Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπουμε όμορφο χριστουγεννιάτικο στιγμιότυπο από την οδό Χέυδεν, στη Βικτώρια.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Τα σώβρακα του Χασάν, η ρόμπα της Εμινέ, ο στηθόδεσμος της Γκιουλμπεγιάζ, η φανέλα του Αχμέτ, οι κάλτσες του Μεχμέτ, το φόρεμα της Εϊσάν, όλα όμορφα απλωμένα, με σχοινιά, από τη μια άκρη του δρόμου στην άλλη. Τα δεντράκια στολισμένα με λαμπιόνια, ο δήμαρχος, πασιχαρής για τις μυγοπαγίδες του ιδρύματος Ωνάση στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, περιμένει να περάσει ο καιρός, ώστε να… σιτέψει για τα καλά ο θείος του, ο Κυριάκος, στην πρωθυπουργία και να έρθει η σειρά του να πάρει το πηδάλιο της χώρας στα στιβαρά χεράκια του για να κάνει -δημοσία δαπάνη- ένα άγαλμα του καπετάν Ερμή, του πρωτοπαλίκαρου του Βελουχιώτη, που τόσο εκτιμούσε.
Στη μικρή φωτό, βρισκόμαστε λίγα μέτρα πιο πέρα στον χώρο και λιγουλάκι πιο μετά (περίπου μία ώρα) στον χρόνο. Βλέπουμε έναν κάδο απορριμμάτων που φλέγεται στην οδό Δεριγνύ (περιοχή Βικτώρια), ακριβώς απέναντι από το θέατρο Αθηνά. Οι θεατές έπειτα από το τέλος της παράστασης ίσως να σκέφτηκαν ότι εκτός θεάτρου η φαντασμαγορία της αληθινής ζωής είναι μεγαλύτερη και συγκλονιστικότερη από κάθε παράσταση. Ληστές, πορτοφολάδες, λαθρομετανάστες που καβγαδίζουν, τοξικομανείς που τρυπιούνται μπροστά στον κόσμο, πόρνες με εκζέματα που πυορροούν και χάσματα μαύρα στις θέσεις όπου θα έπρεπε να βρίσκονται δόντια, πρόσωπα παράξενα και αγριωπά, που φαίνονται λες και είναι δραπέτες από έναν μεταπυρηνικό κόσμο.
Ιδού τα έργα, τα ενσαρκωμένα οράματα, οι δυνατότητες και οι ικανότητες των πολυδιαφημισμένων Καμίνη και Μπακογιάννη. Αυτοί δεν μένουν στη Βικτώρια, στα Πατήσια, στα Σεπόλια, στην Ομόνοια. Τους ψηφίζουν άτομα που (μάλλον) μένουν εκεί και θέλουν τις περιοχές τους να είναι έτσι. Αποκλείεται να είναι πλανεμένοι τόσες εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι. Όταν είδαν Καμίνη και ενημερώθηκαν για τη σταδιοδρομία του και τις πολιτικές θέσεις του, και βλέπουν και Μπακογιάννη και ακούνε όσα πρεσβεύει, γνωρίζουν τις συνέπειες των επιλογών τους. Απλώς, είχαν την αυταπάτη ότι αυτές οι συνέπειες δεν θα έφταναν στο κατώφλι τους.
