δεν φτάνει τον «ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι» Ανδρουλάκη.

Οταν είσαι δημιούργημα ενός κομματικού μηχανισμού, μέσα στον οποίο ανατράφηκες παιδιόθεν, έχοντας και τα κατάλληλα κονέ, μπορεί να καταφέρεις να φας τους άλλους, ακόμη και αν σου ρίχνουν στα αυτιά ως εμπειρία, λόγος και πολιτική παρουσία, όμως μετά σε περιμένουν άλλα κόζα.

Δεν μου πέφτει λόγος. Εγώ Μπελέρη θα ψηφίσω, για λόγους ηθικούς, ιδεολογικούς και για να υπάρξει ένα εθνικό – δεξιό μήνυμα στην ηγεσία της Ν.Δ. και την πασοκνιτοποταμίσια παρέα των αυλικών, που πήγαν να φάνε τον Φρέντι, αλλά τους έκανε καψώνι που θα θυμούνται για χρόνια. Ομως, είναι προφανές πως, αν είχε εκλεγεί ο Ανδρέας Λοβέρδος στην αμφίβολης αξιοπιστίας εσωκομματική κούρσα στο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα. Θα είχε ήδη κατοχυρώσει ποσοστό αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις επόμενες εκλογές.

Φωτοτυπία «ΠΑΣΠίτη»

Τώρα, με αυτή τη θολή φωτοτυπία ΠΑΣΠίτη του 1990, με μισοάδειο τόνερ στην ηγεσία, σέρνεται πίσω από τον ελαφρύ και ανεκδιήγητο Κασσελάκη. Το εσωκομματικό σύστημα είναι ένα θερμοκήπιο με δικούς του κανόνες, όπου οι επιτήδειοι κομματαρχαίοι, τα τζάκια και τα τσανάκια τους μπορούν να κάνουν παιχνίδι. Αλλο όμως το συναμεταξύ μας και άλλο ο αληθινός πόλεμος.

Οταν εκλεγείς, μετά πρέπει να βγεις στα ξάγναντα, στο αληθινό πολιτικό σύστημα, όπου σε περιμένει σκληρός και ανελέητος αγώνας με τους πολιτικούς αντιπάλους. Ο Ανδρουλάκης ακόμα κλαίγεται γιατί τον παρακολουθούσαν. Τι άλλο έχει κάνει; Αυτό θα γράψουν στον τάφο ύστερα από 120 χρόνια: «Ο παρακολουθηθείς».

Στις 10/6 όμως θα πρέπει να αποφασίσει για το επαγγελματικό του μέλλον, διότι το ΠΑΣΟΚ θα αποφασίσει για το δικό του πολιτικό μέλλον, ως ενδεχόμενο κόμμα εξουσίας. Αλλωστε, ως τώρα τροφοδοτεί ακόμη Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη και, για να πούμε την αλήθεια, οι Χρυσοχοΐδης, Φλωρίδης, ακόμη και αν δεν συμφωνείτε μαζί τους, είναι σημαντικά πολιτικά μεγέθη.

Αυτές δε τις μέρες, λόγω αλλεπάλληλων αυτόφωρων υποθέσεων τετελεσμένων μετά τη 1/5, ήτοι με τον νέο Ποινικό Κώδικα, είδα πως το σύστημα θα δουλέψει αποτρεπτικά, γιατί τέρμα η ατιμωρησία των Πλημμελημάτων. Γιώργος Φλωρίδης και Γιάννης Μπούγας έκαναν δουλειά, που θα φανεί στην πραγματική κοινωνία, η οποία ως πρώτο και βασικό δικαίωμα έχει την ασφάλεια – ασφαλή σπίτια, ασφαλή σύνορα, ασφαλείς δημόσιοι χώροι.

Για τα σπίτια και τους δημόσιους χώρους λοιπόν θα γίνει δουλειά – γίνεται ήδη, όταν ακούνε με δέος οι κατηγορούμενοι την εκτιτέα ποινή. Στις 10/6, λοιπόν, τέρμα τα δίφραγκα, η κλάψα για την παρακολούθηση. Εάν επιβεβαιωθούν τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από την κοινωνία, ο σύντεκνος θα είναι ο νεότερος συνταξιοδοτηθείς πολιτικός αρχηγός. Θα πάει στο μιτάτο να κουρεύει τα κουράδια.

Αστειεύομαι, φυσικά. Αυτή είναι σκληρή δουλειά, ακατάλληλη για κρινένια χεράκια που μάθανε να ρεμβάζουν στην Γκραν Πλας των Βρυξελλών.

Θα ήταν χρήσιμο

Και για να μην παρεξηγούμαι: θα ήταν χρήσιμο για την Πατρίδα και τη Δημοκρατία ένα πιο ισχυρό σοσιαλίζων κόμμα, με πατριωτικά χαρακτηριστικά, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντί για την ενδοτική βιοχλαπάτσα που κατάντησε το ΠΑΣΟΚ ο αλήστου μνήμης ΓΑΠ. Χίλιες φορές προτιμότερο από το μηδενιστικό συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ και του ελαφριού Κασσελάκη.

Αλλωστε, με τα μέτρα της αριστερίλας, ο μακαρίτης ο Ανδρέας θεωρείται σχεδόν… χρυσαυγίτης. Η ταπεινότητά μου θέλει όλα τα κόμματα να είναι πατριωτικά, με σκληρές θέσεις στα εθνικά θέματα, στην ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας και της λαθρομεταναστευτικής εισβολής. Οι διαφορές μας να είναι στα οικονομικά, σε πτυχές του κοινωνικού μοντέλου και να γινόμαστε μπετόν αρμέ, υπερκομματική Οπλιτική Φάλαγγα, στην υπεράσπιση του Εθνους και των συμφερόντων μας.

Το θεωρώ κατάντια και επικίνδυνο η Αξιωματική Αντιπολίτευση να έχει το μηδενιστικό μητρώο του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 10/6, λοιπόν, όποιος θέλει να χτίσει κάτι εύκολο, κάνα πανωσήκωμα, γιατί το παιδί δεν έχει και μεγάλη εμπειρία, θα υπάρχει μηχανικός που θα χρειάζεται δουλειά.