Προ ημερών η ελληνική διπλωματία απέφυγε στο παρά πέντε μία ακόμη μνημειώδη γκάφα: να νομιμοποιήσει με την ψήφο της στα Ηνωμένα Εθνη την αναγόρευση ενός εγκλήματος πολέμου που συνέβη κατά τη διάρκεια της γιουγκοσλαβικής εμφύλιας σύρραξης σε «γενοκτονία» εις βάρος των Βόσνιων μουσουλμάνων, οι οποίοι ως γνωστόν… ζουν και βασιλεύουν!
Χρειάστηκε η δημόσια παράκληση του απελπισμένου Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς και η ανάδειξη από τη «δημοκρατία» της επικείμενης νέας «προδοσίας», που θα ακολουθούσε την αθλιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη με το Κοσσυφοπέδιο, για να αποφασίσει τελικά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να κάνει πίσω και να διολισθήσει στην… ανευθυνο-υπεύθυνη θέση της αποχής.
Η υπόθεση δεν ήταν καθόλου απλή, γιατί το ψήφισμα σχετικά με την αναγνώριση του ομαδικού εγκλήματος στη Σρεμπρένιτσα ως γενοκτονίας ήταν πρόταση, κατά βάση, της Γερμανίας, η οποία πίεζε αφόρητα προς αυτή την κατεύθυνση, όπως πιέζει και για οτιδήποτε άλλο μπορεί σήμερα να βάλει φωτιά στα πολύπαθα δυτικά Βαλκάνια. Η Γερμανία όμως έχει έναν πρόσθετο λόγο να προωθεί δεξιά και αριστερά ψηφίσματα για γενοκτονίες, οι οποίες έχουν υποτίθεται τελεσθεί από τρίτους, ειδικότερα αν αυτοί είναι και εχθροί της, όπως οι Σέρβοι. Η τακτική αυτή εξυπηρετεί άριστα την επιχείρηση «άμβλυνσης αναμνήσεων» για τα δικά της φρικτά εγκλήματα, που δεν περιορίζονται μόνο στη ναζιστική περίοδο.
Οι Γερμανοί έχουν εφεύρει εσχάτως τη σχολή πλαστογράφησης της Ιστορίας μέσω αδόκιμων συμψηφισμών που κινούνται στη λογική «εγκλήματα έκαναν όλοι». Και για τον λόγο αυτό φροντίζουν να προσδίδουν σε πολεμικές τραγωδίες πολύ μικρότερης κλίμακας τις διαστάσεις των δικών τους πρωτοφανών ανομημάτων. Με αυτή την έννοια σταδιακά αποδυναμώνουν τη βαρύτητα όρων παγκόσμιας αποδοχής, όπως η «γενοκτονία», φέρνοντάς τους στα μέτρα ενός απλού εγκλήματος πολέμου! Κατά την ίδια έννοια που σήμερα επιχειρούν να συμψηφίσουν το «Ολοκαύτωμα» με τον Μεγάλο Λιμό του 1932 στην Ουκρανία.
Η επινόηση αυτή διαστρέβλωσης και επαναχάραξης της Ιστορίας προς ελαχιστοποίηση της βαρύτητας των γερμανικών θηριωδιών είναι πραγματικά σατανική. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι όλες οι πραγματικές γενοκτονίες της Νεότερης Ιστορίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον γερμανικό παράγοντα!
Αν εξαιρέσει κανείς τους ανηλεείς διωγμούς των ερυθρόδερμων ιθαγενών από τους Αμερικανούς αποίκους, που έγιναν σε βάθος χρόνου, η πρώτη καταγεγραμμένη γενοκτονία του 20ού αιώνα είναι αυτή δύο αφρικανικών φυλών στην Ναμίμπια, που την εποχή του Δεύτερου Ράιχ αποτελούσε αποικιακή κτήση της αυτοκρατορικής Γερμανίας με το όνομα «Νοτιοδυτική Αφρική». Η γερμανική αυτή επιχείρηση μαζικής εξόντωσης ιθαγενών παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί περιείχε πολλά από τα συστατικά στοιχεία των μεγάλων εθνοκαθάρσεων που επρόκειτο να ακολουθήσουν: τη διαδικασία εκτοπισμού, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις μαζικές δολοφονίες, αλλά και τα περίεργα ιατρικά πειράματα εις βάρος των αιχμαλώτων ιθαγενών, με μοναδικό στόχο να αποδειχτεί «επιστημονικά» ότι ανήκουν σε κατώτερη ράτσα του ανθρώπινου είδους!
Ακόμη μία σύμπτωση που αποδεικνύει περίτρανα ότι στη Γερμανία το… βασίλειο πάει σόι είναι ότι ο πρώτος κυβερνήτης αυτής της αποικίας, που είχε ως αποστολή να κλέψει όλη τη γη των ντόπιων εφαρμόζοντας τακτικές «διαίρει και βασίλευε» ή ωμής βίας, λεγόταν Χάινριχ Γκέρινγκ. Και ήταν πατέρας του γνωστού μας Χέρμαν Γκέρινγκ, του διαβόητου ναζί δολοφόνου και στενού συνεργάτη του Χίτλερ! Ο πραγματικός ενορχηστρωτής βέβαια αυτής της πρωτοφανούς επιχείρησης αφανισμού ήταν ένας Γερμανός αποικιοκράτης στρατηγός, ο αιμοσταγής Λόταρ φον Τρότα, που αποφάσισε να εξοντώσει δύο φυλές ιθαγενών επειδή «στασίασαν» ή έτσι τουλάχιστον το αντελήφθη ο ίδιος, όταν αρνήθηκαν να παραδώσουν τη γη τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της μαζικής δολοφονίας ήταν πραγματικά υπεράνω ανθρώπινης φαντασίας. Στο διάστημα 1904-1908 το 80% της φυλής των Χερέρο και περίπου το 50% της αντίστοιχης των Νάμα εξαφανίστηκε από προσώπου γης, καθώς η διαταγή του φον Τρότε ήταν απολύτως σαφής και μοιάζει ανατριχιαστικά με τις διαταγές των στρατηγών του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Κάθε συμμορίτης, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας και ανεξαρτήτως του αν φέρει όπλο ή προβάλει αντίσταση, πρέπει να εκτελείται»!
Δεκάδες χιλιάδες άνδρες των δύο φυλών πυροβολήθηκαν ή κάηκαν ζωντανοί, ενώ οι οικογένειές τους μεταφέρθηκαν διά της βίας στην έρημο, όπου αφέθηκαν να ξεκληριστούν από ασιτία. Οι Γερμανοί είχαν φροντίσει να δηλητηριάσουν και τα λιγοστά πηγάδια στις οάσεις, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή ελπίδα επιβίωσης. Η εξαιρετική αυτή… τεχνογνωσία εξάλειψης πληθυσμών μεταφέρθηκε λίγα χρόνια αργότερα στους Νεότουρκους, οι οποίοι -ως γνωστόν- τη χρησιμοποίησαν για να ξεφορτωθούν εκατομμύρια Αρμενίους και Ελληνες του Πόντου, υπό την επίβλεψη βεβαίως Γερμανών αξιωματικών.
Η Γερμανία εξακολουθεί να αποσιωπά την… ευγενική συμβολή της στην εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πλην όμως σε μια προσπάθεια εξιλέωσης και δήθεν αυτοκριτικής αναγκάστηκε πριν από μόλις τρία χρόνια να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των ιθαγενών στην Αφρική και προσφέρθηκε να χορηγήσει ως… αποζημίωση αναπτυξιακή βοήθεια ύψους 1,1 δισ. ευρώ στην κυβέρνηση της σημερινής Ναμίμπια, η οποία όμως -προς τιμήν της- την απέρριψε, κατηγορώντας ακόμη και πολύ πρόσφατα το Βερολίνο για υποκρισία και πολιτική δύο μέτρων και σταθμών στην υπόθεση της Γάζας.
Κατά την ίδια λοιπόν έννοια η ελληνική διπλωματική αντιπροσωπία στα Ηνωμένα Εθνη, αντί να καταφύγει στη φοβική στάση της αποχής, έπρεπε να εξηγήσει στους Γερμανούς ότι δεν δικαιούνται να ομιλούν για λογαριασμό τρίτων, αν πρώτα δεν απολογηθούν και δεν αποζημιώσουν τα θύματά τους για τα δικά τους εγκλήματα. Επιπλέον ο όρος «γενοκτονία», που θεσπίστηκε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με αφορμή το Ολοκαύτωμα, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν μπορεί να γίνεται «λαστέξ» στη διάθεση επιτηδείων, ειδικότερα δε των Γερμανών, που θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία θάβοντας κάτω από το χαλί τον δικό τους καταστροφικό ρόλο μέσω «συμψηφισμών εγκλημάτων».
Αντί λοιπόν να συμμετάσχει σε αυτό το χυδαίο πλυντήριο εντυπώσεων και εξαγνισμού της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση καλά θα έκανε να έχει αναλάβει διεθνή καμπάνια για την αναγνώριση από τον ΟΗΕ της (απολύτως υπαρκτής) γενοκτονίας των Ποντίων. Οσο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αν υπήρξε κάποια γενοκτονία τον 20ό αιώνα, αυτή ήταν αποκλειστικά και μόνο εις βάρος των Σέρβων από τους ναζί εγκληματίες και τους Κροάτες συνοδοιπόρους τους Ουστάσι, υπό τις ευλογίες του Βατικανού. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε και επειδή η προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας από τους απογόνους των φονιάδων του παρελθόντος έχει και ένα όριο…
